Αρχική σελίδα

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΚΟΡ ΓΙΑ ΘΡΙΛΕΡ/ΤΡΟΜΟΥ/ΣΑΣΠΕΝΣ ΤΟΥ 2022 ΜΕΡΟΣ Β

 Pearl -    Tyler Bates, Timothy Williams



Η ταινία αποτελεί prequel του X και αφηγείται την ιστορία του πώς η Περλ έγινε το πρόσωπο που ήταν στο Χ (η γιαγιά  από το απομονωμένο ζευγάρι ηλικιωμένων). Παγιδευμένη στην απομονωμένη φάρμα της οικογένειάς της, η Περλ πρέπει να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα της κάτω από την πικρή και ανυπόφορη παρακολούθηση της αφοσιωμένης μητέρας της. Ποθώντας για μια λαμπερή ζωή όπως την έχει δει στις ταινίες, η Περλ βρίσκει τις φιλοδοξίες, τους πειρασμούς και τις καταπιέσεις της να συγκρούονται.

Κι όμως δεν έδωσε η Άνα Ντε Αρμάς την καλύτερη γυναίκεια ερμηνεία για φέτος αλλά αυτό το εξωπραγματικό  πλάσμα η Mia Goth όπου η μοναξιά οι απορρίψεις η αποτυχία και η έλλειψη αγάπης το μετέτρεψαν σε έναν serial Killer. Πότε με κραυγές απίστευτων εκκωφαντικών εκρήξεων θυμού  πότε με ψιθύρους όπως ο συγκλονιστικός μονόλογος 6 λεπτών λίγο πριν ξεχυθεί για να σκοτώσει η Mia Goth έδωσε μια ασύλληπτη ερμηνεία με ένα χαμόγελο που είναι πιο τρομακτικό και από το χαμόγελο του Τζακ Νίκολσον στην Λάμψη.

Η καλύτερη ταινία της Α24, ένα πραγματικό αριστούργημα υψηλής αισθητικής και βαθιάς ανάλυσης, ένα φιλμ που προσεγγίζει με μικροσκόπιο και εξετάζει τι είναι αυτό που μπορεί να διαστρεβλώσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και να τον κάνει να περάσει στην σκοτεινή πλευρά χωρίς επιστροφή.

Η ταινία είναι αργή καθότι το inciting  incident έρχεται στο Midpoint . Μέχρι τότε έχουμε ένα καθαρό set up χωρίς plot points ( σημεία δηλαδή που πάνε την πλοκή μπροστά) για το πως είναι η ζωή της Περλ και ίσως γι’ αυτό να δίνει σε κάποιους την αίσθηση της αργής ταινίας. Πλέον στην σύγχρονη δραματουργία το inciting  incident (το γεγονός που αλλάζει την μέχρι τότε ζωή του ήρωα) συμβαίνει το πολύ μέχρι το πρώτο τέταρτο. Στα μπλοκμπάστερ συμβαίνει στο πρώτο λεπτό.

Στην περίπτωση της Περλ όμως αντί η ταινία να φαντάζει βαρετή είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως έχουμε ένα εκπληκτικό πραγματικά set up όπως είναι ο χορός με το σκιάχτρο, μα πάνω απ’ όλα η τιτάνια ερμηνεία της Mia Goth που σε κάνει να μην θες να πάρεις το βλέμμα σου από την οθόνη ούτε δευτερόλεπτο. Όταν έχεις τέτοια όπλα σαν την Mia Goth τότε οκ μπορείς να πάρεις τον χρόνο σου και να καθυστερήσεις την εξέλιξη της πλοκής.

Όταν φτάνουμε λοιπόν στο Midpoint που είναι ταυτόχρονα και inciting  incident σε εκείνη την συγκλονιστική σκηνή με μητέρα και κόρη να κάθονται σε ένα τραπέζι και να ανταλλάσσουν κουβέντες που μοιάζουν σαν νάρκες που είναι ταυτόχρονα και υποκριτική μονομαχία με επιρροές από  την τέχνη του θέατρου , οι νάρκες εκρήγνυνται και τα plot points παίρνουν φωτιά.

Η Περλ σαν άλλη Κάρι ξεκινάει ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και η υψηλή δραματουργία απογειώνεται. Πραγματικά είναι στιγμές που συμπονείς αυτό το δύστυχο πλάσμα που το όνειρό του ήταν να ξεφύγει απ’ αυτή την άρρωστη ζωή της φάρμας, και στιγμές που λες «Εντάξει κάποιος να την αποκεφαλίσει».

Η μουσική είναι των Tyler Bates που έγραψε και την μουσική στο Χ και Timothy Williams που πέρυσι είχε δώσει ένα συγκλονιστικό πορτρέτο για μια άλλη καταραμένη ηρωίδα στο Titane! Ο Timothy Williams είναι ο βασικός ενορχηστρωτής και μαέστρος του Bates όταν ο δεύτερος τον καλεί σε περίπτωση που θέλει να γράψει μουσική για συμφωνική ορχήστρα. Η μουσική τους λοιπόν είναι αριστούργημα!

Ο σκηνοθέτης σεναριογράφος και μοντέρ  Ti West, ακόμη ένας κορυφαίος της νέας χρυσής  γενιάς σκηνοθετών τρόμου (Πελ, Έγκερς Άρτσερ) έδωσε σαφείς εντολές: “Του είπα ( στον Tyler Bates) : ας κάνουμε μια ρομαντική, μελοδραματική, και παλιομοδίτικη μουσική για αυτήν την ταινία. Μια σαρωτική, εκκωφαντική  βασισμένη σε έγχορδα παρτιτούρα που να ενημερώνει τον θεατή από τους τίτλους αρχής ότι το Pearl δεν θα είναι μια υποτονική ή ήσυχη ταινία”.

Οι συνθέτες δήλωσαν: “Η μουσική είναι σε μεγάλο βαθμό ένας από τους κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας και αυτό ήταν σημαντικό. Ξέραμε ότι η μουσική θα βασιζόταν σε μια προσέγγιση του «Παλιού Χόλυγουντ», που στιλιστικά είναι κάτι που αγαπάμε και οι δύο να κάνουμε. Αυτή ήταν μια σπάνια ευκαιρία να γράψω μια λυρική παρτιτούρα όπου το κύριο θέμα αντικατοπτρίζει  όλη τη μυριάδα συναισθηματικών και ψυχολογικών διακυμάνσεων  από την αρχή μέχρι το τέλος».

Και η μουσική είναι αυτό ακριβώς. Ότι διαβάσατε. Μια έντονη προσκολλημένη και στοχευμένη παρτιτούρα πάνω στο τόσο πολύπλοκο ψυχογράφημα της Περλ.

Ξεκινάει λοιπόν με το μαγευτικά λυρικό φωτεινό φιλικό και αισιόδοξο θέμα “Pearl Main Titles” των τίτλων αρχής που αντικατοπτρίζει  τα όνειρα της Περλ να γίνει σταρ του Χόλυγουντ για να ξεφύγει από την τυραννική καταπίεση της μητέρας της. Η υφή του έχει κάτι από το λυρικό στοιχείο του Τζων Μπάρι, του John Williams και των συνθέτων του 1930 κυρίως του Γουάξμαν!

Αυτή η μελωδία θα τεμαχιστεί κατά την διάρκεια του σκορ και θα ακούγονται σκοτεινές φράσεις της υπογείως. Όπως ακριβώς και στην ταινία έτσι και το σκορ μέχρι την μέση, μέχρι δηλαδή το track 11 χτίζει ένα ναρκοπέδιο που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να ανατιναχθεί. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως έχουμε μια βαρετή μουσική αγωνίας. Όλα είναι μελετημένα με μοιρογνωμόνιο και διαβήτη. Οι ζοφερές και υποχθόνιες κινήσεις της ορχήστρας  θα συμπορευτούν με το θέμα της Περλ το οποίο θα εμφανίζεται διστακτικά και ντροπαλά με νύξεις είτε από σόλο βιολί είτε από τσέλο. Σε αυτό το Χερμανικό στυλ γραφής σε στυλ Ψυχό και vertigo με τα έγχορδα να παραμονεύουν, να περιμένουν μια στιγμή έκρηξης για να πάρουν φωτιά, θα κάνουν παρέμβαση δυο εξαιρετικά cues τα οποία συμβαδίζουν με διαφορετικά συναισθήματα, όπως είναι η σεξουαλική διαστροφή και ο αγνός έρωτας.

