Αρχική σελίδα

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

2016


2016: Ο ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ

Χρονια που θα μεινει χαραγμνενη στην μνημη μας οχι για τις μουσικες της επιδοσεις αλλα για την  θρυλικη εκεινη στιγμη που ενας 88χρονος γερακος που δεν μπορουσε καλα καλα να περπατησει ανταλαξε χειραψια με εναν 84χρονο.Οι δυο κολωνες της κινηματογραφικης μουσικης,οι δυο σπουδαιοτεροι συνθετες της γενιας τους με δεκαδες βραβεια και εκαντοταδες εκκατομυρια βρεθηκαν μαζι αντιμετωποι για τελευταια ισως φορα και δημιουργησαν την συγκενικοτερη στιγμη των βραβειων Οσκαρ μετα την βραβευση του Τσαρλι Τσαπλιν το 1972.

       Στα action /fantasy ειχαμε μερικες τρομακτικες επιδοσεις με εργα αριστουργηματικα.Τα ευσημα ανηκουν κυριως στον Τζιακινο που ειχε τρεις πολυ απαιτητικες ταινιες και ομως καταφερε να δωσει δυο αριστουργηματα.Πρωτο και καλυτερο και σκορ της χρονιας ερχεται το κολοσιαιο του εργο Jupiter Ascending οπου προσεγγισε την μουσικη σαν συμφωνικο εργο με 4 κυρια μερη αλλα πιστεψε με και τα υπολοιπα που εχει γραψει ειναι απιθανα.Θεματα γεματη ενταση και παλμο,ηρωικα, επιβλητικα με την χρηση χορωδιων, καθαροτατα στην αναπτυξη τους, εμπνευσμενα και πρωτοτυπα αλλα και θεματα γεματα λυρισμο, αγωνια, ατμοσφαιρα και γεματα νευρο περιγραφουν ιδανικα εναν κοσμο συγκρουσης και παλης χωρις ποτε το σκορ να υποπτει σε απλοικες μελωδιες,ευκολιες σε ενορχητσωση και μουσικα χαλιά.Απετυχε μονο σε ενα πραγμα.Στην δημιουργια δυο διαφορετικων κοσμων οπως εκανε ο Γουιλιαμς και ο Σορ.Δεν υπαρχει δηλαδη αυτος ο διαχωρισμος με θεματα πιο αναλαφρα πιο βαρια με εναλαγες σε ενορχηστρωση κλπ ωστε να περιγραψει αυτην την αντιπαραθεση οπως κανανε οι δυο αλλοι μουσικοι σε αλλα παρομοια εργα.Το εργο του ομως ακομη κι ετσι σεν παυει να ειναι αριστουργημα.Οπως αριστουργημα ειναι και το Tomorrowland με θεματα αναλαφρα αλλα και εντυπωσιακα,με θεματα που αντικατοπτριζουν απο την μία τον παιδικο κοσμο και απο την αλλη την περιπετεια.Ενας υπεροχος φορος τιμης στο Hook του Τζων Γουιλιαμς .Ετσι ειναι απολυτως λογικο στο Jurassic World να εγραψε την μουσικη στον αυτοματο πιλοτο.Περιγραφικη, χωρις σαφηνεια εχει μονο ενα αξιομνημονευτο θεμα και μερικα εντυπωσιακα στοιχεια αλλα δεν φτανει με τιποτα τις δυο αλλες δουλειες του.Ο Joe Kraemer με το Mission: Impossible - Rogue Nation δημιουργει ενα εξαιρετικο action score στα πρωτυπα του Τζιακινο με φουλ συμφωνικη ορχηστρα χωρις να πεφτει στην παγιδα της υπερφορωσης και με μερικες θαυμασιες παραλαγες πανω στο κλασικο θεμα του Σιφριν.Το τεταρτο αριστουργημα σε αυτην την κατηγορια μας ερχεται απο τον Ντανιελ Πεπερτον με το The Man from U.N.C.L.E. .