2001

                               ΔΕΚΑΕΤΙΑ 2000-2009

Και όπως επικα εκλεισε η προηγουμενη δεκαετια με μια ανευ προηγουμενου χρονια,ετσι επικα θα ξεκινησει και ο νεος αιωνας με τον Χανς Ζιμερ να βρισκεται στην καλυτερη φαση της καριερας του, ο οποιος θα ανοιξει εντυπωσιακα με τον κλασικο πλεον Μονομαχο και θα συνεχιστει με τον βασιλια αρθουρο τον τελευταιο σαμουραι,τον Κωδικα Ντα βινστι και τους Πεφωτισμενους μια πραγματικα εξαιρετικη πενταδα,οπου ηλεκτρονικα και ορχηστρα θα συνδυαστουν αρμονικοτατα.Ομως η μεγαλη αποθεωση θα ρθει από το πουθενα ,από κει που δεν το περιμενε κανεις.Ο Χαουραρντ Σορ με τον Αρχοντα των δακτυλιδιων θα αφησει με ανοικτο το στομα μουσικοκριτικους, μουσικους, ακροατες, σουβλατζηδες πιτσαδορους και θα δημιουργησει κατά πολλους το κορυφαιο σαουντρακ ολων των εποχων μια αποθεωτικη δουλεια που ομοια της το σινεμα δεν ειχε δει ποτε της.Και αναφερομαι φυσικα στα τρια σιντι του πρωτου αρχοντα όπως κυκλοφορησε στην complete edition και όχι στις πρωτες κυκλοφοριες με τα μονα σιντι οπου η μουσικη ηταν κουτσουρεμενη.Μονο στην complete edition μπορει να καταλαβει καποιος αυτή την μουσικη αποθεωση ,την πληθωρα των θεματων,την συγκλονιστικη τους αναπτυξη την περιτεχνη και πλουσιοτατη ενορχηστρωση,και τις αξιομνημωνευτες μελωδιες.Και να σκεφτει κανεις ότι ο Βοιτσεκ Κιλαρ ειχε αποριψει την προταση για να γραψει αυτος την μουσικη.Πραγματικα τετοια δουλεια δεν εχει ξαναγινει.Οπως δεν ειχε ξαναγινει και η χρονια που ο 73χρονος πλεον Τζων Γουιλιμας θα κανει φουλ του σαουντρακ με τεσσερα αριστουργηματα λες και ηταν δαιμονισμενος λες και είναι ο Μπεντζαμιν Μπατον και αντι να μεγαλωνει μικραινει.

    Η καινουργια δεκαετια όμως θα φερει στο προσκηνιο και έναν Γαλλο συνθετη με ελληνικες ριζες, διαδοχο του Ντελερυ και του Λεγκαρντ οπου με το κοριτσι με το μαργατιραρενιο σκουλαρηκι θα σπασει τα συνορα της χωρας του και θα παει στο Χολυγουντ για να γραψει την δικη του ιστορια.Ο Αλεξανδρος Ντεσπλατ με τα 170 σαουντρακ μεχρι στιγμης και τα δυο Οσκαρ περναει στο πανθεον  σαν ο σπουδαιοτερος γαλλος συνθετης κινηματογραφικης μουσικης παρολο που είναι νεοτατος.

