1992

                 1992:ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

 O Βασιλης Πολυδουρης παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον με τον “Ασπροδοντη” αν και τα ηλεκτρονικά φτηναίνουν κάπως το αποτέλεσμα . O Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ με τον “Πρίγκηπα της παλίρροιας”  μεταμφιέζεται σε Τζων Μπαρυ φτιάχνοντας ένα ανατριχιαστικό σκορ χωρίς ωστόσο να είναι μονότονος. Ο Ντελερυ θαυμάσιος για μια ακόμη φορά με το “Black robe” με θρησκευτικές χορωδίες, αλλά και τραγική μουσική. Θαυμάσιος και ο Χορνερ για τον “Rocketeer”  που φτιάχνει μια ιδανική μουσική με αλλαγές ύφους, πλούσια θέματα και μελωδίες που μένουν. Ο Χανς Ζιμερ με την “Θελμα και Λουιζ”  αρχίζει να μας τραβάει την προσοχή, ενώ στα “κύματα φωτιας” ψάχνει να βρει το στυλ που θα τον καθιερώσει και που σε λίγα χρόνια θα δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή στα action scores-δυστυχώς- που θα επικρατήσει έναντι της ορχηστρικής μουσικής. Ο Πατρικ Ντοιλ  με το “Dead again” κάνει το δεύτερό του σκορ και το δεύτερό του αριστούργημά. Μια υπέροχη μουσική με έναν πλούσιο και βαθύ ήχο, με ένα συγκλονιστηκο θεμα οπου κορυφώνεται με την χρήση χορωδίας!Αριστουργημα και για τον  σπουδαιο Πολωνο Πραισνερ που με την “διπλη ζωη της βερονικα”κανει ισως την κορυφαια του δουλεια.Ο κυριος εκφραστης της ανθρωπινης μοναξιας με τα μικρα θεματα και τις μεγαλες παυσεις εδώ βρισκεται στην καλυτερη στιγμη του.Απλος, βαρυς και ασηκωτος και με ενα θεμα που αφησε εποχη για την επιβλητικοτητα του.Ο συμπατριώτης του ο Τζωρτζ Φεντον με τον “ Βασιλιά της μοναξιάς” κάνει ένα μικρό σε διάρκεια και περίεργο σάουντρακ. Καθόλου περίεργος όμως δεν είναι ο Μαικλ Κειμεν που με τον “Ρομπεν των Δασών” υπογραφεί το αριστούργημά του, ένα στιβαρό και κλασικό σκορ, που άνετα θα μπορούσε να το είχε γράψει ένας Γουιλιαμς. Στιβαρό ,ατμοσφαιρικό σκορ γράφει όμως και ο Κλιφ Εντελμαν για το “Σταρ Τρεκ 6” ,ενώ ο Χαουαρντ Σορ επιμένει μόνο στην ατμόσφαιρα με την “Σιωπή των αμνών” και κάπου κουράζει, κάτι που δεν συμβαίνει καθόλου με το ανατρεπτικό και παράξενο “Γυμνό Γεύμα” του Κρονεμπεργκ, όπου τα σόλο σαξόφωνου και τα σκοτεινά έγχορδα έρχονται σε απολυτή αντίστιξη. Πραγματικά σπουδαία δουλειά. Σπουδαίος είναι φυσικά και Αλαν Μενκεν με την “Πεντάμορφη και το τέρας” στα τραγούδια όμως, καθώς στην μουσική κινείται προς την ασάφεια, λόγω του ότι πολλά θέματα μπερδεύονται μεταξύ τους κι έτσι οι ιδέες του μένουν ανολοκλήρωτες. Ο Εννιο Μορικονε με τον “Μπακσυ” είναι πολύ ενδιαφέρον ,οι συνθέσεις του όμως δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη δύναμη. Ο Γκολντσμιθ με το “Not Without My Daughter” και το “Sleeping with the Enemy” παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον άλλο μεμονωμένα, καθώς τα σκορ έχουν από ένα υπέροχο θέμα, το οποίο και αναμασούν, αλλά τίποτα στην συνέχεια. Βασιλιάς για μια ακόμη φορά ο Τζων Γουιλιαμς όπου με το “J.F.K” χτιζει μια πολύ ιδιαίτερη μουσικά προσωπογραφία, μα κυρίως  με το “Χουκ” διέλυσε τα πάντα. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα σάουντρακ όλων των εποχών με έναν ανεπανάληπτο πλούτο θεμάτων, επεξεργασμένα και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια, με φοβέρες εναλλαγές στα συναισθήματα ,μελωδίες ισάξιας δύναμης σχεδόν για όλους τους χαρακτήρες, επιρροές από τον Ιγκορ Σταβινσκυ, αναφορές σε Μαξ Σταινερ Ερικ Κοργκολντ και Μικλος Ροζα, μουσική γεμάτη αγάπη ,φαντασία, ένταση, ηρωισμό, μεγαλείο, ειρωνεία, πόλεμο, λυρισμό, έρωτα, νίκη που σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους εκεί όπου η περιπέτεια ζει για πάντα. Απλά ,σάουντρακ μυθικό, κολοσσιαίο που ξεπερνάει τις εικόνες και λέει μια ιστορία από μόνο του σαν να φτιάχτηκε για μπαλέτο και όχι για ταινία.

ΟΣΚΑΡ

Winner

Beauty and the Beast-Alan Menken

Nominees

Bugsy-Ennio Morricone

The Fisher King-George Fenton

JFK-John Williams

The Prince of Tides-James Newton Howard

ΤΟΠ 10

1.         HOOK – John Williams

2. “The Double Life of Veronique”- Zbigniew Preisner

3.”Dead again”- Patrick Doyle

4. “Black robe”- Georges Delerue

5. “Robin Hood: Prince of Thieves” -Michael Kamen

6. “Naked Lunch”- Howard Shore

7. “Star Trek VI”- Cliff Eidelman

8. “The Prince of Tides”- James Newton Howard

9. “The Rocketeer”-James Horner

10. "Beauty and the Beast"-Alan Menken