ΤΑ 5 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΚΟΡ ΤΟΥ 2022 ΓΙΑ ACTION/ANDVENTURE/ EPIC ΤΑΙΝΙΕΣ

 1)     The Railway Children Return - Edward Farmer, Martin Phipps

Σχεδόν 52 χρόνια μετά την πρώτη ταινία έρχεται το σίκουελ. Η ιστορία διαδραματίζεται μετά από 40 χρόνια και  ακολουθεί μια νέα ομάδα παιδιών που απομονώνονται σε ένα χωριό του Γιορκσάιρ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και συναντούν έναν νεαρό στρατιώτη.

Το σκορ είναι υπέροχο και διαθέτει ένα από τα χαρακτηριστικότερα μουσικά θέματα για φέτος.

Ο ένας από τους συνθέτες, ο Edward Farmer, αναφέρει: “Τα πρώτα μουσικά κομμάτια που έγραψα για την ταινία ήταν τα cues  με τίτλο «God’s Country» and «Dreams of Home». Το μοντάζ ήταν στο πρώιμο στάδιο , οπότε συνέθετα μόνο από το σενάριο και μερικές σύντομες σεκάνς, αλλά η ταινία είχε ήδη ένα υπέροχο πνεύμα. Οι χαρακτήρες είναι συναρπαστικοί, η κινηματογράφηση όμορφη και η αφήγηση προσφέρει ένα συναρπαστικό μείγμα παιδικής περιπέτειας, με φόντο τον πόλεμο και την καταπίεση. Εργαστήκαμε σκληρά για να βρούμε τη σωστή ισορροπία μεταξύ σκότους και φωτός, και αυτά τα δυο θέματα  πιστεύουμε ότι το εκφράζουν ιδανικά. Οι μελωδίες έχουν χώρο να αναπτυχθούν και αρκετές σεκάνς επεξεργάστηκαν πάνω σε αυτά τα πρώιμα θέματα, δίνοντάς τους μια ισχυρή σύνδεση με την ταινία. Μεγάλωσα περίπου 20 μίλια από το σημείο όπου διαδραματίζεται η ταινία, οπότε είχα επίσης μια μεγάλη αίσθηση των ανθρώπων και των τόπων που περιβάλλουν την ιστορία. Το Γιορκσάιρ προσελκύει συχνά την προσοχή για τις τοποθεσίες γυρισμάτων, αλλά για μένα, είναι ένα μέρος πλούσιο σε πολιτισμό, μουσική, τέχνη και γενναιοδωρία. Είναι αυτό το πνεύμα, σε συνδυασμό με την αίσθηση της περιπέτειας, που προσπάθησα να συλλάβω και αυτή η μελωδία αναπτύσσεται σε όλη την παρτιτούρα, πρωταγωνιστώντας στη μεγάλη κορύφωση της ταινίας».

Αυτό λοιπόν το ευγενές θέμα που αναδεικνύει πολιτισμό νοσταλγία και ομορφιά το God’s Country το βρίσκουμε σε αρκετές παραλλαγές όπως στο “Dry Stone Walls” “Hide and Seek”  “Choosing” με κορυφαίο το “The Railway Children” το οποίο δανείζεται φράσεις από το Hook του Williams και το Alice in Wonderland του Έλφμαν. Αυτό το θέμα θα το συναντήσουμε και στην σύντομη εκδοχή του στο “Conkers”.

Επίσης θα το συναντήσουμε και σε action cues όπως αυτά είναι τα “Getaway” και Military Police.

Μα και στην πιο δραματική και ευαίσθητη μορφή του το θέμα είναι απλά θεσπέσιο. Το cue Evacuation Kids ντελικάτο φίνο και δοξαστικό είναι ένα από τα highlights της χρονιάς και   αποτελεί έναν ιδανικό φόρο τιμής στα παιδιά και το θάρρος του.

Πέρα όμως απ’ αυτό το θέμα  έχουμε και εξαιρετικές δραματικές στιγμές με το βιολί να είναι σε πρώτο λόγο όπως στα cues “Don’t Want to Go”, “Telegram” με κορυφαίο το  “In the Night”.

2)    Super Furball Saves the Future - Panu Aaltio

Η ταινία είναι μια οικογενειακή ταινία δράσης-περιπέτειας από τη Φινλανδία, και αποτελεί την  συνέχεια της ταινίας Supermarsu του 2018, που την μουσική την είχε υπογράψει πάλι ο Aaltio. Η υπόθεση έχει να κάνει με την  Εμίλια, ένα νεαρό κορίτσι που έχει αποκτήσει μια μυστική υπερδύναμη από το κατοικίδιο ινδικό χοιρίδιο της και πρέπει να αντιμετωπίσει μια απειλή σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή,

Πάλι ένα υπέροχο σκορ από τον Panu Aaltio που πέρυσι ήταν ο συνθέτης της χρονιάς με τρία απίθανα σκορ όπως η περιπέτεια της Πατάτας το Finders of the lost Yacht και το ντοκιμαντέρ με την αριστουργηματική μουσική Tale of the Sleeping Giants   Και πως να μην έχει μια κλάση και μια κουλτούρα μιας και είναι εκπαιδευμένος στο τσέλο από την ηλικία των 6 και σπούδασε κλασική μουσική στην Ακαδημία του Σιμπέλιους στο Ελσίνκι.

Έχοντας λοιπόν αυτή την εκπαίδευση πάνω του δεν είναι τυχαίο που τις περισσότερες φορές τα action cue του διαθέτουν μια οικονομία μια σαφήνεια και δεν στερούνται μελωδίας αποφεύγοντας έτσι την περιγραφική υπερφορτωμένη και φλύαρη action music άλλων συνθέτων.

Εδώ ο Φινλανδός έχει πάρει την 97μελη Tampere Philharmonic Orchestra, η οποία ερμηνεύει άψογα την πλούσια γραφή του η οποία μας φέρνει στο νου τα περιπετειώδη σκορ του John Williams με ηρωικές φράσεις από χάλκινα γρήγορο τέμπο στα έγχορδα λυρικές κορυφώσεις και ανάλαφρα action cues με την μορφή Scherzos με κορυφαίο το φρενήρη Bee escape. Είναι απλά υπέροχο να ακούς τέτοιον ήχο που δεν μιμείται τον μεγάλο Δάσκαλο. Η συμφωνική ορχήστρα δίνει απεριόριστες δυνατότητες αν είσαι ικανός μουσικός και δεν θα είναι ποτέ ξεπερασμένη.

Το υπέροχο βασικό θέμα της πρώτης ταινίας επιστρέφει και αναπτύσσεται πολύ δεξιοτεχνικά χωρίς όμως ποτέ να γίνεται αυτοσκοπός. Και οι ηρωικές του φράσεις ξεπετάγονται μέσα από φρενήρη action cue όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε καλό action score. Μάλιστα στο cue no more superpowers το βασικό θέμα  παίρνει μια λυπητερή μορφή  για να θρηνήσει τον ηρώα που πλέον δεν έχει υπερδυνάμεις.

Όμως ο συνθέτης δεν αφήνει το βασικό του θέμα ανυπεράσπιστο. Το έχει υποστηρίξει με δευτερεύων ιδέες ιδίας ποιότητας.

Μια πολύ δραματική μελωδία στο εξαιρετικό Talking with mom, το μιλιταριστικό θέμα του κακού για χορωδία στο Return to the Future που θυμίζει εμβατήριο κόκκινου στρατού και το θέμα της μέλισσας που είναι μια υπέροχή λαϊκή μελωδία που θυμίζει τραγούδι.

Αυτοί λοιπόν οι 3 θεματικοί άξονες θα μπλεχτούν στα action cues και θα γίνει χαμός με κορυφαίο παράδειγμα το There’ s still time.  

Επίσης υπάρχουν και μοντέρνα στοιχεία όπως στο Techno Future που η συμφωνική ορχήστρα συμπορεύεται με ηλεκτρονικά τύπου Μάτριξ.

Όμως το κορυφαίο δευτερεύων θέμα είναι το Σιφρινικό The Secret Mission ένα cue αγωνίας και δράσης με Τζάζικες πινελιές και υπεροχή γραφή για έγχορδα.

3)  The Unbearable Weight of Massive Talent - Mark Isham

Σε αυτή τη γεμάτη δράση κωμωδία, ο Νίκολας Κέιτζ υποδύεται τον Νικ Κέιτζ, διοχετεύοντας τους εμβληματικούς του χαρακτήρες καθώς είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε έναν σούπερ θαυμαστή (Πέδρο Πασκάλ) και μια πράκτορα της CIA (Τίφανι Χάντις).

Με το που ανακοινώθηκε αυτή η ταινία ολόκληρος ο κινηματογραφικός πλανήτης την περίμενε πως και πως. Και η ταινία τήρησε τις υποσχέσεις της παρόλο την φτηνή παραγωγή της και τις ευκολίες της.

Στο σκορ συναντάμε τον τρομπετίστα και βετεράνο της κινηματογραφικής μουσικής Mark Isham ο οποίος έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ ζωντάνιας και κεφιού. Ο συνθέτης σε συνέντευξή του δήλωσε « Let’s do a very traditional score that borrows from Morricone, Mancini or Lalo Schifrin… I even put Georges Delerue on the list in the beginning, although the more serious European feel didn’t last, but remains in some of the action music. But let’s make it timeless, with an 8-bar John Barry type theme that resonates as romance, it resonates as heroism, it resonates as sad and victorious, so that you really tie this thing together as you would in a classic film, because you have this sort of classic actor there…..The music should not pull you out of this marvelous, rompish ride that the film is».

