Αμερικάνικη Τέχνη: ΤΑ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΤΟΥ 2021

ΤΑ ΚΑΛΥΤΥΕΡΑ ΣΚΟΡ ΤΟΥ 2021

(Η επιλογή έγινε απο 178 σκορ που έγιναν για ταινίες)

10)THE CLAUS FAMILY 2 – Anne-Kathrin Dern

Σε μια συνέντευξή της η Γερμανίδα συνθέτης δήλωσε : “Αυτή δεν είναι η συνηθισμένη χριστουγεννιάτικη ταινία που νιώθεις καλά. Είναι μια βαθιά ιστορία για τη θλίψη και την απώλεια σε περιόδους διακοπών. Πηγαίνουμε σε ένα ταξίδι με αυτή την οικογένεια προσπαθώντας να ξαναβρούμε το χριστουγεννιάτικο πνεύμα της. Η παρτιτούρα προσπαθεί πολύ να συλλάβει αυτόν τον αγώνα και εναλλάσσεται μεταξύ της απομονωτικής μελαγχολίας, της συναρπαστικής περιπέτειας, της ελπιδοφόρας ζεστασιάς και της χριστουγεννιάτικης χαράς.” E λοιπόν όλα αυτά τα ωραία υπάρχουν στην μουσική της. Το γνωστό θέμα που μας παραπέμπει στον Williams είναι πάλι παρόν όμως υπάρχουν και μερικές έκτακτες νέες μελωδίες όπως είναι το θέμα της Marie και η κρυμμένη βιβλιοθήκη που ανήκουν στα highlights της χρονιάς. Κάτι μεταξύ Τσαϊκόφσκι, Χάρι Πότερ , Μόνος στο σπίτι και Ψαλιδοχέρη. Επίσης υπάρχει και μια διασκευή του γνωστού θέματος του Σίφριν από τις Επικίνδυνες αποστολές. Εκλεπτυσμένη ενορχήστρωση – Ξυλόφωνα, κουδουνάκια, φλάουτα φωνητικά, κοντραμπάσο που το παίζει η ίδια η συνθέτης. Το σκορ ηχογραφήθηκε στα Σκόπια με την Macedonian Symphonic Orchestra γνωστή για το χαμηλό κόστος της και την υψηλή αποτελεσματικότητά της. Value for money. Αιθέριο μελωδικό και παραμυθένιο. Εξαιρετικό.

9) The potato venture - Panu Aaltio

Στην Φιλανδία του 17αιωνα ένας φιλόδοξος νεαρός προσπαθεί να εισάγει πατάτες και να χτίσει μια επιχείρηση. Η Φιλανδική παράγκα όμως παραμονεύει.. Και η κωμωδία ξεκινάει. Και τίθεται η εξής ερώτηση. Τι σόι μουσική θέλει ένα τέτοιο πράγμα. Ο ίδιος ο συνθέτης πολύ εύλογα αναρωτιέται: “What kind of music do you write for a comedy and adventure film about modern startup culture dropped into 17th century Finland involving potatoes? To say I was dreading writing the first note would be an understatement. The pandemic also prevented us from involving a traditional orchestra, so I had to get creative with the instrumentation. The score ended up mirroring the film’s anachronistic nature, and became a hybrid of baroque music and modern film scoring – quite different from anything else I’ve done!”Πραγματικά ο Aaltio συντροφεύει όλες αυτές τις τραγελαφικές προσπάθειες ευτυχώς με σοβαρή μουσική που εσωκλείει μέσα της ειρωνεία και αποφεύγει επιφανειακές συνθέσεις που θα περιέγραφαν μόνο εξωτερικά τις αποτυχημένες προσπάθειες. Μείγμα μπαρόκ -κλασικισμού με κάποιες μοντέρνες πινελιές και ψαγμένη ενορχήστρωση. Παραδοσιακά φλάουτα και βιολιά μεσαιωνικές χορωδίες σπιρτόζος ρυθμός. Πανέξυπνο.