Προκειται για ενα εκπληκτικα σκερτσοζο σαουντρακ,με συνθεσεις πολυ ανευαστικες που αποτελει κι εναν λαμρο φορο τιμης στον Εννιο Μορικονε και τις ιταλικες κωμωδιες με το αερινη ενορχηστρωση τους χωρις ωστοσο ο Πεπερτον νε μενει εκει.Οπου χρειαζεται η μουσικη ανεβαζει στροφες και γινεται κι αυτη βασικος χαρακτηρας ενω το ευρηματικοτατο  love theme του  εχει μερικες υπεροχες παραλαγες.Μια σκαλα πιο κατω με το εξαιρετικο Pan ερχεται ο Τζων Παουελ με συνθεσεις που μπορει καπως να μοιαζουν υπερφορτωμενες αλλα ειναι ομολογουμενως πολυ εντυπωσιακες και οι ιδεες του ειναι ανεπτυγμενες στο επακρον.Ο Τζων Γουιλιαμς με το Star Wars: The Force Awakens γραφει ενα συγκλονιστικο θεμα, αυτο της Ray, που μπαινει ανετα στα καλυτερα θεματα των Star wars αλλα ολο το υπολοιπο δεν εχει αυτην την φρεσκαδα την τολμη,την δυναμη  και την ευρηματικοτητα που ειχαν τα πρωτα εξι κατι το οποιο ειναι και απολυτως λογικο.Ο Πατρικ Ντοιλ με την Cinderella ειναι πολυ καλος αλλα αρκετα μετρια θεματα ριχουν καπως το επιπεδο. Απο κει και περα οι υπολοιπες δουλειες κυμαινονται απο αδιαφορα εως καλα επιπεδα.
     Αν στα action/fantasy ειχαμε την διπλη καταθεση αριστουργηματων του Τζιακινο τοτε στο δραμα εχουμε την διπλη καταθεση αριστουργηματων του Τζειμς Χορνερ.Στο Wolf Totem συνοψιζεται σχεδον ολο το δραματικο του εργο, ολες οι εμμονες του ολες εκεινες οι θεματικες του που μας ειχε συνηθισει ολα αυτα τα χρονια ανεπτυγμενες στο επακρον και ολοκληρωμενες στην εντελεια, ενω στο
 The 33 με μια φλογερα  μια κιθαρα και συμφωνικη ορχηστρα αποθεωνει το μεγαλειο ψυχης των ανθρωκορυχων που καταφεραν και βγηκαν ζωντανοι οντς εγκλωβισμενοι στο ορυχειο.Μια αποθεωτικη δοξαστικη μελωδια που ακουγεται σε αριστουργηματικες παραλαγες αποτελει και μια απο τις καλαυτερες εμπνευσεις του Χορνερ σε ολη του την καριερα.Αριστουργηματικος ειναι και ο Γκερκ Αμστρονγκ με το Far from the Madding Crowd οπου και δινει πρωτο ρολο στο βιολι και μας ποτιζει με δεξιοτεχνικες και εντονα συναισθηματικες μελωδιες που μας φερνουν στο μυαλο το Σκοτεινο χωριο του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ. Ο Τομας Νιουμαν με το Bridge of Spies ειναι συγκλονηστικος μονο στο τελος ενω ο Ταιλερ με το The Τruth εχει ενα δραματικο νευρο αλλα η βιαστικη ενορχηστρωση του τα τιναζει ολα στον αερα.Ο Ντεσπλατ ειναι σε καμψη κι ετσι τα The Danish Girl και Suffragette ειναι καλα μα οχι κατι σπουδαιο.Τελος ο Μορικονε με το The Hateful Eight κανει μια αριστουργηματικη οβερτουρα και μερικες πολυ ενδιαφερον παραλαγες αλλα ενταξει...μην περιμενουμε και τρελα πραγματα.
     Στα κινουμενα σχεδια δεν ειχαμε τιποτα εντυπωσιακο οπως και στο θρειλερ τρομου.Το Inside Out παλι του Τζιακινο διαθετει μια φοβερη σουιτα αλλα σαν ολοτητα η μουσικη ειναι λιγακι του ποδαριου.