Καλά διαβάσατε. Morricone Schifrin Delerue Barry. Φόρο τιμής καταθέτει ο Isham σε αυτούς τους γίγαντες. Έχουμε ηλεκτρική κιθάρα που συμβολίζει τα σπαγγέτι γουέστερν, φλαμένγκο, κλασική κιθάρα που σύμφωνα με τα λεγόμενα του συνθέτη σχολιάζει τον τόπο και την σχέση των χαρακτήρων, ηλεκτρικά πιάνο κρουστά και ορχήστρα συνοδεία ηλεκτρονικών για τα action cues, Τζαζυ και R&B επιρροές για το ανάλαφρο ύφος.

Ο φόρος τιμής στον Morricone φαίνεται στο highlight  του σκορ, το track  Black Box ένα θεσπέσιο θέμα για σοπράνο, ηλεκτρική κιθάρα,  ντραμς και ορχήστρα.

Ο φόρος τιμής στον Schifrin διαφαίνεται καθαρά στα track “General”  όπου θα ακούσετε και μια σύντομη φράση από τις επικίνδυνες αποστολές, και “Heist” όπου η ακουστική κιθάρα, το Τζαζ ύφος, το φλάουτο, τα κρουστά και η ορχήστρα συνθέτουν ένα cue γεμάτο σασπένς σαν αυτά που έκανε ο τιτάνας ο Schifrin την δεκαετία του 70ς.

Τέλος τα action cues Nick-Napped, Running on Acid, Duel, Motorcycle Chase, Olivia and The Girls Escape, Javi Stands, Embassy Chase – Finale είναι το ένα καλύτερο από το άλλο, και διακρίνει κανείς τον φόρο τιμής στον John Barry και τα Τζειμςμποντικα του σκορ στα climax των cues με τις κορυφώσεις των χάλκινων με ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Javi Stands όπου εκεί ο Barry παντρεύεται με τον Morricone, Barbara from Santa Barbara στα τελευταία δευτερόλεπτα, Motorcycle Chase όπου η ηλεκτρική κιθάρα θυμίζει Μποντ  και στο Embassy Chase – Finale όπου  Barry, Morricone, και Schifrin γίνονται ένα!!!

Παράθυρο στο παρελθόν ετούτο το έξοχο σκορ που δεν χορταίνεις να ακούς ξανά και ξανά. Μα και μέσα στην ταινία ο σκηνοθέτης και ο sound designer το σεβάστηκαν και το ανέδειξαν.

4)     BLUEBACK – Nigel Westlake

Παιδική ταινία περιπέτειας από την Αυστραλία  γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Robert Connolly. Πρωταγωνιστούν γνωστοί ηθοποιοί μεταξύ αυτών οι Mia Wasikowska, ο Eric Bana και η Radha Mitchell.

Όταν η Άμπι συνειδητοποιεί ότι το ψάρι - το οποίο ονόμασε «Blueback» - απειλείται, εμπνέεται από τη ακτιβίστρια μαμά της, Ντόρα, και αναλαμβάνει λαθροθήρες για να σώσει τη φίλη της.

Θέμα που παραπέμπει στο free wilily και έχει ένα μαγευτικό σάουντρακ τον Αυστραλό Nigel Westlake ο οποίος δεν έκανε ποτέ καριέρα στο Χόλυγουντ παρά το ότι το 1996 έκανε μια σούπερ επιτυχία με το Babe το ζωηρό γουρουνάκι. Μάλλον γιατί προτιμάει συμφωνική ορχήστρα και όχι την drone music που έχει κατακλίσει τις μεγάλες παράγωγες.

Η συμφωνική ορχήστρα της Μελβούρνης ερμηνεύει θέματα γεμάτα συναισθήματα ενώ την υποστηρίζει λαμπρά το τσέλο που σολάρει δηλώνοντας το κύριο θέμα που αιθέρια πηγαινοέρχεται παλλόμενα σαν κύμα.

Το σκορ έχει μεγάλα και χορταστικά cues που εκφράζουν ιδανικά τον θαλάσσιο πλούτο τα πλάσματα τα συναισθήματα των χαρακτήρων ενώ περιγράφεται και η φωνή των φαλαινών με περίεργους ήχους.

Πέρα του βασικού leitmotif δεν έχουμε κάποιο άλλο αξιομνημόνευτο θέμα αλλά η παρτιτούρα είναι τόσο πλούσια σε χρώματα υφές και ατμόσφαιρα που σε μεταφέρει στον κόσμο της ταινίας και ας μην έχει αναγνωρίσιμες μελωδίες.

Θαυμάσια cues με εκλεκτή ενορχήστρωση από άρπα βιολί και τσέλο συνδιαλέγονται όπως στο υπέροχο Saving longboat Day ενώ στο trouble at Robber head νιώθεις τα κύματα να σκάνε δίπλα σου.

5)     Jack Mimoun et les secrets de Val Verde - Mathieu Lamboley

Δύο χρόνια αφότου επέζησε μόνος του στο εχθρικό νησί Val Verde, ο Jack Mimoun έγινε ο απόλυτος σταρ περιπέτειας. Το βιβλίο που αφηγείται την εμπειρία του είναι μπεστ σέλερ και η τηλεοπτική του εκπομπή σπάει ρεκόρ τηλεθέασης. Στη συνέχεια τον προσεγγίζει η μυστηριώδης Aurélie Diaz που θα φέρει τον Jack Mimoun πίσω στο Val Verde για να τον εκπαιδεύσει αναζητώντας το θρυλικό σπαθί του πειρατή La Buse.

Γαλλική προσπάθεια ώστε να αποκτήσουν και οι Γάλλοι τον δικό τους Ιντιάνα Τζόουνς.

Στην μουσική συναντάμε τον εξαιρετικό Mathieu Lamboley ο οποίος έγραψε τα θέματα σαν σουίτες και όχι σαν σκορ.

Το θέμα του Jack Mimoun είναι μελωδικό ηρωικό και περιπετειώδες αλλά διαθέτει κάποιες σύγχρονες ευκολίες που πηγάζουν από την χρήση ηλεκτρονικών. Ευτυχώς η παρουσία τους καθόλι την διάρκεια του σκορ είναι διακριτική.

Το θέμα Les secrets de Val Verde που αντιπροσωπεύει τον πρόλογο της ταινίας είναι κι αυτό ένα πολύ χαρακτηριστικό μελωδικό θέμα ωραίο λυρικό και μεγαλοπρεπές και θυμίζει πολύ τα θέματα που έκανε ο Χόρνερ και στην ουσία πρόκειται για το ίδιο το θέμα του Jack Mimoun αλλά σε άλλη τονικότητα.

Για την μυστηριώδη γυναικάς που βάζει τον ήρωα σε νέα αποστολή την Aurélie ο Lamboley της έγραψε ένα θέμα σαγηνευτικό καλοσυνάτο στην επιφάνεια αλλά σκοτεινό στο βάθος.

Το θέμα της Ζούγκλας είναι απειλητικό και περιπετειώδες με ηλεκτρονικά και κρουστά.

Το θέμα που υπάρχει σε παραλλαγές είναι το θέμα του ήρωα και το  Les secrets de Val Verde και θα τα συναντήσουμε και σε action cues όπως αυτά είναι τα La cascade το Panique à bord που θυμίζουν James Newton Howard το Les mystères de la Buse όπου το ηρωικό θέμα ξεπετάγεται μέσα από σκοτεινές χορωδίες και ρυθμικά έγχορδα και στο Sauve-qui-peut. Κορυφαίο όμως action cue κατά την άποψή μου είναι Chute libre ένα στροβιλιζόμενο θέμα με μια αποπνικτική ενορχήστρωση και πολύ νευρώδη ρυθμό

Το βασικό θέμα του ήρωα και το θέμα του Les secrets de Val Verde γίνονται ένα στο υπέροχο cue Le héros, ενώ στο  Chant des pirates που αρχίζει με σοπράνο το βασικό θέμα επιστρέφει σε πειρατικό στυλ και μας υπόσχεται πως η περιπέτεια δεν τέλειωσε.

Γενικά θαυμάσιο σκορ.

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ

6)     PLUNDER QUEST – Massimo Sammi

Κάτι μεταξύ Ιντιάνα Τζόουνς και Κώδικας Ντα Βίντσι ετούτη η διασκεδαστική περιπέτεια που έχει στις τάξεις της ένα πανέμορφο σκορ από τον Massimo Sammi που είναι και το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με ένα  πολύ χαρακτηριστικό βασικό θέμα ηρωικό και χαρούμενο και με μερικά έξοχα action cues με παλιομοδίτικα ηχοχρώματα χωρίς υπερφόρτωση ορχήστρας.

Το βασικό του θέμα είναι επηρεασμένο από το Ιντιάνα Τζόουνς με την τρομπέτα να σαλπιγγίζει ένα ηρωικό μοτίβο.

Το cue This Place Is Weird είναι ένα πολύ ευρηματικό cue που περιγράφει με ευφάνταστο τρόπο το μέρος της ιστορίας , ενώ τα action cues The Quest Starts, The Big Fight έχουν δηλώσεις του ηρωικού μοτίβου.