Το ένα είναι το βαλς στην κλασική σκηνή όπου η Περλ χορεύει και ερωτοτροπεί με το σκιάχτρο, όπου ο εύθυμος χορός κρύβει  βαθύτερα κάτι πολύ άρρωστο και η μουσική εκφράζει ακριβώς αυτό με τα κύμβαλα να τονίζουν τον οργασμό της, και το δεύτερο είναι το cue The Projectionist όπου είναι στην ουσία ένα love theme -Χερμανικό φυσικά-στα πρότυπα του Vertigo το οποίο εκφράζει τα αισθήματα που έχει η Περλ για το αγόρι που χειρίζεται την μηχανή προβολής στο σινεμά.

Η μουσική έκρηξη έρχεται όπως και στην ταινία στο Midpoint του σκορ στο φοβερό τσακωμό με την μανά που είναι σαν να παρακολουθούμε μια θεατρική παράσταση υψηλού επιπέδου με κινηματογραφικούς όμως κανόνες. Στο cue The Whole World Is Gonna Know My Name τα έγχορδα ξεσπούν όπως ξεσπά και η Περλ σε μια καταιγιστική έκρηξη θυμού αφού η μητέρα της δεν την αφήνει να πάρει μέρος στην οντισιόν που μπορεί να της αλλάξει την ζωή.

Από κει και πέρα η κάθοδος προς την άβυσσο και την τρέλα έχει αρχίσει και αυτό φαίνεται στα πολύ ζοφερά και έντονα  “What About Your Dog" και "The Red Dress" τα οποία είναι και τα τρία αριστουργηματικά και εκφράζουν θαυμάσια τα δολοφονικά ένστικτα της Περλ.

Ευτυχώς παίρνουμε μια ανάσα με το cue Hot House Rag που είναι ένα χορευτικό ιντερλούδιο που ακούγεται καθώς η Περλ παίρνει μέρος στην ακρόαση. Το ΟΧΙ όμως των κριτών σε μια ακόμη συγκλονιστική σκηνή την τσακίζει και η Mia Goth τερματίζει την υποκριτική. Από κοντά και η μουσική. Στο cue  Were Looking For Something Different το θέμα της Περλ το φωτεινό και αισιόδοξο που ήταν στην αρχή και το λυρικό γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες μετατρέπεται σε δραματικό. Το όνειρο έγινε εφιάλτης και αυτή η λεπτή κόκκινη κλωστή ανάμεσα στην τρέλα και το λογικό κόπηκε οριστικά. Η σκοτεινιά της αιωνίας νύχτας που λέει και ο Πόε την τύλιξε.

Το cue που συνοδεύει τον σαρωτικό και ασύλληπτο μονόλογο της Περλ που αποτελεί μια λαμπρή στιγμή στην σύγχρονη αλλά και κλασική υποκριτική  I Should Probably Get Going είναι απλά η γαληνή πριν την καταιγίδα.

Το επόμενο track A Bicycle And An Axe γίνεται κι αυτό σαν τα εφιαλτικά “The Whole World Is Gonna Know My Name” “What About Your Dog" και "The Red Dress.

Το σκορ κλείνει με το θέμα της Περλ πάλι λυρικό και χαρούμενο όπως στην αρχή αυτή την φορά όμως έχει προστεθεί χορωδία και φυσικά είναι ειρωνικό και πάει κόντρα στην οθόνη μιας και συνοδεύει ένα από τα καλυτέρα πλάνα στην ιστορία του horror cinema . Αυτό το πρόσωπο της Mia Goth με την χαρμολύπη ζωγραφιστή στην φάτσα της, αυτό το αλά Τζακ Νίκολσον αρρωστημένο χαμόγελο που συνδυάζεται με δάκρυα αποτυπώνει σε όλο του το εύρος την παράνοια, την αρρώστια την τρέλα, την ψυχοπάθεια, την σσχιζοφρένεια όπως θέλετε πείτε το αυτής της τραγικής ηρωίδας που σιγά σιγά μετατράπηκε σε έναν αιμοσταγή δολοφόνο.

Ραψωδία για μια καταραμένη. Καλή ακρόαση.

 

 

Don't Worry Darling - John Powell



Μια νοικοκυρά της δεκαετίας του 1950 που ζει με τον σύζυγό της σε μια ουτοπική πειραματική κοινότητα αρχίζει να ανησυχεί ότι αυτή η λαμπερή ζωή  μπορεί να κρύβει ανησυχητικά μυστικά.

Πολύ ενδιαφέρον ταινία από την Olivia Wilde η οποία κρατά και έναν δεύτερο ρόλο. Η σκηνοθεσία της είναι υποδειγματική και αναδεικνύει άψογα το μυστήριο της ταινίας με εξαιρετικά τράβελινγκ και στοχευμένα reaction shots.

Όταν την έβλεπα να παίζει στον Dr. House και να υποδύεται την “Δεκατρία” είχα πιστέψει πως μια μέρα αυτή η  τόσο πανέμορφη και εξαιρετική ηθοποιός, αν είναι καλά στην υγεία της, θα έχει μια αξιοσημείωτη καριέρα. Να όμως που αποδεικνύεται και ισχυρή προσωπικότητα καθώς το μέλλον σαν σκηνοθέτης μετά από αυτή την ταινία διαγράφεται λαμπερό.

Η ταινία έπεσε θύμα των παρασκηνίων της τα οποία δυστυχώς την επισκίασαν, όπως η απόλυση του Shia LaBeouf για ανάρμοστη συμπεριφορά στις ερωτικές σκηνές, το αν έφτυσε ο Styles τον Chris Pine στο φεστιβάλ Βενετίας και αν η Pugh δεν μιλιόνταν με την Wilde. Αυτά όμως είναι δικά τους θέματα .

Στην μουσική ο John Powel έκανε ένα αριστουργηματικό σκορ 100% προσηλωμένο στο κόνσεπτ της ταινίας το καλύτερο που έχει κάνει ποτέ στην καριέρα του.

Για να αποδώσει την παράνοια της Pugh ο Powel επιστρατεύει γυναίκεια φωνητικά τα οποία έχουν την μορφή ανάσας και τονίζουν πότε την σεξουαλική της πλευρά πότε τις φωνές που ακούει στο μυαλό της και πότε την ασφυξία που της προκαλεί αυτή η τέλεια επιφανειακή ζωή.

Πολλές φορές αυτά τα φωνητικά έχουν τον χαρακτήρα οργασμού, αγωνίας ενώ για τις εκπληκτικές σκηνές που η Pugh πνίγεται ακούγονται σαν γρήγορο λαχάνιασμα.

Για να τονίσει το ζοφερό κλίμα και την σταδιακή κατάρρευση αυτής της ουτοπικής ζωής ο συνθέτης προσφεύγει στα ηλεκτρονικά τα οποία χρησιμοποιεί με μέτρο.

Για τις σκηνές δράσης ο Powel στηρίζεται εκεί που στηρίζονταν πάντα. Στα αγαπημένα του κρουστά θυμίζοντας Τζέισον Μπορν.

Και σαν βάση έβαλε τα έγχορδα τα οποία τονίζουν τον δράμα και την αγωνία.

Όλα αυτά τα καλούδια τα χωράει στο εκπληκτικό action cue Victory Chase μια 8λετπη σεκάνς στο climax της ταινίας όπου τα φωνητικά μαζί με τα κρουστά τα ηλεκτρονικά και τα έγχορδα αναμειγνύονται προκαλώντας μια δυσαρμονική και έντονη σύγχυση που υποστηρίζει την ταινία άψογα.

Όπως και στην περίπτωση “ Εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες” έτσι κι δω έχουμε ένα πολύ μελετημένο και εγκεφαλικό σκορ που όμως σαν μουσική ακρόαση κουράζουν και έτσι γίνονται μονοδιάστατα σε αντίθεση με άλλα σκορς όπως για παράδειγμα το Pearl που και υπηρετούν το όραμα του δημιουργού αλλά και απολαμβάνεις μουσική όταν τα ακούς. Αυτή η ισορροπία, θα πρέπει να είναι το ζητούμενο για κάθε μουσικό κινηματογραφικής μουσικής.

 

Psycho Storm Chaser     Andrew Scott Bell



H ταινία αναφέρεται σε έναν κατά συρροή δολοφόνο (Δρ. Καρλ) που σκοτώνει μόνο όταν υπάρχουν καταστροφικές καταιγίδες ώστε να του προσφέρουν μια τέλεια κάλυψη.