Winner

The Hateful Eight - Ennio Morricone

Nominees

Bridge of Spies - Thomas Newman

Carol -Carter Burwell

Sicario - Jóhann Jóhannsson

Star Wars: The Force Awakens - John Williams

 

 

ΤΟΠ - 10

1.Jupiter Ascending - Michael Giacchino

 

2.Tomorrowland - Michael Giacchino
 
3.Wolf Totem-The 33 - James Horner
 
4.The Man from U.N.C.L.E - Daniel Pemberton
 
5.Mission: Impossible - Rogue Nation - Joe Kraemer
 
6. Far from the Madding Crowd - by Craig Armstrong
 
7.Pan - John Powell







Pan2015 
 

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

2015

 

2015:Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


Συνεχιζεται η κατηφορα στις μεγαλες παραγωγες του Χολυγουντ.Ενω εχουμε μεγαλες ευκαιριες για σπουδαια σκορ με πληθωρα θεματων και πλουσιο συναισθηματικο καμβα η μουσικη παραμενει στασιμη και κοινοτυπη σχεδον σε ολα τα μπλοκμπαστερ.
     Στα action-fantasy εχουμε μερικα απο τα χειροτερα σαουντρακ ολων των εποχων με μουσικη πραγματικο βασανηστηριο.Το 300: Rise of an Empire του Tom Holkenborg κερδιζει το χρυσοβατομουρο της κινηματογραφικης μουσικης με πολυ ανεση.Διπλα του ακολουθουν:Captain America: Winter Soldier του Χενρυ Τζακμαν  Divergent του Tom Holkenborg, The Equalizer του Γρεγκσον Γουιλιαμς, The Expendables 3 του Μπαριν Ταιλερ, Guardians of the Galaxy του Ταιλερ Μπειτς The Maze Runner του John Paesano Non-Stop του Τζων Οτμαν  Transformers: Age of Extinction του Γιαμπλοφσκυ, X-Men: Days of Future Past του Τζων Οτμαν. Μετρια σκορ μπορουν επισης να χαρακτηριστουν το The Amazing Spider-Man 2 του Χανς Ζιμερ και της παρεας του,The Hunger Games: Mockingjay - Part 1 του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ,Jack Ryan: Shadow Recruit του Πατρικ Ντοιλ χαρις σε 2 θεματαρες, Noah του Κλιντ Μανσελ Teenage Mutant Ninja Turtles του Μπραιαν Ταιλερ και Hercules του Φερναντο Βελασκεζ. Και τι διασωζεται;Η καπως ενδιαφερον δουλεια του Στιβεν Πραις για το πολεμικο δραμα Fury μια ταινια στην οποια ο Γκολντσμιθ θα εγραφε το σαουντρακ της χρονιας,το επισης ενδιαφερον Exodus:Gods and kings του Αλμπερτο Ιγκλεσιας στο οποιο παλι ο Γκολντσμιθ θα εγραφε το σκορ της χρονιας το συμπαθητικο  Night at the Museum: Secret of the Tomb του Αλαν Σιλβεστρι η καλη αλλα ανιση Maleficent του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ ο οποιος δειχνει να παραπεει και ειναι πλεον φανερο οτι δεν μπορει να βγαλει ολοκληρο παιχιδι.