8) Fear street 2 - Marco Beltrami -Brandon Roberts:

Συνήθως στις σύγχρονες ταινίες τρόμου η κυρίαρχη μουσική τάση που επικρατεί είναι το sound design και η διακριτική προσέγγιση ώστε να μην προκαταβάλουμε τον θεατή πως να νιώσει και να τον πιάνουμε απροετοίμαστο. Η μουσική μπορεί να γίνει έντονη μόνο στα jumb scares . Ε λοιπόν αυτή η τριλογία του Νετφλιξ αποτελεί εξαίρεση. Με αποκορύφωμα το δεύτερο μέρος η μουσική εδώ είναι εκκωφαντική και όχι μόνο υποστηρίζει όλο αυτό το κυνηγητό και τις προσπάθειες για επιβίωση αλλά συνοδεύει και πιο στατικές σκηνές και έτσι γίνεται πρωταγωνίστρια. Το score είναι ένας φόρος τιμής στον Jerry Goldsmith και την προφητεία και είναι σχεδόν όλο με χορωδιακά action cues κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για τα σημερινά δεδομένα. Μπορεί να μην είναι τόσο ολοκληρωμένο όσο το έπος του Goldsmith μιας και υπάρχουν μικρής διάρκειας cues όμως είναι μια απόλαυση για τους λάτρεις της έντονης μουσικής και των action score. Η συνεισφορά της δε μέσα στην ταινία είναι αριστουργηματική. Τo πιο ολοκληρωμένο track είναι το sisters όπου εκεί διαφαίνεται καθαρά όλη η μαεστρία και το vintage στυλ που επικρατούσε παλιά. Οι λάτρεις του Omen βρήκαν ακόμη ένα αριστούργημα το οποίο άνετα μπορεί να προστεθεί δίπλα στην τριλογία του Goldsmith και να ακούγεται σε έναν μουσικό μαραθώνιο.

7) Claret - Oscar M. Leanizbarrutia :

Ισπανική ταινία που εξιστορεί την ιστορία του Πάτερ Claret που ο οποίος ίδρυσε το θρησκευτικό τάγμα των Ιεραπόστολων Υιών της Αμόλυντης Καρδιάς της Μαρίας, κοινώς ονομαζόμενοι Κλαρετίνοι, στην Ισπανία στα μέσα του 1800, και που σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγάλους θρησκευτικούς ηγέτες και μελετητές της εποχής του. Ίδρυσε βιβλιοθήκες και σχολεία και κέντρα μάθησης, ήταν έμπιστος έμπιστος της βασίλισσας Ισαβέλλας Β' και τελικά ανακηρύχθηκε άγιος από τον Πάπα Pius XII το 1950, 80 χρόνια μετά τον θάνατο του. Το σκορ ξεκινάει με ένα από τα καλύτερα cues της χρονιάς το βασικό 7λπτο Claret, Tema Principal μια ελεγεία για τσέλο και χορωδία στην οποία ο νεαρός συνθέτης χωράει όλο το character arc του. Ευαίσθητο και λυρικό, μεγαλοπρεπές και δοξαστικό, τραγικό και δραματικό εσωκλείει μέσα όλη την ζωή του. Από κει και πέρα το εξαιρετικό character score του νεαρού Ισπανού δανείζεται φράσεις από το κυρίως θέμα για να πει εξέλιξή του και την ιστορία του. Φυσικά υπάρχουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός θρησκευτικού σκορ τέτοιας εμβέλειας. Χορωδίες , παύσεις, κάποιες ευχάριστες φράσεις από κιθάρα που δίνουν έναν χαρούμενο τόνο αλλά αποτελούν μόνο κάποια μικρά διαλείμματα χαράς σε ένα βαρύ μουσικό έργο που διαποτίζεται από εσωτερικότητα μεγαλοπρέπεια και τραγικότητα. Το τελευταίο track Exilio de la Reina που ερμηνεύει το βασικό θέμα σε βιολί και πιάνο κλείνει το συμφωνικό αυτό ποίημα με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Οι λάτρεις της βαριάς δραματικής συμφωνικής μουσικής θα το λατρέψουν.