 

Χαμηλού προϋπολογισμού ταινία που όμως ο σκηνοθέτης σαν λάτρεις των 90ς σκορ ζήτησε από τον συνθέτη μια μουσική μελωδική και με θέματα.

Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον  Andrew Scott Bell να  στηρίξει  το σκορ του σε τρεις κύριες ιδέες. Τον κακό και τα καιρικά φαινόμενα και το love theme.

Τον serial killer τον σχολίασε σκοτεινά και ατμοσφαιρικά με χαμηλές φράσεις στο τσέλο και στο βιολί ενώ την καταιγίδα με επιβλητικά cues  και χρήση οστινάτων που αποτελούν και τα πιο εντυπωσιακά θέματα του σκορ.

Ξεχώρισα το Preparing the House που είναι ένα καθαρόαιμο cue  πολεμικής προετοιμασίας   και τα  So it Begins/Bridge Closed που είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται το οστινάτο.

Για το Love theme που είναι το πρώτο μέρος από το cue The Psycho Storm Arrives έχουμε φυσικά λυρικά έγχορδα. Καθώς θα φτάνει η κλιμάκωση του φιλμ αυτές οι τρεις ιδέες θα αλληλοπλέκονται.

 Τα πια εντυπωσιακά απ’ όλα είναι το The Eye of the Storm και το Psycho Storm Credits  που είναι και τα highlight του σκορ  μιας και εμπεριέχεται και το θέμα του Καρλ αλλά και της καταιγίδας.


 

 

 

 


 


Άλλα σκορ του είδους που δεν με εντυπωσίασαν: Μόναχο  - Isobel Waller-Bridge, Scream – Brian Tyler, MAIGRET - Bruno Coulais, No exit – Marco Beltrami, THE FREE FALL - Joseph Bishara, Speak No Evil - Sune "Køter" Kølster,  Umma. - Roque Banos, The Cellar - Stephen McKeon, The Deep Ones - Richard Band, Clockophobia /Horror Clock - Philippe Briand, The Black Phone - Mark Korven, KIMI- Klif MARTINEZ, Dark Glasses/ Occhiali neri - Arnaud Rebotini, The Legend of La Llorona - Tim Wynn, Girl at the Window - Jamie Blanks, Firestarter – John Carpender , Smile- Tapia de Veer, Cristobal,  The fall - Tim Despic THE REEF: STALKED – Mark Smythe‘ Mr. Harrigan’s Phone’ - Javier Navarrete

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΘΕΤΗ Michael Klubertanz ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ 2022 ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ





 1.      Κύριε Klubertanz χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω μέσα από ένα θαυμάσιο  σκορ. Πως προσεγγίσατε μουσικά τον κόσμο της ταινίας; Διέκρινα έναν πλούτο θεμάτων (περίπου 8 βασικά θέματα)  που όλα αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους.

Ήμουν εξοικειωμένος με το βιβλίο από τα εφηβικά μου χρόνια, οπότε η ιστορία ήταν στο μυαλό μου εδώ και πολύ καιρό. Διαβάζοντας το σενάριο και βλέποντας τα πλάνα της ταινίας έδωσε νέα ζωή στους χαρακτήρες. Το στυλ είχε ήδη καθοριστεί λίγο πολύ από τις επιλογές του παραγωγού/σκηνοθέτη με την χρήση των temp track. Τις περισσότερες φορές τα temp tracks δεν μοιάζουν καθόλου με την ρομαντική εικόνα που έχει αναπτύξει ένας συνθέτης στο μυαλό του με την οποία θέλει να εκφράσει τα βαθύτερα συναισθήματά του . Υπάρχουν πολλά στοιχεία και απόψεις που πρέπει να χειριστεί μαζί με τον σκηνοθέτη ή τους παραγωγούς, επομένως οι επιλογές δεν είναι πάντα δικές του.

Προσπάθησα λοιπόν  να κατηγοριοποιήσω και να συνδυάσω το μείγμα μουσικής που μου έστειλαν σε κάποια κύρια σημεία , με χαρακτήρες (όπως η Cathy, ο Heathcliff, ο αδελφός κ.λπ.) αλλά και με μέρη (Thrushcross Grange και Wuthering Heights). Η δημιουργία του ήχου για τις τοποθεσίες ήταν ένας καλός τρόπος για να προσανατολιστεί μουσικά το κοινό. Τα παλαιότερα και φθαρμένα Heights έναντι του πιο ζωντανού και μοντέρνου Grange. (Για παράδειγμα, οι Heights έχουν παλιομοδίτικο τσέμπαλο και ηχογράφηση, ενώ το Grange έχει φλάουτο fortepiano και τραβέρσα.) Η μελωδία για το Thrushcross Grange κατασκευάστηκε στην πραγματικότητα ακούγοντας και αποδομώντας το τραγούδι ενός βρετανικού thrush!

Ένα θέμα που εξελίχθηκε απροσδόκητα σε βασικό θέμα  κατά τη διάρκεια του σκορ  είναι το θέμα της Νέλλυ. Διαπιστώσαμε ότι ο ρόλος της Nelly στην ταινία (λέγεται κυρίως από τη δική της οπτική γωνία) είναι τόσο σημαντικός που αυξήσαμε σημαντικά τον αριθμό που χρησιμοποιήθηκε το θέμα της.

2)        Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που συναντήσατε στο να γράψετε τέτοιου είδους μουσική;

Προσπαθώντας να βρω μια ενότητα για όλα τα διαφορετικά στυλ που μου είχαν δώσει να επεξεργαστώ, από το μπαρόκ έως τις σύγχρονες παρτιτούρες ταινιών μέχρι την ποπ μουσική. Είναι ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα! Τελικά διαπίστωσα ότι μια νεοκλασική προσέγγιση (όπως σε ορισμένα έργα του Στραβίνσκι και του Μπρίτεν) μου έδωσε τις καλύτερες ευκαιρίες για να εκφράσω διαφορετικές υφολογικές χειρονομίες μέσα στην ίδια εκτεταμένη αρμονική γλώσσα. Στη συνέχεια βοήθησε πολύ και η ενορχήστρωση, καθώς τα χρώματα αφέθηκαν να παραμείνουν σταθερά κατά τη διάρκεια της παρτιτούρας. Χρησιμοποίησα ένα τμήμα εγχόρδων μεσαίου μεγέθους με όχι πολύ vibrato για να παραμείνω στην ιστορική αίσθηση του οπτικού σκηνικού. Υπάρχουν όργανα εποχής όπως τσέμπαλο και φορτεπιάνο,  και τραβέρσα φλάουτο. Υπάρχει τιμπάνι και ένα σόλο γαλλικό κόρνο, κάποια ανδρική χορωδία και μια γυναικεία σόλο φωνή (προφανώς για τις στοιχειωμένες στιγμές της Cathy).

3)       Έχετε ακούσει αλλά σκορ γύρω από το Wuthering Heights; Ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Προσπαθώ προσεκτικά να αποφεύγω να βλέπω και να ακούω άλλο υλικό για το ίδιο θέμα όσο δουλεύω πάνω σε κάτι. Το μυαλό δεν ξεχνά εύκολα και θέλω να γίνω όσο πιο πρωτότυπος μπορώ.  Φυσικά είχα την εξαιρετικά ισχυρή επιρροή των temp track που δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια! Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσπαθήσω να βρω γιατί επιλέχθηκαν αυτά τα προσωρινά κομμάτια και για ποια λειτουργία και μετά να αναδημιουργήσω την ιδέα, αλλά όχι κατά γράμμα. (Φυσικά δεν μπορούσα να ξεχάσω την Kate Bush, της οποίας το άλμπουμ είχα ακούσει στην εφηβεία μου, αλλά αυτό το στυλ δεν απαιτούνταν.) Υπάρχουν επίσης πιθανές παγίδες στην παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, επομένως οι εμπνεύσεις από την υπάρχουσα μουσική μπορεί να είναι επικίνδυνο.



4)         Πως είναι για έναν μουσικό κλασικής παιδείας να γράφει για samples;

Περιοριστικό και απελευθερωτικό ταυτόχρονα. Περιοριστικό  γιατί μπορείς να γράψεις και να καταγράψεις μόνο όσα έχεις στο οπλοστάσιο των δειγμάτων σου. (Για παράδειγμα: αν δεν έχεις δείγματα εγχόρδων, δεν μπορείς να ηχογραφήσεις pizzicato.) Απελευθερωτικό γιατί μπορείς να πειραματιστείς πολύ και με τρόπους που μια ζωντανή ορχήστρα δεν θα μπορούσες να το κάνεις. Το να ξοδεύεις ώρες γράφοντας μια μελωδία γαλλικού κόρνου αναπτύσσοντάς την πραγματικά με τον ήχο ενός γαλλικού κόρνου στα χέρια σου είναι μεγάλη πολυτέλεια.