Και φυσικά υπάρχει και το ερωτικό στοιχείο που περιγράφουν θαυμάσια τα cues This Will Help, Let’s Find Out και The Kiss με έμφαση στα ξύλινα, ενώ το Betrayal and Aftermath είναι το δραματικό θέμα του σκορ.

Και τώρα η έκπληξη. Το μόνο ζωντανό όργανο είναι η τρομπέτα. Όλα τα άλλα είναι samples, αλλά διάολε δεν φαίνεται καθόλου και σε κάνει να αναρωτιέσαι τι μπορεί να κάνει αυτός ο νέος συνθέτης αν πάρει μια πραγματική ορχήστρα στα χέρια του.

7)     Pawankhind vol 1 και 2- Devdutta Manisha Baji

To Pawankhind είναι μια ιστορική δραματική ταινία Ινδικής γλώσσας  Marathi του 2022. Η ταινία απεικονίζει την ιστορική τελευταία στάση της οπισθοφυλακής που έλαβε χώρα στις 13 Ιουλίου 1660 σε ένα ορεινό πέρασμα στην περιοχή του οχυρού Vishalgad, κοντά στην πόλη Kolhapur, Μαχαράστρα, στην Ινδία μεταξύ του Maratha Warrior Baji Prabhu Deshpande και του Siddi Masud του σουλτανάτου Adilshah, γνωστού ως Μάχη του Pavan Khind.

Το σκορ διακατέχεται απο την σύγχρονη τάση που κατακλύζει σχεδόν κάθε action και history movie και δεν είναι άλλος από τον γνωστό ήχο της Ζιμερικής ευκολίας. Εκείνο που το σώζει όμως κάπως και το διαφοροποιεί είναι τα ινδικά εθνικ στοιχεία, όπως ινδικά βιολιά, χορωδίες, φωνητικά, κρουστά και πνευστά. To πιο εντυπωσιακά track είναι το αισθησιακό women of Pawankhind και το Siddi Jauhar . Οι φίλοι του Ζίμερ  θα το ευχαριστηθούν.

8)     PRANCER: A CHRISTMAS TALE – Mark McKenzie

Η ιστορία ακολουθεί ένα κοριτσάκι με το όνομα Γκλόρια που, μαζί με τον χήρο παππού της Μπαντ, που  κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων, συνδέονται με ένα τάρανδο που θα τους  βοηθήσει στην επούλωση των οικογενειακών ρωγμών.

Οι περιορισμοί του προϋπολογισμού σήμαιναν ότι ο McKenzie έπρεπε να γράψει την παρτιτούρα για μια εντελώς ηλεκτρονική ορχήστρα από υπολογιστή, με τα μόνα αληθινά όργανα να είναι το πιάνο και κάποια ξύλινα πνευστά.  Και αυτό είναι πολύ κρίμα να συμβαίνει σε έναν συνθέτη που έχει διαπρέψει όσες φορές χρησιμοποιεί συμφωνική ορχήστρα. Όμως ακόμη κι έτσι οι μελωδίες  του σκορ είναι εκεί για να ταξιδέψουν τον ακροατή.

Η μουσική του αγγίζει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων είναι συγκινητική, τρυφερή, λυρική ενώ στιγμές γίνεται χαρούμενη και αισιόδοξη ενώ κάποιες άλλες περιπετειώδεις ενώ δεν λείπει και αυτή η μαγική ατμόσφαιρα που προσφέρει ο χρόνος που εξελίσσεται η ιστορία που δεν είναι άλλος από τα Χριστούγεννα Με μια 90μελης ορχήστρα και χορωδία το σκορ θα έλαμπε. Ο Mark McKenzie είναι ακόμη μια περίπτωση πολύ καλού  συνθέτη που το ίδιο το σύστημα τον έχει αναγκάσει να δουλεύει σε τριτοτέταρτα πρότζεκτ. Μια μάτια στο σκορ του Max and me όπου είναι ένας κοντινός συγγενής της Λίστας του Σίτλνερ του Γουίλιαμς θα σας πείσει για το ταλέντο αυτού του μουσικού.

 

9)     The Mute Man of Sardinia (Il muto di Gallura) - Paolo Baldini DubFiles

Αυτή η ιστορία, που διαδραματίζεται στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα στη Σαρδηνία, περιστρέφεται γύρω από τη διαμάχη που πραγματικά έλαβε χώρα μεταξύ των οικογενειών Vasa και Mamia και που οδήγησε στο θάνατο περισσότερων από εβδομήντα ανθρώπων.

Η μουσική του Paolo Baldini DubFiles έχει πολλά στοιχεία από τα σπαγγέτι γουέστερν του Μορικόνε με φωνητικά μπάντζο, τύμπανα περίεργες ενορχηστρώσεις, απλές μελωδίες μοντέρνα ηλεκτρονικά στοιχεία  αλλά δεν είναι αυτό που λέμε αντιγραφή. Έχει την δικιά της ταυτότητα και το σκορ  είναι πολύ μεθυστικό. 

10)    Elona Holms 2 – Daniel Pemprerton

H Enola Holmes αναλαμβάνει την πρώτη της επίσημη υπόθεση για να βρει μια αγνοούμενη κοπέλα καθώς οι σπίθες μιας επικίνδυνης συνωμοσίας πυροδοτούν ένα μυστήριο που απαιτεί τη βοήθεια φίλων - και του ίδιου του Σέρλοκ - για να ξετυλιχτεί.

 

Ευφάνταστη και απολαυστικότατη περιπέτεια σοσιαλιστικών προδιαγραφών με ένα απίστευτο midpoint διάρκειας 10 λεπτών!. Έχοντας  αυτή την τόσο διασκεδαστή ταινία μπροστά του ο Pemprerton πραγματικά ξεσαλώνει.

Κατ’ αρχήν, έχει κάνει κάτι σπάνιο για σειρά ταινιών με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Έχει αλλάξει το βασικό θέμα που της είχε γράψει την πρώτη ταινία και δικαίως. Το σκορ για την πρώτη ταινία ήταν πολύ όμορφο αλλά του έλειπαν δυο πράγματα. Η αναγνωρίσιμη μελωδία και το νεύρο. Εδώ τα έχει και τα δυο.

Το θέμα της Ελόνα Χολμς πλέον έχει μια εθιστική μελωδία που σου σφηνώνεται στον εγκέφαλο και το σιγοτραγουδάς συνέχεια. Μοιάζει πολύ με το θέμα που έγραψε ο Ζίμερ για τον Σέρλοκ Χολμς του Γκάι Ρίτσι και της ταιριάζει γάντι. Ζωηρό σπινθηροβόλο σε στυλ οπερέτας και με μια ακατάβλητη ενέργεια ακούγεται σε πολλές ευφάνταστες παραλλαγές.

Για το love theme της Ελόνα Χολμς με τον Tewkesbury τους έγραψε ένα πανέμορφο βαλς πολύ λυρικό και ερωτικό. Το dancing lessons ξεκινάει δειλά στην αρχή όπως και η σχέση τους καθώς είναι άγαρμπη σε αυτά όπως οι περισσότερες ιδιοφυΐες αλλά εξελίσσεται σε ένα πολύ φωτεινό και αγαπησιάρικο θέμα πραγματικά χάρμα ακούστε. Μια παραλλαγή του είναι το Elona and Tewkesbury

Για την υπόθεση με τα νεκρά κορίτσια από τον τύφο που σχετίζεται με τις συνθήκες εργοστασίου έγραψε ένα παραμυθένιο θέμα με ονειρικές χορωδίες τύπου Έλφμαν. Το The only power we have είναι ένα αποθεωτικό κομμάτι για την επανάσταση των γυναικών κατά του αφεντικού, ενώ στο The threads intertwined είναι από τα highlight του σκορ καθώς σχολιάζει και τα χαμένα κορίτσια σαν αγγέλους αλλά και την σκοτεινή πλευρά της ιστορίας.

Για τον κακό της υπόθεσης έχουμε ένα υποβλητικό θέμα με επιβλητική χορωδία και Organ όπως αυτό εισάγεται στο cue Deductions όπου η Ελόνα Χολμς οδηγείται για κρέμασμα.

Και φυσικά υπάρχει η μουσική αγωνίας και τα action cues τα οποία δυστυχώς έχουν αυτό τον χοντροκομμένο ήχο της σύγχρονης αισθητικής και όσοι περιμένουν έναν Σέρλοκ τύπου Μπρόουτον με τις περίτεχνες ενορχηστρώσεις θα απογοητευτούν.  Αλλά οκ κάπου συμβιβάζεσαι.

Απολαυστικό μελωδικό και εκρηκτικό το σκορ της Ελόνας Χολμς 2 είναι από τα καλύτερα του συνθέτη.

11)    Hidden Man - Nicolas Errèra

Ένας νεαρός ξιφομάχος στην Κίνα του 1930 επιστρέφει στο σπίτι για να προσπαθήσει να λύσει μια υπόθεση δολοφονίας πέντε ετών.

Τρίτο μέρος της τριλογίας Γκάνγκστερ μετά τα  Let The Bullets Fly και Gone With The Bullets που γυρίστηκε το 2018 αλλά το σάουντρακ κυκλοφόρησε το 2022 και μόνο σε σιντί! Έτσι για να ακούσετε αυτή την εξαιρετική μουσική ή θα πρέπει να αγοράσετε το σιντί (που έχει εξαντληθεί χαχα) ή να δείτε την ταινία που είναι ένα μέτριο πάντρεμα μεταξύ Ταραντινικής αισθητικής και ασιατικών ταινιών πολεμικών τεχνών και αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Κίνας για τα Όσκαρ! Πάντως 5 track υπάρχουν στο site του συνθέτη.