Στην Maleficent αρχη και τελος ειναι πολυ καλα αλλα τα υπολοιπα θεματα απλως περιγραφικα.Το ιδιο πραγμα ειναι και ο Godzilla του τρομερου Ντεσπλατ που εχει μια αριστουργηματικη οβερτουρα στα προτυπα του Ακιρα Ιφικουμπε αλλα ολο το υπολοιπο ειναι μια επιδερμικη καταγραφη της προσπαθειας του ανθρωπου να επικρατησει του κτηνους ενω το The Monuments Men του ιδιου,ενα σαουντρακ που ο Γκολντσμιθ θα εγραφε το σκορ της χρονιας  ειναι ασφαλως πιο ενδιαφερον αλλα η ασαφεια του ειναι εντονη. Τρια ειναι τα αριστουργηματα αυτης της κατηγοριας.Το τελευταιο μερος του επος του Χαουανρτ Σορ The Hobbit: The Battle of the Five Armies με πληθωρα νεων εντυπωσιακων θεματων, το Dawn of the Planet of the Apes του Τζιακινο με εμφαση στο συναισθηματικο κομματι και το ανυπερβλητο,μυθικο μαλερικων διαστασεων τιτανιο επος του Χανς Ζιμερ Interstellar.Ενα σαουντρακ που καθε φορα που το ακους ανακαλυπτεις και κατι καινουργιο, ενα σαουντρακ οροσημο για μια ακομη φορα απλο στην συνθεση του με λιγες νοτες ομως τοσο τελεια δουλεμενες ,τοσο συγκλονιστηκα τοποθετημενες που η φορτιση που προκαλει στον αναγνωστη ειναι ανταξια της Λεπτης κοκκινης γραμμης.Ενα απιστευτο επος!!!
       Στο δραμα ο Ντεσπλατ παιρνει αριστα με το The Imitation Game χαρις τις σπαρακτικες του μελωδιες αλλα στο Unbroken ειναι μετριος. Ο  Μπελτραμι με το The Homesman ειναι απλα καλος σε ενα σαουντρακ στο οποιο ο Γκολντσμιθ θα εγραφε παλι το σαουντρακ της χρονιας.Ο Γιοχανσον με το The Theory of Everything εχει μερικες καταπληκτικες ιδεες τις οποιες ομως αφηνει ολες μα ολες ανολοκληρωτες.Πολυ καλο ειναι και το Mr. Turner του Gary Yershon αλλα δυστυχως τα συντομα κομματια του δεν προλαβαινουν να σε βαλουν σε ατμοσφαιρα. Τελος το Winter's Tale των Hans Zimmer και Rupert Gregson-Williams ειναι ωραιο αλλα χλιαρο.
      Στα καρτουν πρωτος και καλυτερος ο Παουελ με το How to Train Your Dragon 2 δενει νεα και παλια θεματα σε ακομη μια εντυπωσιακη δουλεια.Τα υπολοιπα ειναι καλα μεσα στην ταινια αλλα εκτος εχουν προβληματα.
          Τελος ο Ντεσπλατ με το The Grand Budapest Hotel ειναι παλι αριστουργηματικος.Γεματος ζωντανια παλμο και μπριο και εχωντας στο οπλοστασιο του μερικες απιστευες ιδεες με ιδιοφυη ενορχηστρωση δημιουργει ακομη ενα σπουδαιο σαουντρακ.