Η κλασική παιδεία  βοηθάει πολύ στο να παραμείνουμε ρεαλιστές. Ακόμη και όταν ο ακροατής δεν είναι μουσικός, υπάρχει μια ακουστική εμπειρία και προσδοκία πώς πρέπει ή δεν πρέπει να ακούγονται ορισμένα όργανα. Ένα βιολί δεν μπορεί να παίξει χαμηλότερα από τη χορδή G, ένας πιανίστας έχει μόνο δέκα δάχτυλα, μια κιθάρα μόνο έξι χορδές κ.λπ. Έτσι, ακόμα και όταν γράφω για δείγματα, προσπαθώ να ενορχηστρώνω ρεαλιστικά.

Ο ρεαλισμός του ήχου δεν προέρχεται μόνο από τα δείγματα οργάνων που αγοράζει κάποιος. Μπορείς να κάνεις  τα πιο αδύναμα όργανα να ακούγονται πολύ καλύτερα εάν έχεις καλές γνώσεις μηχανικού ήχου. Για τους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής , οι μέρες του στυλό και του χαρτιού έχουν περάσει προ πολλού. Έτσι, φοράς το καπέλο του συνθέτη, του ενορχηστρωτή, του μουσικού (όταν παίζεις ζωντανά το κομμάτι στον υπολογιστή), του γκουρού του υπολογιστή και, τέλος, του μηχανικού μίξης και mastering. Η τεχνική πλευρά των πραγμάτων μπορεί να καταναλώσει πολύ δημιουργικό χρόνο αν δεν είσαι πραγματικά πολύ οργανωμένος.

Κάτι που κάνω πολύ συχνά (αν και δεν ήταν απαραίτητο για το Wuthering Heights) είναι να ηχογραφώ και να προγραμματίζω τα δικά μου δείγματα οργάνων. Όταν ξεκινάω από το μηδέν, μου αρέσει να ψάχνω για δυνατότητες μετατροπής στοιχείων της ιστορίας ή χαρακτήρων σε ήχο. Είχα μια ταινία όπου οι πρωταγωνιστές πλησιάζουν πίνοντας καφέ οπότε το μόνο κρουστό είναι το δικό μου όργανο για φλιτζάνι καφέ, για άλλες ταινίες είχα πλαστικές μπάλες, ουρλιαχτά, κρότους από κόκαλα ζώων, κάγκελα, ιατροδικαστικά όργανα και έπιπλα…Το δωμάτιο στο οποίο ουσιαστικά εισάγεις  τους ήχους σου κάνει επίσης τη διαφορά. Μερικές φορές είναι απλώς μεταφορικό. Το Wuthering Heights έχει τους ήχους των δωματίων (αντήχηση) των παλιών αγγλικών κάστρων. Ήθελα να «ακούσω ιστορία».

5.      Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές στην κινηματογραφική μουσική;

Πάρα πολλές.! Είμαι μεγάλος θαυμαστής των κλασικών, πρώτα και κύρια του John Williams (τον οποίο είχα την τεράστια χαρά να δω να παίζει ζωντανά στο Βερολίνο πέρυσι) και ολόκληρου του ρόστερ ορχηστρικών συνθετών όπως ο Jerry Goldsmith, ο James Horner, ο Howard Shore… Μεγάλωσα ακούγοντας παράλληλα Williams και Richard Strauss (το Rock και το Pop ήρθαν πολύ αργότερα). Ωστόσο, οι ευκαιρίες που έχει για να γράψει κάποιος  μουσική σε αυτό το πλούσιο στυλ είναι σπάνιες, ειδικά όταν δεν υπάρχει προϋπολογισμός μουσικής. (Και το στυλ των ταινιών έχει αλλάξει πολύ, το ίδιο και το ύφος των σκορ.) Εξακολουθώ να προσκολλούμαι πολύ σε ένα δυνατό μελωδικό/αρμονικό στυλ και λιγότερο στο μοτίβο με βάση το μοτίβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποφεύγω τα synth, εξαρτάται από το έργο. Στο Wuthering Heights δεν υπήρχε χώρος για τέτοιους ήχους.

Στην πραγματικότητα ακούω πολύ σάουντρακ  (για γενικές πληροφορίες) χωρίς καν να έχω παρακολουθήσει την ταινία για την οποία έχει γίνει. Είναι μια αναλυτική διαδικασία, που διευρύνει τη γκάμα μου, αφήνοντας τον εαυτό μου να εκπλαγεί από ασυνήθιστες επιλογές και να εμπνευστεί από αυτά που δημιουργούν οι άλλοι. Μου αρέσει επίσης να διαβάζω συνεντεύξεις και αναλύσεις σκορ, γιατί μπορείς να ρίξεις μια ματιά κάτω από την επιφάνεια  που η ακρόαση από μόνη της δεν επιτρέπει.

6)Σκοπεύετε να δουλέψετε ξανά μέρος της παρτιτούρας σας για τα WUTHERING HEIGHTS σε ορχηστρικές σουίτες;

 

Προς το παρόν όχι. Είμαι αρκετά απασχολημένος με τη διδασκαλία πλήρους απασχόλησης στο μουσικό πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης, επομένως όλες οι δουλειές μου ως ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να είναι ενδιάμεσα. Είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να τα κάνεις όλα να δουλέψουν, χρονικά! Ενώ δούλευα στο Wuthering Heights, είχα δύο άλλα πρότζεκτ παράλληλα. Ήταν πολύ τρελό. Συνέθετα την ταινία Α το πρωί, ενορχήστρωνα την ταινία Β το απόγευμα και ηχογραφούσα την ταινία Γ τη νύχτα. Επόμενη μέρα: επανάληψη με εναλλασσόμενο πρόγραμμα…

Αυτήν τη στιγμή ανυπομονώ να δω τη δεύτερη τηλεοπτική μου δουλειά να προβάλλεται τον Νοέμβριο. Το 2021 γιόρταζα τα 10 χρόνια μου ως συνθέτης σάουντρακ , και τώρα σιγά σιγά προχωράω από ανεξάρτητα έργα σε παραγωγές με σταθερή χρηματοδότηση. Νομίζω ότι το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω προς το παρόν είναι να δημοσιευτεί το σκορ  των Wuthering Heights ως άλμπουμ.

                                    Β ΜΕΡΟΣ 

                                        ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΡ 

Ο Λόκγουντ ταξιδεύει σε ένα απομονωμένο σπίτι στην Αγγλία του 19ου αιώνα,. Γνωρίζει τον Χήθκλιφ, έναν άντρα που στοιχειώνεται από το παρελθόν του και μαθαίνει από την υπηρέτρια του σπιτιού, τη Νέλι Ντιν, μια τριακονταετή ιστορία αγάπης, προδοσίας, απομόνωσης, κακοποίησης, εμμονής και πάθους. Είναι η ιστορία του Χήθκλιφ και της Κάθι.

Κλασικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που δεν θα σταματήσει ποτέ να εμπνέει γενιές και γενιές και πλήθος καλλιτεχνών. Η συγκεκριμένη ταινία γυρίστηκε με έναν προϋπολογισμό 100.000 δολαρίων μόνο και είναι ένα κακό φιλμ από το οποίο διασώζεται μόνο η φωτογραφία και η αριστουργηματική μουσική. Οι ερμηνείες είναι από κακές έως πολύ κακές  με προεξέχον τον Χήθκλιφ όπου πραγματικά δεν αντέχεται.

Με το ίδιο θέμα έχουν αναμετρηθεί μουσικά πραγματικοί τιτάνες: ο Αλφρεντ Νιούμαν για την αριστουργηματική  ταινία του 1939 σε σκηνοθεσία William Wyler με τον Λόρενς Ολίβιε στήριξε το σκορ του σε ένα αξέχαστο love theme. Εκεί στην συγκλονιστική στιγμή που η Κάθι, μετά τον κλασικό μονόλογό της, το σκάει μέσα στην καταιγίδα για να βρει τον Χήθκλιφ, το love theme  σμπαραλιάζεται από έναν καταιγισμό χάλκινων, σε ένα cues πολύς μεγάλης μαεστρίας.