Εδώ ο Γάλλος συνθέτης που δουλεύει σε κινεζικά προτζεκτ τα τελευταία 10 χρόνια στήριξε το σκορ του σε 4 θέματα τα οποία αποτελούν παραλλαγές κλασικών κομματιών που ήθελε ο σκηνοθέτης. Το θέμα της εκδίκησης όπου αντιπροσωπεύει και τον ήρωα είναι ένας φόρος τιμής στα σπαγγέτι γουέστερν με την τρομπέτα να κυριαρχεί..

ΑΛΛΑ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΑΝ

1)    12) Bullet Train - Dominic Lewis

2)  13)   NORTHMAN - music by Robin Carolan and Sebastian Gainsborough,

3)   14)  Hostile Territory - John Koutselinis,

4)   15)  Lost city – Pinar Toprak,

5)   16) Blood on the Crown - Laurent Eygue,

6)     17)Top Gun: Maverick - Harold Faltermeyer Lady Gaga -Hans Zimmer,

7)     18)Botev - Dobromir Kisyov,

8)     19)The Gray Man - Henry Jackman,

9)     20) Beast - Steven Price

1021)  THE WOMAN KING – Terence Blanchard

1122)  MEDIEVAL – Philip Klein

1223)  NINJAS DOWN THE STREET – Matthijs Kieboom

1324)  Emancipation - Marcelo Zarvos

1425)  Devotion - Chanda Dancy

1526)  El Universo de Oliver - Julio de la Rosa

1627)  Saints and Soldiers - J Bateman, Bart Hendrickson

1728)  Railway Heroes - Min He

1829)  Immenhof - Das grosse Versprechen - Hannes De Maeyer

1930)  Againt the ice  - Volker Bertelmann

2031)  KAMPEN OM NARVIK – Christine Hals

2132)  KINGDOM II: Harukanaru Daichi - Yutaka Yamada

2233)  KING – Guillaume Roussel

2334)  Night of the Tommyknockers - Scott Glasgow

2435)  Belle and Sebastian: Next Generation - David Menke

ΤΑ 3 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΚΟΡ ΤΟΥ 2022 ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΝΙΜΑΤΙΟΝ

 1)   Michael Giacchino – Lightyear

Ο Giacchino στήριξε την μουσική του κυρίως  σε δύο καταπληκτικά  θέματα τα οποία έκανε φύλο και φτερό. Δημιούργησε επίσης και μερικά κορυφαία action cues με μια αλάνθαστη ενορχήστρωση και με μια συγκρατημένη δημιουργικότητα αποφεύγοντας έτσι τις περιγραφικότητες και τις άνευ ουσίας συνθέσεις που έκανε στο Τζουράσικ. Είναι στην ουσία  ένας φόρο τιμής στους μεγάλους δασκάλους του τον Τζων Γουίλιαμς, τον Τζειμς Χόρνερ, τον Τζέρι Γκόλντσμιθ ακόμη και τον Μίκλος Ρόζα. Φυσικά μιας και μιλάμε για διαστημική περιπέτεια δεν απουσιάζει και ο Άρης από τους πλανήτες του Χολστ.

Το θέμα του Μπαζ βασίζεται σε 4 νότες και είναι σχεδόν η ίδια φράση που έχει το Confutatis από το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ αλλά σε άλλη τονικότητα. Μάλλον είναι τυχαίο αυτό το γεγονός καθώς δεν βλέπω κάποια σύνδεση. Το θέμα του Μπαζ λοιπόν κυριαρχεί συνέχεια και ακούγεται σε κάθε δυνατή παραλλαγή πιάνοντας όλο το character arc. Είναι φυσικά ηρωικό με τo κόρνο να αναδεικνύει την μελωδία και ακούγεται σε πάρα πολλές παραλλαγές. Μιλιταριστικό με escalation, πιο παρατεταμενο και ογκωδη, με echoplex και pennywhistles σαν αντίστιξη που είναι και η κορυφαία του εκτέλεση, και σταδιακά το ακούμε να εξελίσσεται πιο action cue θυμίζοντας τα star wars του Γουίλιαμς με έναν απολαυστικότατο τρόπο. Η βασική μελωδία εξελίσσεται μαζί με τον ήρωα και τις περιπέτειές του, τονίζοντας τον ηρωισμό του με το φινάλε του σκορ να έχει ένα πανηγυρικό και δοξαστικό ύφος αποθεώνοντας τον χαρακτήρα, με εντυπωσιακά χορωδιακά αλλά και χρήση ηλεκτρικής κιθάρας ως λεπτομέρεια που φανερώνει ότι ο Μπαζ είναι πλέον λαϊκός ήρωας. Και τέλος το θέμα του Μπαζ  υπάρχει και σαν φανφάρα στα Operation Surprise Party και Improv-Izzy-tion.

 

Όμως το σκορ δεν είναι μόνο ταρατατζούμ ταρατατζούμ. Υπάρχουν και τα συναισθηματικά μέρη, κάτι που ο Τζιακίνο γνωρίζει από την εποχή του lost όταν σε ανατρίχιαζε με αυτές τις παύσεις και το πένθιμο πιάνο. 

Τα cues A Hyper Failure, To Infinity and Be Gone, Lightyear's Behind, και The Lone Space Ranger που είναι και το κορυφαίο αυτής της ενότητας αποδίδουν τον συναισθηματικό κόσμο του Μπαζ σχολιάζοντας την μοναξιά του, τις αποτυχίες του και την φιλία του με τον Alisha Hawthorne και την εγγονή του Izzy δίνοντας βάθος στο character arc του. Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο Τζιακίνο δεν έδωσε αρκετή βάση στα συναισθηματικά μέρη κι έτσι δεν υπάρχει κάποια δυνατή μελωδία που να σου μένει αξέχαστη όπως είχε το Roque one, τα lost ή το περσινό αριστουργηματικό Spiderman που οι αργές κινήσεις του ήταν θεσπέσιες και είχαν αξιομνημόνευτη μελωδία. Θα μου άρεσε πολύ το θέμα του Μπαζ να πέρναγε στα έγχορδα η σε ένα όμποε που θα ερμήνευε την φράση του τρυφερά και ευαίσθητα. Μπορεί κάποιος να βρει το δραματικό στοιχείο έντονο και με προσωπικότητα μονό στην δωδεκάλεπτη σουίτα. Εν πάση περιπτώση αυτό το πταίσμα δεν χαλάει την γενική εικόνα του σκορ.

 

Στον αντίποδα έχουμε τον ανταγωνιστή του Μπαζ, τον Ζοργκ. Και αφού έφτιαξε ένα τόσο ηρωικό θέμα για τον Μπαζ, άλλο τόσο υποστήριξε και τον κακό της υπόθεσης φτιάχνοντάς του μάλιστα καλύτερο θέμα! Πάλι 4 νότες αλλά σε άλλη τονικότητα μιας και ο Ζοργκ στο παρελθόν ήταν Μπαζ! Μύρισε Star wars.

 

Πρώτα έχουμε μια νύξη του θέματος στο Zurg Awakens με τις χορωδίες να δηλώνουν πως πρόκειται για έναν άρχοντα του σκότους! Η ολοκλήρωση του θέματος είναι το αποθεωτικό αλλά σύντομο Zurg's Displeasure που είναι κάτι μεταξύ Darth Vader  και μαρς σε στυλ Μίκλος Ρόζα από Μπεν Χουρ και Ιούλιο Καίσαρα! Την ολοκληρωμένη εκτέλεσή του θα την ακούσετε και αυτή  στην 12 λεπτή σουίτα που είναι και το κορυφαίο cue της χρονιάς. Το θέμα του Zurg γίνεται πιο action στα αριστουργηματικά cues  Space Afraiders, Buzz, Meet Zurg και στα Hiding from Yourself που θυμίζει Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται.

 

Όμως δεν έχουμε τελειώσει εδώ. Υπάρχουν και τα action cues τα οποία είναι όλα μελωδικά με οικονομία στον σχολιασμό και αναπτύσσονται σωστά και συγκρατημένα αποφεύγοντας έτσι φλυαρίες και απλές περιγραφικότατες: To Initial Greetings θαυμάσιο, το  Afternoon Delight Speed πιο σκοτεινό και υποχθόνιο στο δεύτερο μισό γίνεται παραλλαγή του πλανήτη Άρη από τον Χολστ.  Τα Light Speed ​​at the End of the Tunnel και Relative Success είναι πολύ σύντομα αλλά πολύ εκρηκτικά με το δεύτερο να έχει πάλι αναφορές στον Χολστ. Στο A Good Day to Not Die γίνονται σαφείς αναφορές στον Ντάνι Έλφμαν ενώ στο Oh, Hover έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που με την χρήση χάλκινων θυμίζει Τζων Γουίλιαμς και είναι το αγαπημένο μου απ’ αυτή την ενότητα. Ένα άλλο εξαιρετικό action cue είναι το World's Worst Self-Destruct Sequence το οποίο έχει το ρυθμό αντίστροφης μέτρησης και θυμίζει πάλι Star wars.