6)The Finders of the lost Yacht - Aaltio

Παιδική περιπέτεια σε στυλ Ντίσνεϊ έχει ένα εξαιρετικό σκορ από τον Aaltio που θυμίζει έντονα τα action scores των 90ς. Το σκορ είναι ηχογραφημένο από την Kymi Sinfonietta και είναι χτισμένο γύρω από ένα ηρωικό βασικό αξιομνημόνευτο θέμα που περιγράφει τις περιπέτειες των παιδιών. Έντονη γραφή για ορχήστρα με χάλκινα και τύμπανα αλλά και κλαρινέτα που όλα ερμηνεύουν το βασικό ηρωικό θέμα σε έναν κεφάτο μπριόζο και χαρούμενο διάλογο με την ορχήστρα δίνοντας το στίγμα για το τι πρόκειται να δούμε. Υπάρχει φυσικά και το θέμα των κακών το οποίο δηλώνεται από σκοτεινές φράσεις στο τσέλο αλλά δεν ακούγεται συχνά είναι η αλήθεια. Υπάρχουν και κάποιες ρομαντικές συνθέσεις για πιάνο που είναι απλά οι ανάσες λίγο πριν ξεκινήσει η περιπέτεια. Όμως η κύρια δύναμη του σκορ είναι τα action cues τα οποία είναι συνεχή παρόν και εκτός το ότι διαθέτουν μια οικονομία στην ενορχήστρωση, έχουν μια καθαρότητα μια κρυστάλλινη διαύγεια από τα οποία ξεπετάγεται το ηρωικό θέμα με σύντομες δηλώσεις είτε από ξύλινα είτε από χάλκινα είτε από έγχορδα με έναν παλιομοδίτικο τρόπο σε στυλ Τζων Γουίλιαμς. Λεπτεπίλεπτο action score απ’ αυτά που δεν γίνονται πλέον.

5) The Courier - Abel Korzeniowski :

Υψηλής τεχνικής character score από τον Πολωνό που πατάει πάνω στους χαρακτήρες με ακρίβεια και σοβαρότητα. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική μια άλλη μουσική προσέγγιση όταν έχεις να κάνεις με ένα κατασκοπικό θρίλερ στην εποχή του Ψυχρού πολέμου. Έτσι ο Κορζενιόφσκι γύρισε πίσω και μας έδωσε ένα παλιομοδίτικο σάουντρακ όπως τα φτιάχνανε τότε. Με τον πάντα θεσπέσιο Κάμπερμπατς να τραβά τα ηνία του καστ το φιλμ μας εξιστορεί την πραγματική ιστορία του Greville Wynne ενός μεσοαστού επιχειρηματία που στρατολογείτε από την CIA και την MI6 ώστε να μπει στα άδυτα της Σοβιετικής κυβέρνησης και να μάθει για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Ο σπουδαίος Πολωνός συνθέτης παίρνει την συμφωνική της Βαρσοβίας και φτιάχνει μια μουσική πολύ στοχευμένη. Για να αποτυπώσει την περίοδο που διαδραματίζεται το φιλμ υφαίνει θέματα σκοτεινά και απειλητικά.

Ο ίδιος λέει :” Τhe constant anxiety, relentless suppression and grotesque absurdity embedded in everyday life behind the Cold War’s Iron Curtain” . Γι’ αυτό λοιπόν τα χρώματά της είναι “raw and rough at times, like a concrete wall of the prefabricated social housing of that period.”. Μιας και στο κέντρο της πλοκής είναι ένας βασικός χαρακτήρας αναμεσά σε δυο κόσμους δυτικό και Ρωσικό υπάρχουν χρωματισμοί για όλες τις πλευρές.

Για να περιγράφει η ήρεμη ζωή του επιχειρηματία υπάρχουν γαλήνιες φράσεις από πιάνο και τσέλο που τζαζίζουν κάπως ενώ για την κατασκοπική του πλευρά η μουσική γίνεται πιο θριλερίστικη και αγωνιώδεις κάτι που δηλώνετε στο track “Our Last Trip to Moscow” όπου το πιάνο μάχεται τα έγχορδα. Όταν ο Κάμπερμπατς φτάνει στην Μόσχα το σκορ χαρακτηρίζεται από ένα υπέροχο βαλς το track “It Has to Be You” που θυμίζει Σοστακόβιτς και δηλώνει πως τώρα τον έλεγχο τον έχουν οι Ρώσοι. Η μουσική παλαντζάρει διαρκώς ανάμεσα στις δυο πτυχές του ήρωα ,την επιφάνεια και το βάθος ή αν θέλετε στην ιδιότητα του επιχειρηματία και στην ιδιότητα του πράκτορα ενώ πάνω απ’ αυτές τις φράσεις πλανάται το Ρωσικό Φάντασμα με την μελαγχολία να σκεπάζει τους πάντες. Στο τέλος όλοι αυτοί οι μουσικοί κόσμοι συγκρούονται μπαίνοντας ο ένας στα λημέρια του άλλου όπως είναι το χαρακτηριστικό track “Trenchcoats vs. KGB”.