Το 1954 ο τιτανοτεράστιος Λουίς Μπουνιουέλ κάνει την δική του εκδοχή δίνοντας στην Κάθι στοιχεία από την Κάρμεν σε μια δική του ελεύθερη απόδοση με πολύ έντονο το θεατρικό στοιχείο,  που ξεκινάει με την επιστροφή του Χήθκλιφ από την Αμερική στο σπίτι της παντρεμένης πλέον Κάθι κάνοντας έτσι μια ερωτική λατινική τραγωδία. Στην μουσική ο Raúl Lavista στήριξε και αυτός το σκορ του σε ένα λυρικό και μελωδικό love theme με αποκορύφωμα την κλιμάκωση του φιλμ όπου η μουσική κυριαρχεί θυμίζοντας την κορύφωση του vertigo του Χέρμαν. Ή μάλλον πιο σωστά ο Χέρμαν θα επηρεαστεί από τον  Lavista μιας και τα δυο σάουντρακ έχουν διαφορά 4 ετών. Δυστυχώς το αριστουργηματικό του σκορ του δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ.



Το 1970 ο Μισέλ Λεγκράντ, σε μια χλιαρή ταινία με τον Τίμοθυ Ντάλντον στήριξε κι αυτός το αριστουργηματικό του σκορ επίσης σε ένα love theme πολύ όμως πιο ευαίσθητο, ρομαντικό και ντελικάτο με έμφαση στα ξύλινα μακριά από τον ήχο της χρυσής εποχής όπου όλα ήταν έξω και τίποτε εσωτερικό.



Το 1988 είναι η σειρά των Ιαπώνων να ασχοληθούνε με αυτό το έπος με τον Tôru Takemitsu στην μουσική και τον Yoshishige Yoshida στην σκηνοθεσία στην πιο ατμοσφαιρική εκδοχή. Ο Takemitsu παρέδωσε ένα εξπρεσιονιστικό σκορ με πολύ έντονο το ιαπωνικό στοιχείο με γιαπωνέζικα φλάουτα και τύμπανα πολύ εσωτερικό χωρίς μελωδικές γραμμές.



Το 1992 έχουμε την πιο διάσημη αλλά και άνευρη εκδοχή με την Ζιλιέτ Μπινός και τον Ρέιφ Φάινς, με έναν ακόμη Ιάπωνα συνθέτη τον  Ryuichi Sakamoto που είχε αποσπάσει το Όσκαρ τρία χρόνια πριν για τον Τελευταίο Αυτοκράτορα. Ο Sakamoto γεφυρώνει τα μουσικά ηχοχρώματα της ανατολής και της δύσης και παραδίδει ένα αριστουργηματικό σκορ στηριγμένο και αυτό σε love theme  με μια αξέχαστη μελωδία γεμάτη λυρισμό αλλά που την διακατέχει έντονα το στοιχείο της μελαγχολίας και της γοτθικής ατμόσφαιρας.



Θα πρέπει όμως να φτάσουμε στο 2011 για να απολαύσουμε την καλύτερη μεταφορά του κλασικού αυτού μυθιστορήματος σε σκηνοθεσία  Andrea Arnold.  Παρόλο που δεν έχει μουσική η ταινία του Arnold   η αισθητική της έχει τέτοια ισχύς  που σε βάζει μέσα στην ατμόσφαιρα και πραγματικά δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Τα στοιχεία της φύσης εκμεταλλεύονται στο έπακρο σαν να επρόκειτο για σινεμά του Κουροσάβα  και είναι σαν ο αέρας να λυσσομανάει δίπλα σου. Επίσης βοηθάει και το σενάριο που εστιάζει σε μια χρονική στιγμή σε αυτή την ψυχοπαθολογική σχέση που είχαν ο Χήθκλιφ με την Κάθι και όχι σε όλη την περίοδο που εξελίσσεται το μυθιστόρημα.



Στην τηλεόραση οι διασκευές είναι αμέτρητες με προεξέχον την μουσική του Warren Bennett το 1998 και του Carl Davis 1978, ο Bernard Herrmann έχει γράψει μια  όπερα και ο Claude-Michel Schönberg (Les Miserables) ένα μπαλέτο!






 Και φτάνουμε στο 2022. O Michael Klubertanz άγνωστος στο ευρύ κοινό, ακόμη και σε μας τους σαουντρακάδες, είναι Γερμανός συνθέτης κλασικής παιδείας μιας και το 2007 έγινε λέκτορας στη σχολή όπερας του Hochschule für Musik της Στουτγάρδης, όπου εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα  επικεφαλής του τμήματος, ενώ έχει δώσει πολλά ρεσιτάλ σαν πιανίστας και μαέστρος με την Κρατική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βρέμης, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Αμβούργου και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νυρεμβέργης. Το 2011 ίδρυσε την εταιρεία soundtrack  mkscoring και έκτοτε έχει συνθέσει μουσική για περισσότερες από 60 ταινίες και έχει κυκλοφορήσει τα δικά του άλμπουμ soundtrack. Παρόλα αυτά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα κριτικές για παλιότερα έργα του από τους επαγγελματίες κριτικούς της κινηματογραφικής μουσικής απόδειξη πως αυτός ο χώρος είναι ένα αχανές σύμπαν στο οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα. Τώρα σε ηλικία 52        ετών και χάρις τα Ανεμοδαρμένα ύψη τον έμαθε ο χώρος μας.

Ο συνθέτης λοιπόν παρέδωσε ένα τρομερό σκορ καθόλι τη σημασίας της λέξεως. Σκορ χαρακτήρων, σκορ εποχής και σκορ σχέσεων όλα με ένα μελωδικό πλούτο χωρίς να υστερεί κανένα σημείο κανένα στοιχείο έχοντας στο οπλοστάσιο του 8 !!! βασικά θέματα και τις αλληλεπιδρασεις μεταξύ τους. 3 love themes (2 για τους Κάθι – Χήθκλιφ , ένα για το Χήθκλιφ – Ισαμπέλλα)  θέμα για τον Χήθκλιφ, θέμα για την Κάθι, θέμα για τον Χίντλευ, θέμα για τον Πύργο, και ένα για τον θάνατο του Χήθκλιφ. Και μιλάμε για θέματα με αρχή μέση τέλος  όχι για leitmotifs μόνο.

Για τον Χηθκλιφ δημιούργησε το σκοτεινό, έντονο και παθιασμένο  The Tenant Calls, το οποίο κλείνει με το θέμα της Κάθι για να τονιστεί πως στην ουσία αυτοί οι δύο είναι ένας άνθρωπος!

 Για την Κάθι έφτιαξε ένα θέμα σπαρακτικό που είναι και λυρικό και δραματικό  και ρομαντικό για σοπράνο, τσέμπαλο, τσέλο, βιολί  και ορχήστρα  που θυμίζει το θέμα της Μίνα από τον Δράκουλα του Κίλαρ όπως αυτό είναι το 7λεπτο cue A Strange Present το οποίο με την δραματική του στιβαρότητα θα μπορούσε άνετα να αποτελεί το αργό μέρος από κάποια κλασική συμφωνία και πολύ ευφυώς κλείνει  με το θέμα του Χήθκλιφ μιας και η περίφημη φράση της «Είμαι ο Χήθκλιφ» έχει μείνει στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μια καταπληκτική παραλλαγή του είναι το  Cathy's Dilemma.

Το love theme μεταξύ Χήθκλιφ και Κάθι έχει κάτι από τα ρομαντικολυρικά έπη του Τζων Μπάρι ( Χορεύοντας με τους Λύκους ) μιας η μουσική αγκαλιάζει τους δυο πρωταγωνιστές όταν αυτοί με τα άλογά τους περιπλανιούνται στα αχανή και άγρια τοπία της Αγγλικής υπαίθρου στο εκπληκτικό cue Time of Attachment. Παραλλαγές σε πιο δραματικό τόνο θα βρείτε στα σπαρακτικό cue Cathy's Dilemma.

Ένα δεύτερο love theme είναι το Spying on the Grange φίνο και ντελικάτο με το φλάουτο να ερμηνεύει μια μελωδία σχεδόν τραγουδιστική για να τονιστεί έτσι καλύτερα η αγνή σχέση που είχαν από παιδιά . Η σκοτεινή πλευρά αυτού του θέματος είναι το έξοχο Tying the First Knot.

Μια περισπούδαστη παραλλαγή των δυο βασικών love theme αλλά και του θέματος του Χήθκλιφ όπου η παιδική μελωδία παίζεται από πιάνο θα ακούσετε στο αριστουργηματικό Heathcliff's Return.