  Στα ασχημα της δεκαετιας δεν μπορει κανεις να μην προσεξει την φανερη πτωση τριων συνθετων που την δεκαετια του 90ν διναν το ένα αριστουργημα πισω από το άλλο.Ο λογος για τους Ντανυ Ελφμαν,Πατρικ Ντοιλ και Ελιοτ Γκολντεθαλ που πισω από τους δυο τελευταιους κρυβονται τραγικες ιστοριες.Ο αγωνας του Πατρικ Ντοιλ με την Λευχαιμια θα τον βγαλει νικητη με ένα όμως μεγαλο τιμημα.Δεν θα επιστρεψει πισω ποτε ο ιδιος, παρολο που καποιες φορες εφτασε σε ανταξια επιπεδα τον παλιο καλο ευατο του με το Χαρυ ποτερ 4 το εραγκον και την τελευταια λεγεωνα.Οσο για τον Ελιοτ Γκολντεθαλ η τυχη του επαιξε πολύ ασχημο παιχνιδι.Αν και μπορουμε να πουμε ότι τελικα ηταν τυχερος.Ηταν 13 δεκεμβριου όταν σηκωθηκε το βραδυ για να πιει ένα ποτηρι νερο.Και ενώ εκανε την καρεκλα πισω όπως κανουμε ολοι για να απολαυσει το νερο του,επεσε και εσπασε το κεφαλι του στο πατωμα από γρανιτι,προκαλωντας του διπλο αιματωμα.Για πολλους μηνες εκανε θεραπεια ενώ δεν μπορουσε να μιλησει.Οσο για τον Ντανυ Ελφμαν ,απλα περιοριστηκε σε  βαρυφορτωμενα σαουντρακ του ενός θεματος που υποστιριζαν τελεια την ταινια αλλα στο σιντι δεν ελεγαν απολυτως τιποτα.Μονο καποιερς αναλαμπες ειχε.Στα ασχημα της δεκαετιας ο θανατος του Γκολντσμιθ το 2004. Δεν είναι μονο το γεγονος της απωλειας του από καρκινο αυτό που είναι ασχημο ,αλλα ο τροπος με τον οποιο του φερθηκε το Χολυγουντ,ένας τοπος που ο Τζερυ υπρετησε με τον καλυτερο τροπο δινοντας ολη του την ψυχη.Οταν ο Ριτσαρντ Ντονερ εκανε την ταινια “Timeline” και καλεσε τον Γκολντσμιθ να του γραψει την μουσικη εκεινος του εκανε ένα εξαιρετικο σαουντρακ όπως μονο αυτος ηξερε να κανει.Επικο, δυναμικο, με ανυπερβλητες δοσεις ηρωισμου.Οι παραγωγοι όμως το απεριψαν.Και τον αντικατεστησαν με ένα νέο ταλεντο τον Μπραιαν Ταιλερ ο οποιος φυσικα ηταν θαυμαστης του και εγραψε ένα σκορ ιδιου υφους  βεβαιως ομως κατωτερο.Και ετσι η καριερα του Γκολντσμιθ εκλεισε ντροπιαστηκα.Ακομη και ο ιδιος ο Ντονερ απερισε με την αποφαση των παραγωγων και στο σιντι εγραψε οτι η μουσικη ηταν αριστουργημα και δεν καταλαβε ποτε τον λογο για τον οποιο εγινε η αντικατασταση.Αλλα το Χολυγουντ δεν μασαει από ιδοφυιες.Και όπως λεει και ο Μπιλι Κρυσταλ σε εκεινη την αλυσμονητη εμφανιση του στα Οσκαρ του 1997 οπου ηταν παρουσιαστης,θελοντας να κανει ένα λογοπαιγνιο με την ομωνυμη ταινια του Μαικ Λι: “Καλωσηρθατε στο Χολυγουντ.Τον τοπο μυστικων και ψεματων”.