Για την αλλαγή του ήρωα που συνοψίζει και όλο το ταξίδι του ο Πολωνός έφτιαξε το highlight του score το track Maybe We Are Only Two People στο οποίο χωράει όλο το character arc του. Ο ήρωας επιστρέφει σπίτι του και κουβαλάει μέσα του όλη αυτή την περιπέτεια και τις συγκινήσεις που έζησε. Θα βρείτε λοιπόν την μελαγχολία του ερμηνευμένη από σόλο τσέλο, την ολοκλήρωσή του από δραματικές φράσεις που ερμηνεύονται στο πιάνο αλλά και νύξεις από το βαλς και την ρωσική υφή. Ακόμη μια αριστουργηματική δουλειά από τον κορυφαίο συνθέτη της εποχής μας. Διάνα ο Πολωνός.

4) SPIDER-MAN: NO WAY HOME - Michael Giacchino:

Το αριστούργημα της Μαρβελ έχει ένα πέρα για πέρα ένα κορυφαίο σάουντρακ. Ο Giacchino αποφεύγει τις υπερβολές και τις απλοϊκότητες της δεύτερης ταινίας και πιάνει το κυρίως θέμα και το απογειώνει δίνοντάς του μια εκπληκτική δραματική κορύφωση σε μια από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίας καθώς ο spider man αποχαιρετά τους φίλους του. Τα action cues είναι πιο δουλεμένα και μετρημένα ενώ η ουβερτούρα του είναι και η κορυφαία αυτόνομη σύνθεση της χρονιάς. O Giacchino έχει πατήσει ιδανικά πάνω στο σενάριο της ταινίας καθώς οι ελαφριές συνθέσεις του και οι ποπ διασκευές του βασικού θέματος γίνονται επειδή η ταινία στην αρχή είναι ένα ενδιαφέρον σχόλιο πάνω στην διασημότητα.

Ο Πίτερ Πάρκερ πλέον είναι ο πιο αναγνωρίσιμος άνθρωπος του πλανήτη και δεν μπορεί λεπτό να μείνει μόνος του. Είναι δηλαδή σαν ένας ποπ σταρ γι’ αυτό και η μουσική έχει αυτά τα χρώματα. Ενώ στην συγκλονιστική στιγμή οπού οι τρεις spider man ενώνονται και εφορμούν στους αντιπάλους τους ακούγονται τα θέματα και των τριών, και του Έλφμαν και του Χόρνερ και του Τζιακίνο.

Τέλος η μουσική έχει έντονο το στοιχείο της χορωδίας γιατί ο spider man αποκτά μια θεία υπόσταση όταν ο Πίτερ Πάρκερ θυσιάζει την επιτυχία του για να γίνει άγνωστος πάλι ακόμη και στην κοπέλα που τον αγάπησε αλλά και στον κολλητό του. Αυτή του η θυσία προκειμένου να σώσει τον κόσμο του δίνει μια χριστιανική φύση και πολύ σωστά χρησιμοποιείται χορωδία. Όμως υπάρχουν και άλλες εξαιρετικές στιγμές.

Η μονομαχία του ήρωα με τον Dr. strange είναι στην ουσία μια μονομαχία δυο μουσικών θεμάτων: Του spider man του Τζιακίνο και το Dr strange πάλι του Τζιακίνο που έγραψε για την ομότιτλη ταινία μερικά χρόνια πριν.