 

Επίσης υπάρχουν και τα action cues τα οποία περιλαμβάνουν την μάχη των δυο θεμάτων με έναν πολύ περίτεχνο τρόπο. Το Zurg-onomics που δηλώνει πως ο Zurg έχει το πάνω χέρι, ενώ στο Time to Space Your Fears το αποτέλεσμα είναι ισόπαλο. Αλλά στο Back to Buzzness που είναι και το κορυφαίο αυτής της θεματικής ο Μπαζ είναι ο νικητής.

 

Και για φινάλε ο Μιχάλης μας αποτελειώνει με την 12λεπτη σουίτα του one Suite Buzz όπου βρίσκουμε το θέμα του Μπαζ να ξεκινάει διστακτικά και δειλά, να αναπτύσσεται ηρωικά να διακόπτεται από το θέμα του Zurg το οποίο παρουσιάζεται με όλη την  μεγαλοπρέπεια όπου κι αυτό διακόπτεται από την συναισθηματική φύση του Μπαζ που με την σειρά της δίνει την θέση της στην αποθέωση του θέματος.

 

Ο Michael Giacchino έκανε ένα αριστουργηματικό σκορ και σαν υποστήριξη μέσα στην ταινία αλλά και σαν αυτόνομο άλμπουμ ηχογραφώντας  το soundtrack με μια ορχήστρα 89 οργάνων και 39μελή χορωδία για 5 ημέρες. Για να καταλάβετε την συμφωνική προσέγγιση και την θεματική ταυτότητα της μουσικής μια ιδανική playlist θα ήταν:

 

ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΠΑΖ

 

-          Mission Log

 

-          Lightyear

 

-          The Best Laid Plans of Space and Men

 

-          Blown on Course

 

-          Mission Perpetual

 

-          Operation Surprise Party

 

-          Improv-Izzy-tion

 

-          Home on the Space Range

 

-          Infinite MOEtion

 

ΚΙΝΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΖΟΡΓΚ

 

-          Zurg Awakens

 

-          Zurg's Displeasure

 

-          Space Afraiders

 

-          Buzz, Meet Zurg

 

-          Hiding from Yourself

 

ΚΙΝΗΣΗ ΤΡΙΤΗ: ADAGIO

 

-          A Hyper Failure

 

-          Infinity and Be Gone

 

-          Lightyear's Behind

 

-          The Lone Space Ranger

 

ΚΙΝΗΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: ALEGRO

 

-          Initial Greetings

 

-          Afternoon Delight Speed

 

-          Light Speed at the End of the Tunnel

 

-          Relative Success

 

-          Oh, Hover

 

-          World's Worst Self-Destruct Sequence

 

-          Zurg-onomics

 

-          Time to Space Your Fears

 

-          Back to Buzzness

 

ΚΙΝΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ: ΦΙΝΑΛΕ

 

-          one Suite Buzz

 

Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσετε καλύτερα να καταλάβετε την δουλειά που έγινε πάνω sta character arcs και το πως ο Τζιακίνο πάτησε ιδανικά πάνω στο σενάριο και τα plot points.

 

Το επίτευγμά του είναι μοναδικό. Αν αυτή η μουσική είχε γραφτεί για ένα νέο Star  wars όλοι θα μιλούσανε για μια αποθέωση για κάτι αντάξιο με τα έργα του Γουίλιαμς. Όμως γράφτηκε για μια ταινία που πάτωσε και εισπρακτικά και καλλιτεχνικά. Κι έτσι πηρέ η μπάλα και το σάουντρακ. Πολύ άδικα βέβαια μιας και ο συνθέτης δεν φταίει σε τίποτα. Ετούτη η ανάλυση ελπίζω να διορθώσει αυτή την αδικία και να ακούσει ο ακροατής την πραγματικά θαυμάσια δουλειά του. Σπανίζουν οι συνθέτες που κάνουνε μια ιδανική μουσική υποστήριξη μέσα στην ταινία πατώντας πάνω στους χαρακτήρες και το σενάριο μα και παράλληλα δημιουργούν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα αυτόνομης ακρόασης. Τέτοιους έχει ανάγκη ο κινηματογράφος και όχι factory music και sound design που έχουν κατακλύσει τα σύγχρονα μπλοκμπάστερ

2) THE BAD GUYS - Daniel Pemberton

 

Ευφάνταστη και ευρηματική μουσική από τον Daniel Pemberton ο οποίος καταφεύγει στην Τζαζ και καταθέτει έναν φόρο τιμής στους μεγάλους μάστορες του παρελθόντος Henry Mancini, Quincy Jones, Lalo Schifrin και στον Τζειμςμποντικο  John Barry.  Κατά τα λεγόμενα του συνθέτη, ο οποίος ευχαριστήθηκε πολύ το πρότζεκτ, η ταινία του έδωσε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει όλα αυτά που του αρέσουν στην μουσική.  «big breaks, big brass sections, big tunes, and big grooves» .

 

Το σκορ στηρίζεται σε ένα πολύ μελωδικό και χαρακτηριστικό κυρίως θέμα που αντιπροσωπεύει την συμμορία έτσι όπως αυτό ακούγεται στα δυο πρωτα cues “The Big Bad Wolf” και “Meet The Bad Guys”. Καθόλι την διάρκεια του σκορ θα ακούγονται τμήματα και παραλλαγές αυτής της βασικής μελωδίας με μια πολύ σπιρτόζικη ενορχήστρωση. Ηλεκτρική κιθάρα ντραμς φλάουτα , κρουστά, swingin ορχήστρα, Ινδικό bansuri, Ιαπωνικό taishōgoto, Hammond organs ακόμη και Moog synthesizer.

 

Πολλά τα cues αναφοράς:

 

Καταδιασκέδασα με την χρήση κρουστών και φλάουτων  στο  Step 3, απόλαυσα το υποχθόνιο γεμάτο σασπένς  Going to Go Good όπου η ηλεκτρική κιθάρα παίζει χαμηλά το κυρίως θέμα δίνοντας κι έναν αισθησιασμό, που αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα του κακού λύκου, ενώ το Turn on the Charm είναι ένα υπέροχο love theme. Αριστούργημα!

 

To Marmalade Prelude είναι το θέμα του καθηγητή Μαρμελάδα και θυμίζει ρεμπέτικο τραγούδι σε στυλ Χατζηδάκη! Αριστούργημα.

 

Tα A Heist for Good και Loot Loops σε απογειώνουν με την χορευτική τους διάθεση.

 

Το Save the Cat  μπαλάντα για κλασική κιθάρα δίνει ηρεμία στο σκορ και το αφήνει να ανασάνει ενώ στην ανάπτυξη του εισέρχονται  χορωδίες! Αριστούργημα.

 

Το So Long Suckers δαιμονισμένο ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα με τα σόλο ηλεκτρικής κιθάρας.

 

Το Bedtime Story διασκευάζει σε μπαλάντα για βιολί και ορχήστρα το βασικό θεμα έτσι όπως έκανε ο John Barry τα θέματα του Bond . Αριστούργημα!

 

Το Double Crossed βαραίνει την ατμόσφαιρα με την δραματική του υπόσταση και την μυστηριώδη ανάπτυξή του καθώς ερμηνεύεται από ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα με ντελικάτα σόλο από φλάουτα και bansuri και κορυφώνεται παρέα με Τζαζ ενορχήστρωση. Άλλη μια αναφορά στον John Barry. Αριστούργημα.

 

Το Tricky Fox μπαλάντα για φλάουτα. Αριστούργημα.

 

Στα The Crimson Paw και Secret Hideout έχουμε το θέμα του ανταγωνιστή των κακών παιδιών. Μοχθηρό, με το Ινδικό bansuri να σολάρει ακατάπαυστα! Αριστούργημα.

 

Το Evil Masterplan είναι μια μιλιταριστική παραλλαγή του θέματος του κακού για ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα και είναι θεσπέσιο ενώ στο Finish Them κορυφώνεται δίνοντας στα χάλκινα μια εκκωφαντική διάσταση.  . Αριστούργημα

 

Το The Sad Guys έχουμε την διασκευή του βασικού θέματος σε μια μελαγχολική παραλλαγή, ενώ στο One Last Push Pop το βασικό θέμα συνοδεύεται  από το Ιαπωνικό taishōgoto που ερμηνεύει ένα υποστηρικτικό θέμα. Καταπληκτικά πράγματα.

 

Το Huff + Puff στιλάτο και αεράτο , αποτελεί ένα πρελούδιο πριν την κορύφωση του σκορ.

 

Το Just Robbing This Place και Freeway Escape έχουμε  jazz action cues με ακατάπαυστο ρυθμό  με συνοδεία ολόκληρης συμφωνικής ορχήστρας και Τζαζ σόλος.  Το μόνο που μου έλειψε είναι η μονομαχία των δυο βασικών θεμάτων.

 

Στο Who Said It Was the End? ο Pemberton αποδίδει φόρο τιμής και στο συγκρότημα Procul Harum όπου κλείνει το θέμα του με το A Whiter Shade of Pale ερμηνευμένο από Moog synthesizer.

 

Τα Redemption και The Old Switcheroo κλείνουν  το σκορ με το βασικό θέμα να ακούγεται μοδάτο  στιλάτο και αεράτο.

 

Τέλος υπάρχουν και 3 τραγούδια που έγραψε ο Pemberton εξαίσια και τα τρία με το τελευταίο να είναι παραλλαγή του βασικού θέματος.