Για το θέμα του πύργου και για να αποδώσει την γοτθική ατμόσφαιρα ο Klubertanz συνθέτει ένα αριστουργηματικό  κομμάτι, το Come with Me όπου το θέμα της Κάθι συνυπάρχει μαζί με το love theme και το θέμα του Χήθκλιφ πασπαλισμένο με υποχθόνιες φράσεις από την χορωδία που αντιπροσωπεύουν τα φαντάσματα του παρελθόντος και τον στοιχειωμένο πύργο.

Για τον ανταγωνιστή του Χήθκλιφ τον Hindley ο συνθέτης δημιούργησε το  Hindley's Return ακόμη ένα αριστουργηματικό θέμα με πολύ έντονο το στοιχείο του Μπαρόκ αλλάζοντας την τονικότητα στο περίφημο – Sarabande του Haendel.

Ένα καινούργιο love theme – το τρίτο – είναι το Dating Isabella όπου ο Χήθκλιφ προσπαθεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή και είναι ένα δραματικό και σκοτεινό track που δεν έχει καμία σχέση με τον ερωτισμό την αθωότητα και την ελεγεία των δυο προηγουμένων.

Ένα νέο θέμα με μια καινούργια γλυκιά και υπέροχη μελωδία σαν νανούρισμα  έχοντας την άρπα σαν πρώτο όργανο βελούδινό και ντελικάτο είναι το cue Heathcliff's Death καθώς ο τραγικός ήρωας βρίσκει επιτέλους την γαλήνη του συναντώντας την Κάθι.

Θα λέγε λοιπόν κανείς πως αυτά τα 8 θέματα και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους φτάνουν και περισσεύουν για να περιγράψουν μουσικά τον κόσμο της Έμιλι Μπορντέ. Μα ο Klubertanz δεν μένει εκεί.

Για την πάλη μεταξύ του Χήθκλιφ και του  Hindley, το υπέροχο A Fit of Violence τα δυο θέματα μάχονται το ένα το άλλο με τον πρώτο λόγο να τον έχει ο Βιβάλντι με τις 4 εποχές.

Μια σπουδαία δραματική στιγμή με μπαρόκ ηχοχρώματα είναι το εξαιρετικό cue Hindley's Last Fight, ενώ το Hareton Grows Up βρίσκουμε την συνύπαρξη των δυο βασικών love theme και  του θέματος της Κάθι.

 Το τελευταίο truck του σκορ The Sweet Hereafter είναι το πρώτο  love theme σε ένα όμως πιο ευχάριστο χαρούμενο και αισιόδοξο τόνο που σπάει το βαρύ κλίμα και είναι σαν να δίνει εξιλέωση στην ταραγμένη σχέση ενός από τα ισχυρότερα love story στην ιστορία της τέχνης.

Δεν θα ήταν ιεροσυλία να πω πως ο Michael Klubertanz προσέγγισε αυτό το σκορ σαν συνθέτης τη χρυσής εποχής του Χόλυγουντ γράφοντας ένα υπερ - έπος όπως κάνανε οι Μαξ Στάινερ, Φρανκ Γουάξμαν,  Μίκλος Ρόζα κλπ με έμφαση στην μελωδία και με πάρα πολλά θέματα και Leitmotif. Βέβαια η ενορχήστρωση και το ύφος δεν θυμίζουν αυτή την εποχή αλλά η φιλοσοφία του να γράψω πολλά θέματα και να τα αλληλοπλέξω είναι καθαρά σκεπτικό «παλαιάς κοπής».

Το μόνο που του λείπει ολικά για να λάμψει είναι η ορχήστρα! Καλά διαβάσετε. Το σκορ είναι με συμφωνική ορχήστρα από υπολογιστή τα λεγόμενα samples γι’ αυτό ο ήχος θα σας φανεί κάπως περίεργος. 



Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΚΟΡ ΓΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ /KOMENTI/ΔΡΑΜΕΝΤΙ ΤΟΥ 2022 ΜΕΡΟΣ Α

 My Neighbor Adolf- Lukasz Targosz



Νότια Αμερική, 1960. Ένας μοναχικός και γκρινιάρης επιζών του Ολοκαυτώματος πείθει τον εαυτό του ότι ο νέος του γείτονας δεν είναι άλλος από τον Αδόλφο Χίτλερ. Χωρίς να τον παίρνουν στα σοβαρά, ξεκινά μια ανεξάρτητη έρευνα για να αποδείξει τον ισχυρισμό του, αλλά όταν τα στοιχεία εξακολουθούν να φαίνονται ασαφή, ο Polsky αναγκάζεται να εμπλακεί σε μια σχέση με τον εχθρό για να αποκτήσει αδιάψευστες αποδείξεις.

Εξαιρετικό και θαυμάσιο σκορ από τον Πολωνό Lukasz Targosz πολύ μελωδικό και ντελικάτο που στηρίζεται σε ένα βασικό θέμα για βιολί και πιάνο  όπως αυτό είναι το αριστουργηματικό cue The Main Theme Of Roses. Αυτό λοιπόν θα το ακούμε συνέχεια σε διαφορετικές ενορχηστρώσεις και στυλ.

Όταν ο ήρωας παρακολουθεί τον νέο του γείτονα το θέμα πλαισιώνεται  ανάλαφρα σε κωμικό τόνο με pizzicato στα έγχορδα και η μελωδία περνάει  στο κλαρινέτο για να τονιστεί η εβραϊκή καταγωγή του ήρωα.

Και φτάνουμε στο θέμα του Χίτλερ. Εδώ είναι το τρομερό εύρημα. Για τον γείτονα λοιπόν που ο ήρωας πιστεύει πως είναι ο Χίτλερ δεν έχουμε θέμα ακριβώς αλλά leitmotif το οποίο είναι σαν ένα αργό στρατιωτικό μαρς με τύμπανα ενώ το θέμα του εβραίου ντύνεται με organ!!! Απίστευτο. Έτσι γεννιέται το εκπληκτικής σύλληψης θέμα του Χίτλερ ενωμένο από δυο Leitmotif στο κορυφαίο cue My Neighbor Is Adolf. Ίσως θα μπορούσα να πω πως ολοκληρωμένο το θέμα του Χίτλερ είναι το cue The Final Battle μιας κι εκεί απουσιάζει το θέμα του εβραίου και το cue έχει μια σκοτεινή μορφή με το πένθιμο μαρς να κυριαρχεί καθόλι την διάρκεια του κομματιού.

To θέμα του εβραίου και του Χίτλερ μαζί θα το συναντήσουμε πάλι στο εκθαμβωτικό Becoming Real Spy Must End Classical, στο Reak Ninja Was Made In Poland

Ενώ μόνο το θέμα του εβραίου θα παίρνει πολλές μορφές, στρατιωτική με ταμπούρλα Mr.Polsky Rapid Embassy Mission, κατασκοπευτική Mr.Polsky's Morning Routine και Mysterious Neighbours, Small Talk With Almighty MOSAD Officer, και στο Spies In Need Of Hard Evidence που στο τελείωμα μπαίνει το μοτίβο του Χίτλερ,

νοσταλγική όταν ο ήρωας θυμάται στο αριστουργηματικό  I Miss My Family, I Miss You All το οποίο είναι γραμμένο μόνο για βιολί και πιάνο! Ίδιας λογικής είναι και το Farewell My Dearest Friend.

Ένα νέο θέμα εισέρχεται στο midpoint του σκορ και αυτό είναι μια μπαλάντα για πιάνο θα έλεγε κανείς στο θαυμάσιο Can He Be My Friend? το οποίο τελειώνει με το μοτίβο του Χίτλερ, ενώ ένα ακόμη highlight του σκορ είναι το Drinking With Adolf με το βιολί να …παραπατάει!

Στο cue Hidden Waltz For Sexy Frau Kaltenbrunner έχουμε συμπόρευση πολλών μοτίβων μαζί . Του εβραίου, του Χίτλερ και της μπαλάντας για πιάνο Can He Be My Friend .

Τέλος έχουμε το θέμα του εβραίου με την μορφή τραγουδιών σε σουίνγκ και τανγκό στα track  Jeder Lebn's Tog Tango Of Roses.

Αριστουργηματικό σκορ με όλη την σημασία της λέξεως το οποίο στην εποχή του κούφιου και του τίποτα όπου θεωρείσαι μεγάλος συνθέτης αν δεν γράψεις ένα χαρακτηριστικό θέμα ο νεαρός πολωνός Lukasz Targosz έρχεται να μας θυμίσει πως κινηματογραφική μουσική είναι η δημιουργία μας αξέχαστης μελωδίας!!!

