1995

1995:Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Πατρικ Ντοιλ και Ντανυ Ελφμαν έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν τελείως καθώς συνεχίζουν ακάθεκτοι την λαμπρή πορεία τους, προσφέροντάς μας σάουντρακ η αριστουργηματικά ή κοντά στο αριστούργημα. Αυτή τη χρονιά και οι δυο δίνουν δεκάρια!!!Ο πρώτος με το “Φρανκεσταιν” μια επιθετική, ατμοσφαιρική και συναρπαστική μουσική που τα έχει όλα. Δράμα, φαντασία,  τρόμο, αγωνία και περιπέτεια με μερικές πολύ εμπνευσμένες στιγμές.Βεβαια λιγακι σαν αλμπουμ η αληθεια είναι ότι κουραζει σε αντιθεση με την  αέρινη, ανάλαφρη, ντελικάτη και γλυκιά μουσική του Ελφμαν για την “Μαύρη Καλλονή”.Ο Ντοιλ κερδιζει ασφαλως στην ταινια αλλα ο Ελφμαν βγαινει νικητης σαν αυτονομο ακουσμα,Όπως και να εχει  μιλαμε για δυο πολύ σπουδαία σκορ, τα κορυφαία αυτής της της χρονιάς. Από κοντά και ο Ελιοτ Γκολντεθαλ με το απόκοσμο και σκοτεινά γοητευτικό “Συνέντευξη με έναν βρικόλακα” άλλη μια υπέροχη και παράξενη δημιουργία αυτού του εκπληκτικού συνθέτη, όπως και το “Cobb” που διαθέτει μερικά εξαιρετικά “action themes”αλλά και μια αυτοκαταστροφική ατμόσφαιρα, κάτι που ταιριάζει γάντι σε αυτόν τον ιδιόρρυθμη και οξύθυμη προσωπικότητα, με την τρομπέτα να αναδεικνύεται σε πρώτο όργανο. Μα και οι Χανς Ζιμερ και Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα. Ο ένας με το “Βασιλιά των Λιονταριών” που για πολλούς είναι αριστούργημα, αλλά εγώ έχω κάποιες ενστάσεις όσο αναφορά την χοντροκομμένη ενορχήστρωση, και ο άλλος με το “Wyatt Earp” δείχνει να τιμά και να σέβεται  τις παραδόσεις του γουέστερν γράφοντας μουσική απολύτως ταιριαστή για τέτοιου είδους ταινίες. Ηρωισμός   για έναν ατρόμητο χαρακτήρα της άγριας δύσης καθώς και μεγαλοπρέπεια και λυρισμός για τα αχανής τοπία των αγόνων εκτάσεων. Στον ίδιο δρόμο κινείται και ο Γκολντσμιθ με ένα άλλο γουέστερν. Το “Bad girls” είναι κι αυτό ηρωικό και μεγαλοπρεπές, με τα πνευστά και τα τύμπανα να περιγράφουν την ένταση, την κιθάρα τις τρυφερές στιγμές και τα έγχορδα να αποδίδουν έναν πανέμορφο λυρισμό. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά! Όπως πολύ καλή δουλειά έκανε και στο “River Wild” αν και κάπως υποτονικός, ενώ στο “Angie”είναι πολύ τρυφερός και συναισθηματικός. O Βοιτσεκ Κιλαρ μετα τον “Δράκουλα” ρίχνει τους τόνους και γίνεται κλειστοφοβικός και ερμητικά απειλητικός αλλά είναι κι εδώ έξοχος με το “Ο θάνατος και η κόρη” και ο Βασιλης Πολυδουρης με το “Βιβλίο της Ζούγκλας” μπορεί να είναι ορχηστρικός αλλά μελωδικά είναι πολύ μετριος. Ο Μορικονε με το “Wolf” είναι ανούσιος και βαρετός. Ο Χορνερ φέτος κάνει μόνο τρία σκορ με τους “Θρύλους του πάθους” να υπερέχουν. Πρόκειται για μια γεμάτη δουλειά πολύ φορτισμένη συναισθηματικά. Ο  Αλαν Σιλβεστρι για πολλούς κάνει ένα αριστούργημα ,”Φορεστ Γκαμπ”αλλά εγώ διαφωνώ. Ναι μεν έχει ένα εξαιρετικό θέμα, που σε συγκινεί από την πρώτη νότα, αλλά οι υπόλοιπες μελωδίες του είναι σύντομες και χωρίς ανάπτυξη. Μικρά θέματα έχει και ο Πραισνερ με την “Κόκκινη ταινία”  αλλά είναι ίσως ο μόνος συνθέτης που μπορεί να το κάνει τόσο καλά και τόσο ατμοσφαιρικά, αλλά στην συγκεκριμένη ταινία κλέβει πολύ από Μορις Ραβελ και  στην “Λευκή ταινία” είναι επαναλαμβανόμενος. Στο δικό μας όμως “Κουαρτέτο σε 4 κινήσεις” είναι θεσπέσιος. Ένας άλλος ευρωπαίος, ο Γκοραν Μπρεγκοβιτς, δεν είναι καθόλου σύντομος. Η “Βασίλισσα Μαργκο” έχει τρία εξαιρετικά θέματα τα οποία με την τραγικότητα τους σε κερδίζουν αμέσως. Ο Τζων Μπαρυ με τους “Σπεσιαλίστες” είναι ατμοσφαιρικός αλλά υποτονικός, όπως και ο Τομας Νιουμαν με “Little Women” “The Shawshank Redemption” που είναι καλός μόνο για μέσα στην ταινία. Αντιθέτως ο Γκρεμ Ρεβελ με το “Κοράκι” είναι απίστευτα γοητευτικός, με μια εντελώς ανομοιογενή ενορχήστρωση  που περιλαμβάνει από ντουντουκ μέχρι χορωδίες, έδωσε στις συνθέσεις του μια μεταφυσική γοητεία. Ο Μαικλ Ντανα με το “Exotica” είναι εξωτικός και σεξουαλικός αλλά και άνισος καθώς οι μισές συνθέσεις του είναι υπερβολικά παραδοσιακές. Ο Ντειβντ Αρλοντ με το “ Stargate” είναι κάπως εγκρατής αλλά οι συνθέσεις του κουράζουν και ο  Joel McNeely μας δίνει δυο πολύ καλά action scores στα οποία η σκιά του Γουίλιαμς “Iron Will” και η σκιά του Γκολντσμιθ “Terminal Velocity” σκεπάζουν τις συνθέσεις του και δεν τον αφήνουν να φανεί όσο πρέπει.

ΟΣΚΑΡ

Winner

The Lion King-Hans Zimmer

Nominees

Forrest Gump-Alan Silvestri

Interview with the Vampire-Elliot Goldenthal

Little Women-Thomas Newman

The Shawshank Redemption-Thomas Newman

ΤΟΠ 10

1.           “Black Beauty”-Danny Elfman  

2.         “Mary Shelley's Frankenstein”-Patrick Doyle

3.         “Interview with the Vampire”-Elliot Goldenthal

4.         ” Death and the Maiden”- Wojciech Kilar

5.         “Κουαρτετο σε 4 κινησεις” Zbigniew Preisner

6.         “Legends of the Fall”- James Horner

7.         “The Crow”-Graeme Revell

8.         “Lion King”- Hans Zimmer

9.         “Wyatt Earp”-James Newton Howard

10 .        “Queen Margot” -Goran Bregovic