Επίσης στην ανατριχιαστική στιγμή του θανάτου της Θείας του Πάρκερ παίζει ένα καινούργιο θέμα για σόλο πιάνο και τσέλο με συνοδεία ορχήστρας που θυμίζει έντονα αυτά που κάνει ο συνθέτης για τέτοιες σκηνές από το Lost μέχρι και το Star wars Rogue One, ενώ εκεί που τον παρηγορούν οι άλλοι δυο spider man ο Τζιακίνο δίνει την φράση του βασικού θέματος στο τσέλο και σου σπαράζει την καρδιά. Ένα έκτακτο σκορ, προσαρμοσμένο πλήρως στο character arc του spider man αλλά και τα κύρια plot points του σεναρίου.

3) Spencer - Jonny Greenwood

Τι ψυχογράφημα καλείται να βγάλει ένας συνθέτης όταν έχει να κάνει με μια πριγκίπισσα που το ανθρώπινο στοιχείο της συγκρούεται με την ιδιότητά της; Σίγουρα θα πρέπει να υπάρξει μια έντονη αντίθεση που να περιγράφει καθαρά αυτή την μάχη. Και ο γίγαντας ο Greenwood το βρήκε. Και δημιούργησε μια αντίθεση εξαιρετικά πρωτότυπη μα πάνω απ’ όλα τολμηρή και ρισκαδόρικη μέχρι το κόκκαλο.

Έβαλε λοιπόν από την μια κλασική μουσική μπαρόκ για να χαρακτηρίσει την ιδιότητα της και από την άλλη για τα εσώτερα θέματα της κατέφυγε στην Free style Jazz, απόφαση καθαρά πρωτοπόρα και ευφυέστατη, όπως περιγράφεται στο 7λεπτο track Arrival μια σύνθεση για κουαρτέτο εγχόρδων, τρομπέτα, πιάνο, ντραμς και ένα εκκλησιαστικό όργανο!!! Και δημιούργησε την εξής αντίθεση: Έβαλε την τρομπέτα το πιάνο και τα ντραμς να ερμηνεύουν αναρχικές φράσεις ακατανόητες και δυσνόητες για τον μέσο ακροατή και από την άλλη έβαλε το εκκλησιαστικό όργανο και το κουαρτέτο εγχόρδων να παίζουν πιο μελαγχολικές και βατές συνθέσεις. Ιδιοφυές!!!

Αναρχία και βασιλεία θα πηγαίνουν χέρι χέρι σε όλη την διάρκεια του σάουντρακ καθώς τα θέλω και τα πρέπει, ο ψυχισμός της πριγκίπισσας και η ιδιότητα της θα κοντράρονται συνέχεια. Το πιο έντονο track όπου αυτή η σύγκρουση είναι λυσσαλέα είναι στο Calling the Whipper In όπου τα έγχορδα έχουν κάτι από τον Χειμώνα του Βιβάλντι ενώ τα κοντράρει μια τρομπέτα σε πολύ έντονο ύφος. Μπαρόκ και Free style Jazz σε μια επική μονομαχία μέχρι τελικής πτώσης.

Πολύ δύσκολο φυσικά σκορ στην ακρόαση. Είναι για εκπαιδευμένα αυτιά. Μιλάμε για εγκέφαλο!!!

2) The Electrical Life of Louis Wain - Arthur Sharpe:

Όμως όταν μιλάμε για character score ένα είναι φέτος το απόλυτο σάουντρακ. Το The Electrical Life of Louis Wain. Φοβερός και τρομερός Κάμπερματς τερματίζει την υποκριτική σε έναν εκπληκτικά απαιτητικό ρόλο που απαιτεί άψογο συγχρονισμό ερμηνείας σώματος λόγου και βλέμματος. Ο σπουδαίος ηθοποιός ερμηνεύει τον Louis Wain ένα πραγματικό πρόσωπο, μια αυθεντία που έγινε γνωστός για τα σχέδιά του, τα οποία παρουσίαζαν με συνέπεια ανθρωπόμορφες γάτες και γατάκια με μεγάλα μάτια. Τον 19αιωνα θεωρούνταν εντελώς περίεργο να έχεις γάτα για κατοικίδιο.