 

Συνοψίζοντας ο συνθετης κατάφερε κάτι σπάνιο στις μέρες μας. Να υπηρετήσει και να πατήσει πάνω στην πλοκή της ταινίας και παράλληλα η μουσική του να μην χάσει την αυτόνομη ακρόαση της. Έτσι το σκορ μοιάζει σαν ένα σόλο τζαζ άλμπουμ που με την ανεξάντλητη ενέργειά του, τις καινοτόμες ιδέες του και την ετερόκλητη ενορχήστρωσή του ακούγεται φρέσκο και ηλεκτρισμένο κάθε λεπτό προσφέροντας μια ακούραστη ακρόαση. Έτσι ο Pemberton μαζί με τα υπόλοιπα δυο Τζαζ αριστουργήματα του The Man from UNCLE και Motherless Brooklyn δημιουργεί μια αχτύπητη τριλογία. Μόνο που εδώ προχωράει ένα βήμα παραπέρα φτάνοντας σε ιδιοφυές στιγμές όπως έκαναν και οι μεγάλοι συνθέτες στο πρώτό μισό των 70ς όπου η Τζαζ κυριαρχούσε.

 3) Charlotte - Michelino Bisceglia

Το Charlotte είναι ένα δράμα κινουμένων σχεδίων που αφηγείται την αληθινή ιστορία της Charlotte Salomon, μιας νεαρής γερμανοεβραίας ζωγράφου που μεγαλώνει  στο Βερολίνο τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Έντονα ευφάνταστη και βαθιά προικισμένη, ονειρεύεται να γίνει καλλιτέχνης. Όμως ο κόσμος γύρω της αλλάζει γρήγορα και επικίνδυνα, περιορίζοντας τις επιλογές της και εκτροχιάζοντας το όνειρό της.

Θαυμάσιο animation που έχει στη διάθεσή του τρεις σπουδαίες κυρίες της Ευρωπαϊκής υποκριτικής. Την Keira Knightley, την Marion Cotillard και την Brenda Blethyn. Εξαιρετική είναι και η μουσική του Βέλγου Michelino Bisceglia ο οποίος πήρε την δουλειά χάρη σε ένα κονσέρτο που έκανε πάνω στην μουσική για τις ταινίες του Τιμ Μπάρτον. Ο Bisceglia διασκεύασε τις μουσικές του Έλφμαν για Τζαζ τρίο ( κλαρινέτο, τσέλο, κλασικά κρουστά και παιδική χορωδία). Στην αίθουσα εκτός από τον Τιμ Μπάρτον που χειροκρόταγε όρθιος ήταν και ο  παραγωγός Eric Goossens ο οποίος κάποιους μήνες μετά τηλεφώνησε στον συνθέτη και του είπε ότι ετοιμάζει ένα animation, το Charlotte.

Με το πιάνο να είναι πανταχού παρών και να αποδίδει μελαγχολικές και δραματικές φράσης το σκορ κινείται στα ίδια μονοπάτια που περπάτησε και ο Έλμερ Μπερστάιν με τα Χρόνια της αθωότητας και το Far from heaven.

Ο συνθέτης έχει δημιουργήσει ένα πολύ μελωδικό σάουντρακ στο οποίο ξεχωρίζουν 3 θέματα. To Life? or Theatre? (Prelude) που δίνει και τον όλο μελαγχολικό τόνο .

To The Cardboard όπου εκεί το πιάνο παίζει μια μελωδία απαλή και μελιστάλαχτη σαν νυχτερινό του Σοπέν που είναι και η κορυφαία στιγμή του σκορ.

Το τρίτο θέμα είναι το Charlotte Epilogue όπου αποτελεί και την πιο περίτεχνη σύνθεση και είναι μια συνομιλία μεταξύ πιάνου τσέλου και ορχήστρας με το τσέλο να έχει κυρίαρχο ρόλο. 

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ

Dogtanian and the Three Muskehounds - Manel Gil-Inglada

Ο Dogtanian είναι ένας νεαρός ξιφομάχος που ονειρεύεται να ενταχθεί στους θρυλικούς Muskehounds. Αφού αποδείξει τις ικανότητές του και κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, αυτός και οι Muskehounds πρέπει να υπερασπιστούν τον Βασιλιά από τη μυστική συνωμοσία του κακού καρδινάλιου Ρισελιέ να καταλάβει την εξουσία.

Πληθωρικό σκορ από τον Ισπανό Inglada ο οποίος στο ντεμπούτο του εντυπωσίασε με την πλούσια γραφή του για την Orquesta Sinfónica de Navarra στην οποία χρησιμοποίησε 120 μουσικούς και την διευθύνει η Vanessa Garde ( What Lucia Saw). Και τι δεν έχει το σκορ.

Υπάρχει το θέμα του Dogtanian ηρωικό και δυναμικό που ακούγεται σχεδόν συνέχεια. Η καλύτερή του εκδοχή είναι στο cue Rochefort and Milady που το θέμα του περνάει σχεδόν απ’ όλη την ορχήστρα και η κωμική του στο Four Against Forty όπου το θέμα είναι σαν Scherzo.

Επίσης ο συνθέτης κάνει ένα φόρο τιμής στο τηλεοπτικό καρτούν Muskehounds Are Always Ready των αδερφών  Guido & Maurizio De Angelis , χρησιμοποιώντας το βασικό τους θέμα παραλλαγμένο βέβαια για συμφωνική ορχήστρα και όχι ποπ όπως ήταν στο truck Honor and Friendship όπου το παντρεύει με το δικό του θέμα που έγραψε για τον  Dogtanian και στο Four Friends on a Mission που το ερμηνεύει χορωδία.

Από την άλλη υπάρχει το θέμα του κακού, Καρδινάλιος Ρισελιέ, τον οποίο ο συνθέτης το έχει χρωματίσει κάπως σκοτεινά ενώ οι  χορωδίες τονίζουν  την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία στα χρόνια που η θρησκοληψία της φεουδαρχίας κυριαρχούσε με χαρακτηριστικό cue Diamonds and the Heroes' Ceremony ένα γιορταστικό που αποθεώνει τους ήρωες δίνοντας έτσι στο θέμα του Dogtanian δοξαστικές διαστάσεις.

Υπάρχει το θέμα της Juliette που μπλέκεται με το θέμα του Dogtanian στο truck Juliette.

Υπάρχει το Γαλλικό στοιχείο με τα ακορντεόν στην ενορχήστρωση και το ανάλαφρο κλίμα όπως είναι τα cues The Great City και Paris.

Και φυσικά τα πάμπολλα action cues τα οποία έχουν μέσα όλους αυτούς τους θεματικούς άξονες με κορυφαίο το Sea Storm όπου το θέμα του Dogtanian και της Juliette έχουν χορωδιακή υποστήριξη!!!  Το πρόβλημα είναι πως αυτή η wall to wall μουσική υποστήριξη γίνεται φλύαρη σε αρκετές στιγμές ενώ η έλλειψη της ανάπτυξης των βασικών leitmotifs σε αυτούσια θέματα κάνει το σκορ να είναι  κουραστικό.

2)     LEGEND OF DESTRUCTION  - Assaf Talmudi / Yonatan Albalak

Η ταινία "Legend of Destruction" αφηγείται την ιστορία της εξέγερσης των Εβραίων εναντίον της Ρώμης που τελείωσε με την καταστροφή του Ναού το έτος 70.

Παράξενο ισραηλινό animation αλλά πολύ καλλιτεχνικό το οποίο απλά παρεμβάλει 1500 πίνακες ζωγραφικής τοποθετημένους  τον ένα μετά τον άλλο. Το σκορ έχει αρκετά έθνικ στοιχεία και ντύνει εξπρεσιονιστικά τις σκηνές χωρίς θεματικό άξονα με εξέχον cue το Hallelu (Psalms 150).

3)    

4)     Dragon Ball Super: Super Hero -  Naoki Satō

To Dragon Ball Super: Super Hero είναι η 21η ταινία μεγάλου μήκους Dragon Ball συνολικά και η πρώτη που παράγεται κυρίως με 3D animation.

Είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος να ακούσει όλα τα γιαπωνέζικα σκορ που φτιάχνονται για animation μιας και η Ιαπωνία  έχει μια παραγωγή χιλιάδων κάθε χρόνο. Κάποια που έχω ακούσει τυχαία μπορεί να είναι αριστουργήματα, κάποια άλλα για τα σκουπίδια και κάποια κάτι στο ενδιάμεσο. Όποτε αυτή η κατηγορία θα μπορούσε να είναι εκτός συναγωνισμού μιας και δεν ξέρουμε πόσα μουσικά  διαμάντια μπορεί να βρει κάποιος. Όμως όταν ένα τέτοιο φέρνει την υπογραφή του κορυφαίου Ιάπωνα συνθέτη αυτή την στιγμή και έναν από τους καλύτερους στον κόσμο τότε ναι πρέπει να ασχοληθούμε.

Ο Ναόκι Σάτο εδώ γράφει ένα τελείως γοητευτικό και εκκεντρικό σκορ  αποδίδοντας έτσι ένα φόρο τιμής στους  Don Davis και Juno Reactor (Matrix). Άρα λοιπόν εδώ έχουμε μια συμφωνική προσέγγιση της dance electronica με έντονο το χορωδιακό στοιχείο όπως αυτά είναι τα cues Abang Title", "Hero No Deban", "Shenlong", "Gokuu vs Gamma",   "Orange No Hikari” Dr. Hedo”.