Winner

The Grand Budapest Hotel - Alexandre Desplat

Nominees

The Imitation Game -  Alexandre Desplat

Interstellar - Hans Zimmer

Mr. Turner - Gary Yershon

The Theory of Everything - Jóhann Jóhannsson



ΤΟΠ 10

1.Interstellar - Hans Zimmer

 
2.The Imitation Game - The Grand Budapest Hotel -  Alexandre Desplat
 

3.The Hobbit: The Battle of the Five Armies - Howard Shore
 
4.Dawn of the Planet of the Apes - Michael Giacchino
 
5.How to Train Your Dragon 2 - John Powell
 
 

 

2014


2014:ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

 
Πλεον ειναι φανερο οτι η παρακμη της κινηματογραφικης μουσικης στις μεγαλες παραγωγες ειναι βεβαιαη και ολοφανερη.Εκει που την δεκαετια του 90 τα μεγαλα μπλοκμαστερ διεθεταν και ολοκληρη συμφωνικη ορχηστρα απο πισω τωρα εχει καθιερωθει ενας εργοστασιακος ηχος με 30-40 οργανα που συπληρωνεται απο υπολογιστες.Το αποτελεσμα ειναι απο κακα εως μετρια σαουντρακ.
     Στα action και fantasy scores ελαχιστα διακρινονται.Το εκπληκτικο επος του Τζιακινο Star Trek Into Darkness που μας θυμιζει εντονα Τζων Γουιλιαμς με την δραση και τον λυρισμο του, το Stalingrad του Μπανταλαμεντι με 5 κυριως θεματα συγκλονιστηκα και με εμφαση στην μελωδια, και  το The Hobbit: The Desolation of Smaug οπου παλι ο Σορ κανει παπαδες αλλα μελωδικα δεν υπαρχουν τοσο συγκλονιστηκα θεματα οπως στις προηγουμενες δουλέιες του.Πιο πισω διασωζεται το The Lone Ranger του Ζιμερ  μια πολυ εντυπωσιακη και ευρηματικη δουλεια.Τα υπολοιπα ειναι απο κακα εως ενδιαφεροντα. Τα After Earth του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ μετριο.Το Elysium του Ryan Amon αδιαφορο. Το  G.I. Joe: Retaliation του Χενρυ Τζακμαν αδιαφορο.Το A Good Day to Die Hard του Μπελτραμι μετριο υπερφορτωμενο και κουραστικο.Το The Hunger Games: Catching Fire του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ μετριο, Το Iron Man 3 του Μπαριν Ταιλερ αδιαφορο. Το Jack the Giant Slayer και Oz the Great and Powerful των Τζων Οτμαν και Ντανυ Ελφμαν χρησιμοπουουν ολοκληρη συμφωνικη ορχηστρα μεν αλλα χωρις καθαρα θεματα και οικονομια.Το αποτελεσμα ειναι εκπληκτικο στην ταινια μα μετριο σαν μουσικο ακουσμα. Το Man of Steel του Ζιμερ αδιαφορο. Το Oblivion των Anthony Gonzales, Joseph Trapanese αδιαφορο.Το Pacific Rim του Τζουαντι αδιαφορο. Το Thor:The Dark World του Μπραιν Ταιλερ εχει ενα ενδιαφερον μιας και θεματικα εχουμε 4-5 μελωδιες ευδιακριτες αλλα η φτωχη και τσαπατσουλικη ενορχηστρωση χαλαει το ακοιυσμα. Τα The Wolverine και World War Z του Μαρκο Μπελτραμι αδιαφορα!!! Το Gravity του Στιβεν Πραις εχει δυο μεγαλειωδη θεματα και τιποτε αλλο.Τελος το 47 ronin του Εσκερι ειναι απλως ενδιαφερον.
       Στο δραμα εχουμε συγκρουση δυο γιγαντων. Του Τζων Γουιλιαμς με το The Book Thief και του Εννιο Μορικονε με The Best Offer, δυο πολυ καλα σκορ που ομως δεν φτανουν τα αριστουργηματα του παρελθοντος.Το Philomena του Ντεσπλατ ειναι ενα καλο σκορ που ομως δεν εχει την δυναμη αλλων δραματικων σκορ του μεγαλου Γαλλου συνθετη.Το αριστουργημα αυτης της κατηγοριας ερχεται απο τον Γκερκ Αμστρονγκ και τον The Great Gatsby.Σαουντρακ πληθωρικο με μεγαλη εμπνευση εναλαγες στο υφος πυκνοτατη ενορχηστωση και τουλαχιστον τεσσερα αξιομνημονευτα θεματα.Επισης εξαιρετικο ειναι και το The Grandmaster του Ουμεμπαγιασι.
       Στα θριλερ τρομου ειχαμε δυο λαμπρες συνθεσεις. Το Evil Dead του Μπανος που ειναι και μια ενορχηστωτικη αποθεωση μια πολυ επιθετικη και βιαια συνθεση οπου η μουσικη τρεχει διαρκως χωρις σταματημο και το ελεγειακο λυρικο δραματικο θριλερ του Ντονατζιο Passion.
        Στα καρτουν ειχαμε καλες προσπαθειες μα μεχρι εκει.Το Epic καλο, το Frozen των Christophe Beck, Robert Lopez, Kristen Anderson-Lopez καλο. Το Monsters University του Ραντυ Νιουμαν μετριο.Το Planes του Μαρκ Μαντσινα ενδιαφερον.Το The Croods του Αλαν Σιλβεστρι καλο.To The Wind Rises του Χισασι προφανως ξεχωριζει και ειναι η καλυτερη δουλεια απ ολα τα καρτουν αλλα η ενορχηστρωση του και οι μελωδιες του θυμιζουν εντονα το Il postino του Λουις Μπακαλοφ.
      