2001: Ο ΖΙΜΕΡ ΚΑΘΙΕΡΩΝΕΤΑΙ

Όπως εντυπωσιακα εκλεισε η δεκαετια ,ετσι εντυπωσιακα ξεκινησε.Ο Ενιο Μορικονε προσφερε δυο ακομη εξαιρετικα σαουντρακ στο ενεργητικο του ,το μπαροκ αριστουργημα “Vatel” με λαμπρες εμπνευσεις και το τρυφερο και νοσταλγικο “Μαλενα”.Μεγαλη χρονια όμως ειχε και ο Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ δημιουργουντας τρια σκορ από τα κορυφαια της καριερας του.Το “Dinosaur” με υποδειγματικα θεματα,το action score “Ορια αντοχης” και φυσικα ένα από τα αρισυυργηματα του τον “Αφθαρτο” οπου το βασικο του θεμα ειναι ισως και η κορυφαια του συνθεση.Ο Τζων Γουιλιαμς με τον “Πατριωτη” δινει ένα άλλο ένα δεκαρι με συνθεσεις γεματες λυρισμο και ηρωισμο.Επισης ο Μορις Ζαρ δειχνει ότι βαρεθηκε τα ηλεκτρονικα και όπως περυσι μας εδωσε το συγκλονιστικο “sunshine“,φετος μας δινει το εξαιρετικο “ Ονειρευτικα την αφρικη” και κλεινει την μεγαλη του καριερα όπως ακριβως του αξιζε.Με ένα μεγαλο σκορ.Ο Ριτσαρντ Μαρβιν με το “υποβρυχιο U-571” κανει ένα από τα πιο αξιολογα action scores αποφευγοντας την παγιδα της υπερφορτωσης με περισια δεξιοτεχνια.Κατι που δεν εκανε ο Χορνερ με την “τελεια καταιγιδα” ένα φλυαρο και ανευρο σαουντρακ,αλλα στον “κατεργαρη των Χριστουγενων” τα καταφερε ασφαλως καλυτερα.Ο Στεβεν Γουερμπεκ με την “πενα της αμαρτιας” μια ταινια για τον Μαρκησιο Ντε Σαντ με τον Τζεφρι Ρας είναι μεσα στο πνευμα με θεματα μυσταγωγικα, δραματικα και επιβλητικα.Οπως μεσα στο πνευμα είναι και ο Κριστοφερ Γιανγκ με το “Ευλογημενο παιδι” και το "Χαρισμα".Η πρωτη ειναι  μια οπερατικη συνθεση μεγαλεπιβολη και θρησκευτικης υφης , ενω η δευτερη ισσοροπει σε τεντωμενο σχοινι ανμεσα στην μελαγχολια και τον τρομο, αλλα ο Κατσμαρεκ ηταν ακομη καλυτερος με τις “Χαμενες ψυχες” ένα μνημειωδες σαουντρακ με στοιχειωτικη ατμοσφαιρα,ανατριχιατικες μελωδιες και θεματα που ακροβατουν σε τεντωμενο σχοινι αναμεσα στον τρομο την θλιψη και την αποκοσμη απειλη.Πραγματικα ένα λαμπρο αριστουργημα.Αριστουργηματικος ηταν και ο Ταν Ντουν με τον “Τιγρη και δρακο» με μια ενορχηστρωση που παταει με το ένα ποδι στην ανατολη και το άλλο στην δυση.Κινεζικα κρουστα,μεγαλη συμφωνικη ορχηστρα αλλα και σολο τσελου κυριαρχουν σε αυτό το  θεματικα πλουσιο σαουντρακ.Ο Αλαν Σιλβεστρι κανει έναν φορο τιμης στον Μπερναντ Χερμαν με το “ενοχο μυστικο” οπου τα εγχορδα είναι κυριαρχα δημιουργωντας αυτη την υποχθονια πειλη οπου ο μεγαλος δασκαλος ηταν σαφως ο κορυφαιος του ειδους.Πολλοι πιστευουν ότι το “Ρεκβιεμ για ένα ονειρο” του Κλιντ Μανσελ είναι το κορυφαιο σαουντακ εκεινης της χρονιας και ένα από τα καλαυτερα που εχουν γινει ποτε ,αλλα εχουν λαθος.Το σκορ του Μανσελ περα από το ομονυμο θεμα και την σοκαριστικη συνθεση στο φιναλε,όχι μονο δεν εχει τιποτα άλλο να επιδειξει αλλα σαν συνολο είναι απειρως κουραστικο και ανομοιογενες. Ο Χαουαρντ Σορ με το σπαρακτικο “The yards” ένα τελειως εσωτερικο σαουντρακ που θυμιζει αρκετα τον Νονο αλλα δεν μενει εκει.Ναι υπαρχουν ομοιοτητες με το βασικο θεμα του Νινο Ροτα ,αλλα κανεις δεν μπορει να μιλησει για αντιγραφη.Περισσοτερο μοιαζει με θυαμασμο με μια αναφορα με έναν φορο τιμης παρα με κλεψια. Και όταν μαλιστα σε ολο το υπολοιπο σαουντρακ τα βιολια του δακρυζουν και πνιγονται στα συναισθηματα και στην ασφυξια τοτε το αποτελεσμα τον δικαιωνει. Οπως τον δικαιωνουν και οι πειραματισμοι στο “Κελι”  ένα από τα πιο τολμηρα και οργιωδες σαουντρακ ολων των εποχων. Ο Μαικλ Κεμεν είναι εξαιρετικα παραξενος με τους Χ-ΜΕΝ αλλα φοβερα γοητευτικος,όπως και ο Τρεβορ Τζουνς με τις “Δεκατρεις μερες”.Ενω οι Τζερυ Γκολντσμιθ με το “Αορατο αγγιγμα”,ο Πατρικ Ντοιλ με το “Αγαπης αγωνας αγονος” και ο Γκαμπριελ Γιαρεντ με το “Φθινοπωρο στην Νεα Υορκη” είναι εκτος φορμας σε ειδη που στο παρελθον ειχαν μεγαλουσργησει.Το σαουντρακ της χρονιας είναι ένα.Ο “Μονομαχος” του Χανς ζιμερ μπορει να μην εχει καμια σχεση με τα ιστορικα επη του Ροζα ,του Γκολντσμιθ του Νορθ ,του Μπερσταιν και των υπολοιπων της χρυσης εποχης,όμως η προσωπικοτητα του είναι τοσο εντονη,ο δυναμισμος του τοσο επικος,ο ηρωισμος του τοσο θριαμβευτικος ,ο λυρισμος του τοσο ανατριχιαστικος,τα θεματα του τοσο αξιομνημονευτα-ειδικα η ενακτηρια μαχη,και η μαχη στο κολοσαιο,οπου αποτελουν και μια παραλαγη πανω στον πΛανητη Αρη του Χολστ και στα βιενεζικα βαλς- που κανουν τον Μονομαχο ένα μνειμειωδες σαουντρακ.Μα και στις “επικυνδυνες αποστολες 2” παρολο που ηταν ανισος με καποιες ροκ στιγμες ,δημιουργησε 5-6 θεματα με ισπανικες αποχρωσεις και εντονες αντιθεσεις φοβερα απολαυστικες.

ΟΣΚΑΡ

Winner

Crouching Tiger, Hidden Dragon-Tan Dun

Nominees

Chocolat-Rachel Portman

Gladiator-Hans Zimmer

Malena -Ennio Morricone

The Patriot-John Williams

TOP -10

1.Gladiator- Hans Zimmer

2. Lost Souls- Jan A.P. Kaczmarek

3. Malèna-Vatel- Ennio Morricone

4. The Patriot-John Williams

5. Crouching Tiger, Hidden Dragon-Tan Dun

6. Unbreakable- James Newton Howard

7. The Yards- The Cell- Howard Shore

8. U-571- Richard Marvin

9. Quills -Stephen Warbeck

10. Bless the Child- The Gift -Christopher Young