Το βασικό θέμα που μπορεί να είναι από παλιό Dragon Ball ακούγεται μέσα από ευφάνταστα action cues όπως τα “Jinzou Ningen Gamma,” “Kakusei” “Aku No Soshiki,” “Gamma 2 Gou No Ketsui” ενώ κάποιες στιγμές όπως το Climax σου θυμίζουν Βαγγέλη Παπαθανασίου. Κορυφαίο όμως cue του σκορ είναι το συναισθηματικό 5λεπτο Asu He /Toward Tomorrow. Εκπληκτική δουλειά.

5)     The Sea Beast - Mark Mancina

Η ταινία ακολουθεί έναν θρυλικό κυνηγό θαλάσσιων τεράτων που βρίσκει έναν απροσδόκητο σύμμαχο στο πρόσωπο ενός νεαρού κοριτσιού.

Πολύ ενδιαφέρον σκορ από τον Mark Mancina με ενορχηστρώσεις τύπου John Powel και How to train your Dragon σε πιο πειρατικό στυλ.

6)     The Boy, the Mole, the Fox and the Horse- Isobel Waller-Bridge

Το βιβλίο  μπεστ σέλερ του Charlie Mackesy ζωντανεύει σε αυτήν την όμορφη ταινία κινουμένων σχεδίων από την NoneMore και την Bad Robot Productions. Η ταινια περιγράφει  τον απίθανο δεσμό μεταξύ τεσσάρων φίλων καθώς εξερευνούν την έννοια της καλοσύνης, της φιλίας, του θάρρους και της ελπίδας.

Το συγκεκριμένο μικρού μήκους animation ήρθε να μας υπενθυμίσει πόσο καλαίσθητα και πόσο ανώτερα καλλιτεχνικά είναι τα δισδιάστατά καρτούν από τα τρισδιάστατα Πρόκειται για ένα εικαστικό αριστούργημα που σε μαγεύει με την καλλιτεχνία του παρόλο που η ιστορία ελπίδας καλοσύνης και θάρρους για ένα καταθλιπτικό παιδάκι που δεν πιστεύει στον εαυτό του είναι τόσο διδακτική που το μόνο που καταφέρνει στο τέλος είναι να εκνευρίσει οποιονδήποτε καταθλιπτικό άνθρωπο και να τον αρρωστήσει ακόμη περισσότερο με αυτά τα επιφανειακά μηνύματα. Οι υγείες θα το βρουν αριστούργημα και θα το ποστάρουν με καρδούλες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να πάρουν άλλες καρδούλες από τον κόσμο που δεν σκαμπάζει από τέτοια.

Η μουσική είναι πολύ ευαίσθητη και τρυφερή με το πιάνο να είναι το κυρίαρχο όργανο και να ερμηνεύει μια σχεδόν μινιμαλιστική μελωδία ενώ υπάρχουν και σόλο από τσέλο.

7)     GUILLERMO DEL TORO’S PINOCCHIO – Alexandre Desplat

Η καλύτερη εκδοχή του κλασικού παραμυθιού με τονισμένο το πολιτικό στοιχείο.

Για πρώτη φορά στην καριέρα του ο Ντεσπλάτ κάνει μιούζικαλ. Όταν το ακούσαμε αυτό περιμέναμε πως το σκορ του Πινάκιο, λόγω της κλασικής παιδείας του συνθέτη, θα είναι ένα επικολυρικό αριστούργημα σαν αυτά που έκανε ο Άλαν Μένκεν την δεκαετία του 90. Πέσαμε έξω όμως. Ο Ντεσπλάτ μπορεί να έγραψε 6 τραγούδια αλλά κατά την άποψή μου είναι όλα απλοϊκά και μάλιστα σε εκνευριστικό βαθμό. Ακόμη και το διάσημο Chiao Papa το θεωρώ ένα φλατ πράγμα. Οπότε θα μιλήσω ξεχωριστά μόνο για το σκορ της ταινίας το οποίο είναι υπέροχο.

Ο Ντεσπλάτ στήριξε την μουσική του σε δυο βασικά θέματα. Το πρώτο είναι το θέμα του Κάρλο του αληθινού παιδιού του Τζεπέτο που χάνει την  ζωή του και είναι ένα μελωδικά αλησμόνητο θέμα με ντελικάτη ενορχήστρωση  και είναι από τις καλύτερες στιγμές του Γάλλου συνθέτη. Την βασική μελωδία την ερμηνεύει το πιάνο ενώ υπάρχει και πλούσια γραφή για ξύλινα πνευστά και όχι τυχαία.

Το άλλο θέμα είναι το Pine Cone και είναι το θέμα του Πινάκιο το οποίο μοιάζει λίγο με το θέμα από το σινεμά ο Παράδεισος του Μορικόνε ενώ τα αιθέρια φωνητικά του δίνουν μια αγγελική διάσταση και αποτελούν έναν θρήνο για το θάνατο του μικρού παιδιού αλλά με την σειρά του ο θάνατος αποτελεί την αρχή για να γεννηθεί ο Πινάκιο.

Κι εδώ έχουμε φίνα ενορχήστρωση με σόλο βιολιού άρπες και ξύλινα και το θέμα από τρυφερό στο τέλος γίνεται ζωηρό και παιχνιδιάρικο με κάτι από Μότσαρτ για να περιγράψει την ατίθαση πλευρά του Πινάκιο. Καθόλι την διάρκεια του σκορ αυτά τα δυο θέματα τα οποία μοιάζουν, στο τέλος θα γίνουν ένα και το αυτό γιατί ο Κάρλο και ο Πινάκιο είναι στην ουσία η ίδια ψυχή. Έτσι υπάρχει μια εννοιολογική σχέση στην μουσική. Εξαιρετική ιδέα από τον Γάλλο.

Αυτά τα θέματα λοιπόν θα εμφανίζονται σε παραλλαγές με άλλο τέμπο, με μικρότερη διάρκεια, με άλλη ενορχήστρωση. Ο ίδιος ο Ντεσπλάτ δήλωσε σε συνέντευξή του ότι στην ενορχήστρωση έπρεπε να κυριαρχούν τα ξύλινα πνευστά και κρουστά γιατί ο Πινόκιο είναι φτιαγμένος από ξύλο.

Πέρα απ’ αυτά τα δυο αριστουργηματικά θέματα έχουμε και δευτερεύοντα τα οποία υπογραμμίζουν την δράση και τα bullet points της ταινίας.

Για να περιγράφει η ζωή του τσίρκου ο Ντεσπλάτ δημιούργησε ρυθμικά και κωμικά θέματα σε στυλ Νίνο Ρότα  ενώ για την μπλε νεράιδα κατέφυγε σε μεταλλικά κουδούνια, ελαφρούς ηλεκτρονικούς τόνους, φανταστικά φωνητικά χωρίς λόγια και ψευδο-ινδικές υφές.

Για τις σκηνές δράσης έχουμε αλησμόνητα action cues λεπτοδουλεμένα χωρίς χοντροκοπιές και τσαπατσουλιές τόσο για τις σκηνές του πολέμου όσο και για την μάχη με την φάλαινα. Ειδικά στην σκηνή του πολέμου έχουμε ένα θαυμάσιο action cue με χορωδία. Αν εξαιρέσεις τα τραγούδια μιλάμε για ακόμη ένα top έργο από τον Ντεσπλάτ.

8)     Scrooge: A Christmas Carol - Jeremy Holland-Smith

Ακόμη μια διασκευή της περίφημης ιστορίας στις τόσες δεκάδες που έχουν γυριστεί με κορυφαία το animation του Ζεμέκις με την μουσική του Σιλβέστρι. Όμως κι εδώ έχουμε ένα εικαστικό μεγαλείο ιμπρεσιονιστικής ομορφιάς. Η παρόν ταινία αποτελεί στην ουσία ένα ριμέικ της ταινίας του 1970 με τα ίδια τραγούδια και είναι αφιερωμένη σε έναν από τους μεγαλύτερους στιχουργούς μιούζικαλ όλων των εποχών τον Leslie Bricusse.

Το σκορ του Jeremy Holland-Smith είναι εξαιρετικό και παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μιας και έχουμε να κάνουμε με συνθέσεις έντονες και γεμάτες για συμφωνική ορχήστρα και φουλ χορωδία. Υπάρχουν φυσικά οι χριστουγεννιάτικες νοστιμιές στην ενορχήστρωση με τα κουδουνάκια κλπ αλλά  έχουμε και χορταστικά θέματα γοτθικής ατμοσφαίρας με το έξοχο  6λεπτο cue The final act που παρόλο που πρόκειται για ένα εκκωφαντικό θέμα με χάλκινα και χορωδίες στο κόκκινο ο έλεγχος δεν χάνεται ποτέ και οι γραμμές είναι πεντακάθαρες και σαφέστατες. Πολύ σπουδαία έκπληξη αυτό το σκορ με ένα από τα πέντε καλύτερα θέματα της χρονιάς.

Paws of Fury: The Legend of Hank - Bear McCreary

H ταινία είναι ένα ριμέικ κινουμένων σχεδίων της κλασικής κωμωδίας του Μελ Μπρουκς του 1974, Blazing Saddles, αν και μεταφέρεται σε έναν φανταστικό κόσμο από γάτες και σκύλους σαμουράι.