Winner

Gravity Steven Price

Nominees

The Book Thief-John Williams

Her-William Butler and Owen Pallett

Philomena-Alexandre Desplat

Saving Mr. Banks-Thomas Newman

 

ΤΟΠ 10

1.Star Trek Into Darkness - Michael Giacchino

2.The Great Gatsby - Graig Amstrong
 
3.Evil Dead - Roque Baños
 
4.Stalingrad - Angelo Badalamenti
 
5.The Grandmaster - Shigeru Umebayashi
 
6.The Hobbit: The Desolation of Smaug - Howard Shore
 
7. Passion - Pino Donaggio
 
8.The Wind Rises - Joe Hisaishi
 
9.The Best Offer - Ennio Morricone
 
10.The Book Thief - John Williams
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

2013

 

 

2013:Ο ΝΤΕΣΠΛΑΤ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΟΥ


Μεγιστο κατορθωμα και μουσκιο επιτευγμα απο τον ΑΛεξαντερ Ντεσπλατ οπου συνεχιζει να ειναι σε τρομερη κατασταση μετα τις περσινες επιδοσεις του.Φετος αναβηκε ως τον ουρανο με την καλυτερη του δουλεια το Rise of the Guardians μια αριστουργματικη μουσικη που εχει ολο το παλιο μεγαλειο των σαουντρακ του Χολυγουντ.Φανφαρες, οβερτουρες,  love themes, βασικα θεματα και παραλαγες, εναλαγες στο συναισθημα, πλουσια ενορχηστωση, light motifs , ηρωισμο , λυρισμο ,δραμα μεγαλειο!!!Ενα πραγματικον επος που αν γινοταν για ιστορικη ταινια θα μιλουσαμε για ενα απο τα καλυετρα σαουντρακς των τελευταιων 45 χρονων.Δυστυχως αυτη η θεσπεσια μουσικη εγινε για μια ταινια κινουμενων σχεδιων που σχεδον περασε απαρατηρητη.Μα και οι υπολοιπες 5!!!! δουλειες του ειναι κι αυτες εξαιρετικες.Πρωτο και καλυτερο το ερωτικο δραματικορομαντικο Venus in fur του Πολανσκι οπου ο Ντεσπλατ επιστρατευσε μαντολινο και μπουζουκι και με κλιμακουμενη ενταση δημιουργησε μελωδιες αναλαφρες αλλα και σκοτεινες,ερωτικες αλλα και δραματικες. Πραγματικα μεγαλη εμπνευση.Τα δυο ατμοσφαιρικα του σαουντρακ για πολιτικες ταινιες οπως ειναι το Argo και Zero Dark Thirty ειναι κι αυτα εξισου εξαιρετικα.Συνθεσεις αγωνιωδεις, ατμοσφαιρικες σκοτεινες χωρις να καταφευγουν στην ευκολια της περιγραφικης μουσικης εχωντας το Ντουντουκ σαν σολιστικο οργανο και παντα με εμφαση στην μελωδια ακομη και τσστα πιο αδιαφορα θεματα κερδιζουν τον ακροατη με την περιτεχνη επεξεργασια τους.Τελος στο Moonrise Kingdom ειναι απιστευτα ευρηματικος τοσο σε ενορχηστρωση οσο και σε θεματικη επεξεργασια.Παραμυθενιος κοσμος αλα Ντανυ Ελφμαν μελωδιες που κορυφωνονται αλα μπολερο και αψογο παντρεμα ορχηστρας και χορωδιας.
          Ο Τζειμς Χορνερ με το  The Amazing Spider-Man ειναι απλα καλος,αλλα στο For Greater Glory (Cristiada) υπεροχος.Δραματικος και με συνθεσεις που εχουν βαρυτητα ταιριαζει παλι συμφωνικη ορχηστρα με εθνικ στοιχεια οπως εκανε στα The Four Feathers και Black Gold και συνθετει ακομη ενα must σαουντρακ στην συλογη του.