 

Le Tigre et le president - Mathieu Lamboley



Το Le Tigre et le Président, ή Ο εξαφανισμένος πρόεδρος στα αγγλικά, είναι μια γαλλική κωμωδία-δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Jean-Marc Peyrefitte, η οποία αφηγείται την ελάχιστα γνωστή πλέον ιστορία του Γάλλου προέδρου της δημοκρατίας  Paul Deschanel, ο οποίος υπηρέτησε μόλις επτά μήνες 1920. Σήμερα τον θυμούνται κυρίως για τα προβλήματα ψυχικής του υγείας, από  ένα διάσημο περιστατικό:  έπεσε από ένα κινούμενο τρένο με το νυχτικό του και βρέθηκε να περιπλανιέται, μπερδεμένος και ατημέλητος, στη γαλλική ύπαιθρο.

 

Στην μουσική έχουμε τον εξαιρετικό Γάλλο συνθέτη Mathieu Lamboley ο οποίος εδώ έγραψε ένα σκορ που μας παραπέμπει στα στυλ των Μάικλ Νάιμαν  Νίνο Ρότα και Γιαν Τίρσεν.

Το κυρίως θέμα του είναι μια έντονα μινιμαλιστική μελωδία με κέφι και ζωντάνια ενώ φλερτάρει με χαοτικές αρμονίες για να τονίσει τα ψυχικά θέματα του προέδρου. Αυτό το θέμα θα το συναντήσουμε πολλές φορές σε σπινθηροβόλο και ζωηρό  όπως είναι τα εξαιρετικά cues Première Actualité, Tout N’est Peut-Être Pas Perdu, L’Elysée , Sur Les Rails, Le Tigre Brigue La Présidence, Le Grand Discours" με πολλές νοστιμιές στην ενορχήστρωση, κλαρινέτο πιάνο ακορντεόν pizzicato στα έγχορδα κλπ που με την ευθυμία τους θυμίζουν Νίνο Ρότα και Φελίνι.

Όμως επειδή μιλάμε για δραμεντί δεν υπάρχει μόνο η κωμωδία και το κέφι αλλά και το δράμα. Έτσι έχουμε μια δραματική δήλωση του βασικού θέματος με χορωδία στο τέλος στο cue Espoir d'Une Nation  με εξαιρετικά αποτελέσματα ενώ στο Un Jour Peut Être… το βασικό θέμα μετατρέπεται σε άρια για όπερα!!!

Μια μελαγχολική βερσιόν του θέματος είναι στο cue Fini Comme La Guerre, ενώ μια βερσιόν για κουαρτέτο εγχόρδων κλαρινέτο και πιάνο θα ακούσετε στο cue Droit De Vote Pour Les Femmes.

Τέλος έχουμε και τρία βαλς . Τα cues Allons Enfants De La Patrie και Ecole Buissonière που χρωματίζουν την ατμόσφαιρα με νοσταλγία και μελαγχολία, ενώ στο τελευταίο track Le Rêveur το πιάνο συνδιαλέγεται έντονα με κουαρτέτο εγχόρδων.

Φύλλο και φτερό λοιπόν έκανε το βασικό του θέμα τούτος ο σπουδαίος Γάλλος συνθέτης πλαισιώνοντάς το με χίλια δυο καλούδια  χαρίζοντάς μας το καλύτερο προσωποκεντρικό σκορ της χρονιάς.

 

CEST MAGNIFIQUE! – Guillaume Roussel



Όταν ο Pierre μαθαίνει ότι οι γονείς του δεν είναι γονείς του, θέλει να μάθει ποιος είναι και από πού κατάγεται. Μεγαλωμένος στη φύση, ο Pierre δεν ξέρει από κοινωνικά στερεότυπα. Στην αναζήτησή του  θα συνεργαστεί με την Άννα που θα τον βοηθήσει και θα γνωρίσει ένα αμάλγαμα από αστείους και τρυφερούς χαρακτήρες. Αλλά κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, ο Pierre θα χάσει τα χρώματά του - σαν μια φωτογραφία που ξεθωριάζει.

Προσωπικό στοίχημα του Clovis Cornillac ο οποίος σαν ένας άλλος Μπενίνι γράφει σκηνοθετεί και πρωταγωνιστή και έχει ένα καταπληκτικό σκορ από τον Γάλλο Guillaume Roussel ο οποίος δήλωσε πως η μουσική του είναι , εμπνευσμένη από τη λάτιν και την παγκόσμια μουσική, και χρησιμοποιεί κυρίως γιουκαλίλι, κρουστά όπως βιμπράφωνο και έγχορδα, ενώ έχει φτιάξει ένα υπέροχο γλυκόπικρο βασικό θέμα για τον πρωταγωνιστή.

Με αφορμή λοιπόν την αναζήτηση του ήρωα ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο παρέα με έθνικ ενορχηστρώσεις.

Το θέμα του Πιερ Pierre the Orphan έχει παλιομοδίτικη υφή ζεστά χρώματα αλλά και θλιβερά περάσματα ώστε να συνδεθούμε μαζί του πιο εύκολα.

Από την άλλη το θέμα της Άννας είναι ρομαντικό στην αρχή και ζωηρό στο δεύτερο μέρος ενώ στο cue Anna’s Past, γίνεται σκοτεινό.

Μόλις ο Πιερ ξεκινάει το ταξίδι του ξεκινάμε κι εμείς και μπαίνουμε στον κόσμο της ρέγκε, της τζαζ,  της παραδοσιακής γαλλικής μουσικής, του Λάτιν , ενώ όταν ο Πιερ γνωρίζει έναν νέο χαρακτήρα τη Lise, το θέμα της είναι που το καλύτερο θέμα του σκορ, έχει μια δόση νοσταλγίας, τρυφερότητας αλλά και μελαγχολίας. Η καλύτερη εκδοχή του είναι στο Lise’s Return που το μελαγχολικό πρώτο μέρος δίνει την θέση του σε ευχάριστες αποχρώσεις μέσω φλάουτων κιθάρας και ακορντεόν ενώ στο τρίτο μέρος ένα τσέλο ερμηνεύει ένα λυπητερού μοτίβο.

Το τελευταίο cue του σκορ The Magic Cave είναι ένα ονειρικό θέμα σε στυλ Ντάνυ Έλφμαν που ξεκινάει καταθλιπτικά με σόλο τσέλου

Λίγο πιο ισχυρά μελωδικό να ήταν το θέμα του Πιερ θα ήταν ένα αριστούργημα.

 

 

THERES ALWAYS HOPE - Guy Farley



Η δραμεντί  αφηγείται την ιστορία της Χόουπ και των γονιών της που χώρισαν αφού ο πατέρας της –ο Τζόναθαν, τον οποίο υποδύεται ο Κολμ Μίνι– ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του είχε σχέση με έναν συνάδελφό της, τον έξυπνο Λουκ. Μέσα στη νεανική της αφέλεια, η Χόουπ αρνείται να δεχτεί τον τερματισμό της σχέσης των γονιών της και θέτει ως αποστολή της να το διορθώσει.

Ταινία του 2021 που η Caldera κυκλοφόρησε το 2022 σε μια πολύ ωραία έκδοση.

Ο εκπληκτικός συνθέτης Guy Farley του οποίου το θέμα για τον Μοντιλιάνι είναι στα πιο εμβληματικά της 25ετιας επανέρχεται με ένα σκορ στο οποίο παραλλάσει το εμβληματικό και κλασσικό τραγούδι του Λεγκάρντ από το Υπόθεση Τόμας Κράουν . The Windmills of Your Mind". Όμως δεν είναι μόνο η νέα ηχογράφηση του τραγουδιού, είναι το γεγονός πως ο Λεγκράντ συντροφεύει τον Farley καθόλι την διάρκεια της τζαζ παρτιτούρας, ο οποίος εδώ έκανε καταπληκτικά πραγματικά.

 Θέμα για την Χόουπ, θέμα για τον πατερά της Τζονάθαν -το καλύτερο του σκορ- που στο cue Jonathan’s Side διαφαίνονται καθαρά οι συγχορδίες του Λεγκράντ, θέμα για την  μητέρα της Σαμάνθα , θέμα για τον εραστή της μάνας της, τον  Λουκ μουλωχτό και ύπουλο, θέματα για τις μεταξύ τους σχέσεις και θέματα για το τοπίο της Πορτογαλίας.

Αριστούργημα της ελαφράς μουσικής. Ο Λεγκράντ θα ήταν περήφανος.