Το πραγματικά εντυπωσιακό σκορ του Bear McCreary είναι ένας φόρος τιμής στην φάνκυ τζαζ των 70ς και στα σπαγγέτι γουέστερν του Μορικόνε. Αν κλείσεις τα μάτια σου και ακούσεις την μουσική χωρίς να ξέρεις για ποια ταινία μιλάμε θα πιστέψεις πως πρόκειται για φιλμ πολεμικών τεχνών στην αγρία δύση.

Τρομερά ευρηματικές ιδέες και θέματα. Η δε ενορχήστρωση είναι κι αυτή τρομερά πολύπλοκη. Έχουμε συμφωνική ορχήστρα - Nashville Scoring Orchestra- έχουμε γιαπωνέζικα όργανα shakuhachi, dizi, shinobue, shamisen, koto and biwa, έχουμε  τζαζ στοιχεία ηλεκτρική κιθάρα wah-wah, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Και τέλος έχουμε στοιχεία γουέστερν με το penny whistle. Θα μου πεις ωραία όλα αυτά αλλά αν δεν υπάρχουν μελωδίες που να σου μένουν όλα οι φιοριτούρες είναι άχρηστες.. Ε λοιπόν έχουμε δυο αξέχαστα θέματα!

Το πιο βασικό θέμα είναι το ηρωικό θέμα του Χανκ το 7λεπτο Samurai Hank του οποίου όμως η μελωδία δεν είναι του Bear McCreary αλλά των Alan Zachary και Michael Weiner και είναι το τραγούδι Blazing Samurai. Το ωραίο είναι πως ο συνθέτης το χρησιμοποιεί σε πολλές παραλλαγές και ενορχηστρώσεις και μέσα σε action cue που στην δομή και τεχνική του θυμίζει το How to train your dragon του John Powel.

Όμως ακόμη καλύτερο για μένα είναι το θέμα του Ikachu με την αντρική χορωδία να τραγουδάει το θέμα του αργά και προοδευτικά ενώ πλαισιώνονται από για γιαπωνέζικα κρουστά. Χιουμοριστικό και πολύ έξυπνο.

Από κει και πέρα έχουμε τρομερά action cues Kakamucho Under Attack και The Battle of Kakamucho τα πιο χορταστικά, όπου είναι μια  μίξη όλων αυτών των ετεροκλήτων στοιχείων της Γιαπωνέζικης μουσικής, της φανκοτζαζ, της συμφωνικής ορχήστρας  και του γουέστερν που αντί να ακούγονται χαοτικά έχουν δέσει όλα μαζί και προσφέρουν ένα πολύ πληθωρικό και ξεσηκωτικό αποτέλεσμα ολότελα πρωτότυπο και ευρηματικό.

  Luck – John Debney

Πρόκειται για την τελευταία μάχη μεταξύ της καλής και της κακής τύχης που επηρεάζουν κρυφά την καθημερινότητα.

Έξυπνο animation που έχει μια πανέμορφη μουσική από τον βετεράνο John Debney ο οποίος δημιούργησε ένα πολύ μελωδικό και γλυκό βασικό θέμα που μοιάζει με την εισαγωγή από το θέμα του The Rocketeer για πιάνο κλαρινέτο και ορχηστρα εγχόρδων για τον χαρακτήρα της Σαμάνθα που το ακούμε σε πολλές παραλλαγές.

Ένα νέο υπέροχο θέμα είναι το -σε στυλ Σιλβέστρι και Πολικό εξπρές- Land of Luck που έχει και ομοιότητες με το θέμα από το the Elf του ιδίου όπου μας συστήνει την χώρα της τύχης και τα πλάσματα που ζουν εκεί με εξοχών τα Hazmat Bunnies.

Το τρίτο θέμα είναι το Luck Theme που θυμίζει Χόρνερ και είναι σαν scherzo πολύ εκδηλωτικό και με αναγνωρίσιμη μελωδία έξοχα επεξεργασμένο.

Αυτά τα τρία βασικά θέματα  θα ακούγονται σχεδόν συνέχεια κάνοντας το σκορ μια απόλαυση.

Κάποιοι άλλοι χαρακτήρες παρουσιάζονται με leitmotifs κι αυτό ίσως κάνει το σκορ λίγο περιγραφικό μιας και αρκετές ιδέες εναλλάσσονται πολύ γρήγορα αλλά είναι ελάχιστες φορές που γίνεται αυτό.

Ενώ υπέροχα είναι και τα action cues που αποφεύγουν όσο μπορούν τις φλυαρίες και την υπερφόρτωση , με κάποια έθνικ στοιχεία, αναφορές στον Μποντ και στις επικίνδυνες αποστολές και εκλεπτυσμένο και λεπτό χιούμορ. Κάποια άλλα έχουν πολύ απαιτητική γραφή για συμφωνική ορχήστρα όπως το Bad Luck in Between με έντονα χάλκινα που θυμίζουν Γουίλιαμς και το  A Lift in Between που είναι και το κορυφαίο action cue του σκορ. Από τις καλύτερες δουλειές του Debney

The Black Pharaoh, the Savage and the Princess - Pascal Le Pennec

Η ταινία αφηγείται τρεις διαφορετικές ιστορίες: ενός νεαρού βασιλιά στην Αρχαία Αίγυπτο που γίνεται ο πρώτος μαύρος φαραώ, ένα μυστηριώδες άγριο αγόρι που κλέβει από τους πλούσιους για να δώσει στους φτωχούς κατά τη διάρκεια του γαλλικού Μεσαίωνα και για έναν πρίγκιπα των αρτοσκευασμάτων και μια πριγκίπισσα των τριαντάφυλλων που δραπετεύουν από το παλάτι για να ζήσουν τον έρωτά τους στην Τουρκία του 18ου αιώνα.

Πολύ χαριτωμένο σκορ από τον Pascal Le Pennec με την Orchestre National de Bretagne.

Οι δυο πρώτες μουσικές προσεγγίσεις έχουν μικρά θέματα και αυτό αφήνει μια αίσθηση του ανολοκλήρωτου συν ότι η χρήση παραδοσιακών οργάνων έχει τονιστεί πολύ κι έτσι είναι σαν να ακούγεται ένα μικρό συμφωνικό σχήμα στην ακρόαση. Η τρίτη όμως με το love theme είναι πολύ καλή!

 Wendell & Wild – Bruno Coulais

Δύο  αδέρφια δαίμονες, ο Γουέντελ και ο Γουάιλντ, ζητούν τη βοήθεια της 13χρονης Κατ Έλιοτ για να τους καλέσουν στη Χώρα των Ζωντανών.

 H επιστροφή  του Henry Selick στην σκηνοθεσία μετά τον Χριστουγεννιάτικο εφιάλτη. Ναι αυτός το είχε σκηνοθετήσει όχι ο Τιμ Μπάρτον.

Ευρηματική ταινία με ένα θαυμάσιο σκορ από τον Bruno Coulais ο οποίος ξεσάλωσε. Φυσικά έχουμε γοτθική ατμόσφαιρα με χορωδιακά στοιχεία και εκκλησιαστικό όργανο για να περιγράφει ο κάτω κόσμος παρέα με βιμπράφωνο.

Για τους χαρακτήρες τους ανθρώπινους ο συνθέτης προσφεύγει σε μια αισθαντική New age RNB προσέγγιση ενώ για τον καθηγητή μάγο ο Coulais μας κλείνει το μάτι και παραλλάσει τα χορωδιακά από την πιο διάσημη δουλειά του Τα παιδιά της χορωδίας με “μεταφυσική” ενορχήστρωση.

Πρόκειται γιε ένα ημιμιουζικαλ με γοτθική ατμόσφαιρα χωρίς όμως να υπάρχουν τα μεγάλα θέματα.

Ύστερα από αμέτρητες ληστείες, η συμμορία των Κακών Παιδιών με επικεφαλής τον κύριο Λύκο συλλαμβάνεται. Για να μην οδηγηθούν στη φυλακή, τα μέλη της συμφωνούν να μπουν σε πρόγραμμα εκπαίδευσης καλοσύνης υπό την επίβλεψη του καθηγητή Μαρμελάδα. Έτσι τα εγκληματικά ζώα προσπαθούν να γίνουν καλά, με κάποια καταστροφικά αποτελέσματα στην πορεία. Animation σε σκηνοθεσία Pierre Perifel, βασισμένη σε μια δημοφιλή σειρά παιδικών βιβλίων του Aaron Blabey.

ΑΛΛΑ ΣΚΟΡ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΑΝ 

1)     FOLK OG RØVERE I KARDEMOMME BY – Gaute Storaas

2)     Paper Birds - Cyrille Marchesseau

3)     The Journey - Kaoru Wada

4)     MIA AND ME: THE HERO OF CENTOPIA – Christoph Zirngibl

5)     Little Nicholas: Happy as Can Be - Ludovic Bource

6)     UNICORN WARS - Joseba Beristain

7)     The house - Gustavo Santaolalla ,

8)     Where Is Anne Frank - Karen O, Ben Goldwasser,

9)     The Deer Hunter - Harumi Fuuki,

10) Beavis and Butt-Head Do the Universe - John Frizzell

11) DC League of Super-Pets-Steve Jablonsky

12) Tad the Lost Explorer and the Curse of the Mummy -Zacarias M. de la Riva