         Ο Νταριο Μαριανελι συνεχιζει τα εξαιρετικα ψυχογραφηματα γυναικειων χαρακτηρων και μετα την Υπατια και την Τζειν Ευρ ολοκληρωνει την τριλογια του με την εξαιρετικη Anna Karenina. Ενδιαφερον παρουσιαζει και στο Salmon fishing in the Yemen.
        Ο Ντανυ Ελφμαν για μια ακομη χρονια σκια του εαυτου του. Αδιαφορος στο Men in Black 3, μετριος στα Dark Shadows και Hitchcock,  και συμπαθητικος στα  Frankenweenie, Silver Linings Playbook και Promised Land.
         Μια απο τα ιδια και ο Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ.Αδιαφορος στο The Bourne Legacy, και μετριος στα The Hunger Games και Snow White & the Huntsman.
       Ο Αλαν Σιλβεστρι με τους The Avengers ειναι καλος μα οχι κατι σπουδαιο οπως και ο Ντοιλ στο Brave.
      Ο Τομας Νιουμαν παρουσιαζει εντονο ενδιαφερον  με το εθνικ The Best Exotic Marigold Hotel, αλλα ειναι αδιαφορος στο Skyfall οπου η μουσικη του ειναι τελειως επιδερμικη χωρις ιχνος μελωδιας αποκλειστικα και μονο για να εξυπηρετησει τις εικονες και τιποτα αλλο.
       Ο Τζων Γουιλιαμς με το Lincoln διασωζεται θεματικα σε 2-3 περιπτωσεις αλλα σαν ολοτητα ειναι μονοτονος και κουραστικος.
       Οι Χαουαρντ Σορ Μαικλ Ντανα και Φερναντο Βελασκεζ δινουν απο ενα αριστουργημα ο καθνενας.Ο πρωτος με το The Hobbit: An Unexpected Journey χτιζει παλι εναν Βαγκνερικο μουσικο κοσμο οπου καθε θεμα περιγραφει  εναν διαφορετικο ηρωα και εναν διαφορετικο τοπο με τον ιδιο τροπο που ειχε κανει στον Αρχοντα αλλα δυστυχως οταν εχει προηγηθει μια τετοια δουλεια η εκπληκξ καπου εχει χαθει. Ο δευτερος με το  Life of Pi  δημιουργει ενα δραματικο σαουνταρκ οχι ανταξιο του Αραρατ αλλα ιδιας περιπου δυναμης και εμπνευσης στα δικα του εθνικ μονοπατια  και ο τριτος με το The Impossible υφαινει εναν πυκνο πενθιμο  ιστο που εχει σαν κεντρο το συμπαγες και στιβαρο κυριως θεμα του  με τα εγχορδα να γεμιζουν την ατμοφαιρα με δυσβασταχτη θλιψη.
      Ο Χανς Ζιμερ με το τριτο μερος του σκοτεινου ιπποτη ειναι καλυτερος απο τα δυο προηγουμενα χαρις σε ενα θεμα που εγραψε για τον Μπειν.
       Οι Τζιακινο, Ναβαρατε και Παουελ με τα John Carter ο πρωτος, Ice Age: Continental Drift-Dr. Seuss' The Lorax ο δευτερος και Wrath of the Titans ο τριτος ειναι υπερφορτωμενοι και θεματικα ασαφεις.
       Τελος σε μια μετρια ακομη χρονια της νεας δεκαετιας την οποια εσωσε ο Ντεσπλατ  οι Tom Tykwer, Johnny Klimek and Reinhold Heil με το Cloud Atlas προσπαθουν να επαναλαβουν τον θριαμβο του Αρωματος αλλα τα καταφερνουν μονο κατ ατο ημισυ υριως χαρις σε ενα αριστουργηματικο θεμα και ο Μαρκο Μπελτραμι με Trouble With the Curve ειναι εντονος δραματικα σε ενα σκορ που χαρακτηριζεται απο ομοιογενεια και ωραια θεματα χωρις ωστοσο να απογειωνεται.