Μέχρι τότε μόνο κάποιοι εκκεντρικοί αριστοκράτες είχαν γάτα στο σπίτι τους και αυτοί θεωρούνταν “παράξενοι”. Χάρις όμως τον Λουΐς Γουέιν του οποίου οι πίνακες έγιναν παγκόσμια επιτυχία η γάτα αγαπήθηκε μαζικά από τον κόσμο και έκτοτε πολλοί έσπευσαν να την προσθέσουν στην οικία τους. Η τραγική ζωή ενός καλλιτέχνη που έπασχε από σχιζοφρένεια και πάλευε σε όλη του την ζωή αυτή την διαταραχή σε μια εποχή που ελάχιστα ήταν γνωστά έγινε μια εξαιρετική ταινία που εκτός από το ότι διαθέτει την κορυφαία ερμηνεία της χρονιάς έχει εξίσου ένα εξαιρετικό σκορ που πατάει πάνω στον χαρακτήρα με ευρηματικότητα και ουσία.

Ο Sharpe για να αποδώσει την σχιζοφρένεια του καλλιτέχνη παίρνει το theremin και δημιουργεί ήχους και ατμόσφαιρες που διαστρεβλώνουν κάπως την πραγματικότητα όπως είναι το track kaleidoscope cats όπου Wain βλέπει τους ανθρώπους να έχουν κεφάλι γάτας . Όμως το σκορ δεν ξεπέφτει στιγμή στο sound design και στην ευκολία. Βγάζει τα συναισθήματα του τραγικού καλλιτέχνη με μουσικούς ορούς και στιβαρές συνθέσεις. Η μοναξιά του αποδίδεται στο βιολί ενώ μέσα στην παράνοιά του υπάρχουν και φωτεινές στιγμές που πολύ εύστοχα τονίζει η μουσική με ανέμελα και ζωηρά θέματα όπως είναι το ευφάνταστο popular Wain όπου η χορωδία τραγουδάει νιάου νιάου. Ιδιοφυής στιγμή!

Για την σχέση του με την γυναίκα του ο Sharpe γράφει ένα πολύ τρυφερό love theme όπου το θέμα της Emily που εκφράζεται από πιάνο συνδιαλέγεται με το θέμα του Wain που εκφράζεται από το theremin. Ένας υπέροχος διάλογος ανάμεσα σε αυτά τα δυο εντελώς αταίριαστα όργανα όπως υπάρχει στο κομμάτι Emily’s Shawl. Άλλη σπουδαία έμπνευση.

Τέλος όσο η σχιζοφρένεια κορυφώνεται και το δράμα του μεγαλώνει έχουμε πολύ τραγικές συνθέσεις όπως είναι η σκηνή που ο Wain τρέχει μέσα στην καταιγίδα Electric Jungle ή όταν νομίζει πως το καράβι βουλιάζει όπως είναι το συγκλονιστικό track Ocean Liner. Και μόνο γι’ αυτή την σκηνή ο Κάμπερμπατς πρέπει να πάρει το Όσκαρ.

Το όλο σκορ γενικά πατάει σε 5 βασικές ιδέες. Την σχιζοφρένεια του καλλιτέχνη που συμβολίζεται από το theremin, τις χαρούμενες στιγμές του που συμβολίζονται από τα ξύλινα πνευστά, την γυναίκα του την Έμιλι που συμβολίζεται από το πιάνο, τις γάτες που παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα δημιουργήματά του και συμβολίζονται από χαριτωμένες χορωδίες, και την μοναξιά του που συμβολίζεται από το βιολί και το τσέλο. Ο παρατηρητικός ακροατής θα ακούσει όλο αυτό τον κόσμο να συγκρούεται και να αλληλοεπιδρά μεταξύ του με τρομερή δεξιοτεχνία. Ο επίλογος βρίσκει τον καλλιτέχνη επιτέλους ευτυχισμένο να ξανασμιγεί με την αγαπημένη του σε μια σπαρακτική σκηνή όπου η μουσική παίρνει όλους τους θεματικούς της άξονες τους αντιστρέφει και βάζει το πιάνο και το theremin, να τσιλημπουρδίζουν ερωτιάρικα σαν να μιλάμε για εφήβους! Συμφωνικό ποίημα με αρχή μέση τέλος. ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΟΡ!