 


 GATLOPP: HELL OF A GAME – Kenny Wood



Χαμηλού προϋπολογισμού κωμωδία τρόμου που έχει να κάνει με μια ιστορία που θυμίζει το Jumanji .

Η μουσική του Kenny Wood έχει πολλά στοιχεία από τον κόσμο του Danny Elfman είναι ονειρική και σκοτεινή, σπιρτόζα και νευρώδη με ένα υπέροχο βασικό θέμα. Το κορυφαίο cue που έχει να κάνει με την κλιμάκωση του σκορ είναι το The Final Question. Παρόλο που η μουσική είναι σχεδόν αποκλειστικά από samples το ταλέντο του νεαρού συνθέτη φαίνεται και η έλλειψη ορχήστρας δεν μπορεί να μηδενίσει τις τόσο πλούσιες ιδέες του.

 

Mr. Malcolms List - Amelia Warner



Μια νεαρή γυναίκα ερωτεύεται έναν μυστηριώδη πλούσιο εργένη στην Αγγλία του 19ου αιώνα μα όταν αυτός  την απορρίπτει, εκείνη παίρνει εκδίκηση.

Πανεμορφο σκορ από την πρώην ηθοποιό Amelia Warner που όμως  τα leitmotifs δεν γίνονται ποτέ ολοκληρωμένα θέματα. Η πιο αναγνωρίσιμη μελωδία είναι αυτή του βασικού θέματος Overture την οποία θα ακούσετε στην πιο ολοκληρωμένη μορφή της στο The Chase, ενώ τα θέματα των χαρακτήρων Selina, Malcolm, και η μεταξύ τους σχέση Malcolm and Selina είναι κι αυτή με την μορφή σύντομων μοτίβων. Το πιο ολοκληρωμένο θέμα είναι το Proposal και είναι μια υπέροχη γραφή για πιάνο βιολί και ξύλινα πνευστά.

Γενικά η μουσική πάρα την ανολοκλήρωτη γεύση που σου αφήνει, έχει θαυμάσια χρώματα και μια πολύ ντελικάτη ενορχήστρωση που βασίζεται στο τρίπτυχο πιάνο έγχορδα ξύλινα.


Mrs. Harris Goes to Paris – Rael Jones



Μια χήρα καθαρίστρια στο Λονδίνο της δεκαετίας του 1950 ερωτεύεται παράφορα ένα couture φόρεμα Dior και αποφασίζει ότι πρέπει να έχει ένα δικό της.

Όμορφη δραμεντί με μια φανταστική ερμηνεία από την Lesley Manville ενώ την πλαισιώνει η πάντα έξοχη Ιζαμπέλ Ιπέρ.

Το σκορ της Rael Jones είναι φυσικά χτισμένο γύρω από την κεντρική ηρωίδα και είναι απολαυστικότατο. Το κυρίως θέμα που την χαρακτηρίζει είναι ένα πολύ όμορφο βαλς του οποίου η μελωδία που παίζει το πιάνο θυμίζει το θέμα που είχε γράψει ο Τζιακίνο για το up.

Τα έγχορδα είναι η βάση του σκορ και εκφράζουν το πάθος και την αισιοδοξία της ηρωίδας σε cues όπως  Lucky Day και Bag Of Bones ενώ το πιάνο είναι εκεί για να εκφράσει την μελαγχολία την τρυφερότητα και την αθωότητα του χαρακτήρα.

Για το περιβόητο φόρεμα που ερωτεύεται η ηρωίδα έχουμε το 10th Anniversary Collection και Temptation και είναι τα καλύτερα θέματα του σκορ. Γοητευτικά και θελκτικά  αποδίδουν μια αίσθηση ονείρου καθώς για την Mrs. Harris   το φόρεμα αποτελεί έναν διακαή πόθο και παντρεύονται με το θέμα της  με θαυμαστό τρόπο.

Φυσικά από την μουσική δεν λείπει το γαλλικό χρώμα και οι στιγμές τζαζ Toad In The Hole, The Legion Dance.

Το cue Shut Up And Kiss Me αποτελεί το Love theme του σκορ και αποπνέει μια ζεστασιά καθώς τα ξύλινα -φλάουτα και όμποε - πλέουν αρμονικά με τα έγχορδα σε ένα ακόμη υπέροχο θέμα, ενώ στο The Dream Fades ένα σόλο πιάνο στην αρχή και ένα σόλο πιάνο στο τέλος που μοιάζουν με νυχτερινό του Σοπέν δηλώνουν πως το όνειρο αρχίζει και σβήνει.

Γενικά οι αλλαγές από την χαρά στην λύπη από την αισιοδοξία στην απαισιοδοξία είναι κάτι που χαρακτηρίζει ετούτο το θαμαστό γλυκόπικρο σκορ.

Sissy - Kenneth Lampl



H Σεσίλια και η Έμμα, σαν έφηβες ήταν οι καλύτερες φίλες. Τώρα μετά από μια δεκαετία συναντώνται μεταξύ τους. Η Έμμα την καλεί στο μπάτσελορ που κάνει το σαββατοκύριακο σε μια απομονωμένη καμπίνα.

Κωμωδία τρόμου που ο συνθέτης χαρακτήρισε την ταινία σαν ψυχωτικό rollercoaster και εμπνεύστηκε το σκορ του από τα Ιταλικά Giallo θρίλερ και από την αγωνιώδη γραφή του Μπέρναρντ Χέρμαν για τις ταινίες του Χίτσκοκ.

Αφού λοιπόν πρόκειται για ψυχωτικό rollercoaster έτσι η κυριά ιδέα του σκορ είναι το βαλς της Σίσσυ. πλημμυρισμένο με φανταστικές ιδέες που ισορροπούν μεταξύ ονείρου και εφιάλτη με ονειρικές χορωδίες και φλάουτα. Η τέλεια μορφή του είναι το cue The Meadow.

 Φυσικά έχουμε όλα τα χαρακτηριστικά των δυο σχολών , harpsichord ποπ ενορχηστρώσεις αναγνωρίσιμη μελωδία όπως αυτά είναι τα εκπληκτικά cues The Opening, Sissy's Waltz, The Chemist, Realization, End Credits και The Final Conflict που είναι και το κορυφαίο από την μία και έγχορδα και δυναμικά κρεσέντο από την άλλη στα επίσης εκπληκτικά cues Road Trip, The House and Alex The Time Capsule, Return Home, το γεμάτο ειρωνεία Aftermath και το  The Body που από action cue στο πρώτο μέρος μετατρέπεται σε λυρικό τύπου vertigo!

Ένα πάντρεμα αυτής της σχολής είναι το cue The Rock. Το σάουντρακ κλείνει με ένα υπέροχο τραγούδι το Ode to Narcissa

Εξαιρετικόν!

The Phantom of the Open - Isobel Waller-Bridge



Η ταινία που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο των Simon Farnaby & Scott Murray αφηγείται την αληθινή ιστορία του Maurice Flitcroft, που τον υποδύεται  ο πάντα έξοχος Mark Rylance, ενός ονειροπόλου και αδυσώπητου αισιόδοξου ανθρώπου που κατάφερε να κερδίσει την είσοδο στο British Open Golf Championship Qualifying το 1976 και στη συνέχεια έκανε τον χειρότερο γύρο στην ιστορία του Open με αποτέλεσμα να γίνει λαϊκός ήρωας.

Θαυμάσιο προσωποκεντρικό σκορ της Isobel Waller-Bridge που για να χαρακτηρίσει τον  Maurice συνέθεσε ένα πολύ ζεστό και φιλικό βαλς με λυρικά έγχορδα, ονειρική χορωδία και τρυφερό πιάνο.

Από κει και πέρα σε όλη την διάρκεια του σκορ θα δανείζεται μέτρα από το βασικό θέμα για να πει την ιστορία του. Πότε το πιάνο, πότε η χορωδία, πότε τα έγχορδα θα γίνονται πρωταγωνιστές σε σύντομα tracks αφήνοντας μια γλυκιά ευχαρίστηση πάντα γι’ αυτόν τον παράξενο τύπο.

Άλλα σκορ του είδους που δεν με εντυπωσίασαν:

Ticket to Paradise - Lorne Balfe

In Corpore - Fabio Guglielmo Anastasi

TÉNOR – Laurent Perez Del Mar

Coupez! - Alexandre Desplat

A Stasi Comedy - Malakoff Kowalski

The Woodcutter Story - Jonas Struck

Love in the Villa – Ryan Shore