1)Coppelia - Maurizio Malagnini

Η φύση της ταινίας είναι από μόνη της εξαιρετικά επικίνδυνη για έναν συνθέτη. Μιλάμε για ένα φιλμ που δεν έχει διαλόγους ερμηνείες και ήχους!!! Πρόκειται για ένα μπαλέτο που αποτελείται από κανονικούς ανθρώπους και καρτούν. Όλη λοιπόν η προσοχή είναι στραμμένη στον συνθέτη!!! Η θα βγεις νικητής ή θα καταστραφείς. Και ο Malagnini δεν βγαίνει απλά νικητής αλλά θριαμβευτής! Το Coppelia είναι ένα μπαλετο του 1870 του Léo Delibes που βασίζεται σε μια ιστορία του φημισμένου Γερμανού συγγραφέα φαντασίας Ερνστ Χόφμαν, του οποίου το έργο ενέπνευσε μεταξύ άλλων τις ιστορίες του Χόφμαν του Όφενμπαχ και τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι. Η μουσική του Malagnini παρόλο που έχει αυστηρά συμφωνική φόρμα – πλην κάποιων ηλεκτρονικών που όμως υπάρχει λόγος – δεν αντιγράφει καθόλου το μπαλέτο του Delibes και το φιλμ είναι χορογραφημένο από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Μπαλέτου της Δανίας Ted Brandsen.

Ο Malagnini έφτιαξε 4 βασικά θέματα!!! Της ηρωδιάς, του ήρωα, το love theme και το θέμα του κακού που είναι και η πιο ευρηματική στιγμή του σκορ. Έχουμε λοιπόν ένα σκορ χαρακτήρων, καταστάσεων και κόσμων. Για την ηρωίδα και τον κόσμο της δημιούργησε χρώματα ευαίσθητα και τρυφερά με έγχορδα και πιάνο με επιρροές από την άνοιξη του Βιβάλντι . Για τους άντρες έφτιαξε μαζούρκες και πιο δυναμικά θέματα, για το love theme κατέφυγε σε πιο λυρικές ρομαντικές και τρυφερές μουσικές περιπτύξεις με φλάουτα , ενώ τον κακό τον μπόλιασε με ηλεκτρονικά και δυσοίωνες φράσεις στα κόρνα και απειλητικές διαθέσεις στα έγχορδα

Εκτός όμως απ’ αυτά τα 4 βασικά θέματα έχουμε βαλς πόλκες και εξαιρετικές παραλλαγές των βασικών θεμάτων. Στο climax της ταινίας όλοι αυτοί οι μουσικοί κόσμοι συγκρούονται με θαυμαστά αποτελέσματα. Όπως ακούγεται στο track Grand Finale. Πρόκειται για ένα σκορ επίτευγμα. Αριστούργημα με όλη την σημασία της λέξης αλάνθαστο ενορχηστρωτικά που χάρις τις εναλλαγές του και την καθαρότητα των θεμάτων είναι ακούραστο. Σαν αυτόνομο άκουσμα τα περιγραφικά μέρη είναι ελάχιστα, ανεπαίσθητα. Έτσι έχουμε όχι μόνο το καλύτερο σκορ - άλμπουμ της χρονιάς αλλά και ένα από τα καλύτερα της εικοσαετίας

Μια ιδανική play list για να πάρετε μια γεύση για το καθένα είναι η εξής:

1) The Claus Family 2 (1:43) - THE CLAUS FAMILY 2 – Anne-Kathrin Dern

2)Marie (2:22) - THE CLAUS FAMILY 2 – Anne-Kathrin Dern

3) The Hidden Library (2:18) - THE CLAUS FAMILY 2 – Anne-Kathrin Dern

4) Potato Suite (4:18). - The potato venture - Panu Aaltio

5)Sisters (4:04)- Fear street 2 - Marco Beltrami -Brandon Roberts

6)Claret, Tema Principal (6:58),- Claret - Oscar M. Leanizbarrutia

7)Exilio de la Reina (3:48) - Claret - Oscar M. Leanizbarrutia

8) Open Sea (3:45)- The Finders of the lost Yacht -Panu Aaltio