Winner

Life of Pi-Mychael Danna

Nominees

Anna Karenina-Dario Marianelli

Argo-Alexandre Desplat

Lincoln-John Williams

Skyfall-Thomas Newman

 

 

TOP -10

1.Rise of the Guardians - Alexandre Desplat

2. The Impossible - Fernando Velázquez
 
3.The Hobbit: An Unexpected Journey - Howard Shore
 
4.Life of Pi - Mychael Danna
 
5.Venus in fur-Moonrise Kingdom - Alexandre Desplat
 
6.Anna Karenina - Dario Marianelli
 
7.For Greater Glory (Cristiada) - James Horner
 
8.Zero Dark Thirty-Argo - Alexandre Desplat
 
9.Cloud Atlas, music by Tom Tykwer, Johnny Klimek and Reinhold Heil
 

10.The Best Exotic Marigold Hotel - Thomas Newman
 
 
 
 

 

 

     

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

2012



2012:ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

 
Μεγαλη χρονια για το δραμα με μερικα συγκλονιστηκα αριστουργηματα. Εχουμε και λεμε:Ο Μαριανελι με την Τζειν Ευρ και εχωντας σαν πρωτο οργανο το βιολι κανει ενα σκορ απιστευτης δραματικης εντασης, καθηλωτικο που σου κοβει την ανασα οπως και το δραμα της οιμωνυμης ηρωιδας.Ο Αμπελ Κορζενιεφκι με το w.e  της Μαντονα δημιουργει συνθεσεις περιτεχνες με σπαρακτικες μελωδιες και ευφανταστη ενορχηστρωση με θεματα που δεν κουραζεσαι ποτε να ακους.Ο Ludovic Bource με τον Αρτιστα υπογραφει κι αυτος ενα αριστουργημα με ποικιλιες στο υφος,μελωδιες αξεχαστες και ηχοχρωματα που φερνουν στο νου την παλια κλασικη σχολη των μεγαλυτερων συνθετων του Χολυγουντ.Το τεταρτο συγκλονιστηκο αριστουργημα αυτης της κατηγοριας μας ερχεται απο τον Αλεξαντερ Ντεσπλατ με το Extremely Loud & Incredibly Close. Θεματα επεξεργασμενα στην εντελεια, μελωδιες αξεχαστες, ενορχηστρωση που τσακιζει και για μια ακομη φορα ο φοβερος Γαλλος συνθετης χαριζει ακομη ενα αριστουργημα.Επισης ο Τζειμς Χορνερ με το Black gold δεν παει πισω.Συμφωνικη ορχηστρα, εθικ αποχρωσεις,με θεματα  που προκαλουν  ισχυρη συναισθηματικη φορτιση.  Απο κοντα ,αλλα μια κλιμακα κατω ειναι ο Μαρκο Μπελτραμι με το εξαιρετικο εθνικ Soul Surfer,οπως και ο Γκερκ Αμτσρονγκ με το in time,  ενω ο γερολυκος Τζων Γουιλιαμς με το αλογο του πολεμου απογοητευει.Οι συνθεσεις του ειναι περιτεχνες αλλα φλυαρες και η θεματολογια του δεν εχει την ισχυς του παρελθοντος.Ακομη και οταν το αλογο τρεχει μεσα στο κολασμενο τοπιο σε μια αξιομνημονευτη σεκανς η μουσικη του δεν εχει την ιδια δυναμικη οσο της εικονας ενω η μελωδικη του γραμμη ειναι καπως αδυνατη.Ο Conrad Pope με το My Week With Marilyn παιρνει  αριστα οσο αναφορα το ψυχογραφημα της Μερλυν.Σκιαγραφει  μια γυναικα ευαισθητη και ευθραστη βουτηγμενη στην μοναξια με μελαχλολικες και δραματικες νοτες.Στο δεντρο της ζωης ο Ντεσπλαλ προσπαθει να δημιουργησει εναν εσωτερικο κοσμο οπως ο Ζιμερ στην λεπτη κοκκινηβ γραμμη παλι για ταινια του Μαλικ ομως δεν ειναι θεος. Ακουγωντας με προσοχη το συγκεκριμενο σαουντρκ διαπιστωνει κανεις οτι ο δαιμονισμενος Γαλλος δεν εισχωρησε τοσο βαθια ωστε να μας προκαλεσει αναταραχη στην ψυχη μας οπως ο Ζιμερ.Εν τουτις ομως για μια ακομη φορα η παιδεια του Ντεσπλατ και η κλαση του ειναι ολοφανερη.Υπαρχουν μερικες ανατριχιαστικες στιγμες και μεγαλειωδεις εμπνευσεις που ομως σαν συνολικη ιδεα δεν μπρουν να κρατησουν την προσοχη του θεατη για ολη την ακροαση. Τελος παλι ο Ντεσπλατ με το The ides of march  ειναι καταπληκτικος με ενα αριστουργηματικο θεμα και τις επισης εξαιρετικες παραλαγες του.
     Στα θριλερ ειχαμε δυο αριστουργηματα που με φλερταρουν πολυ εντονα με το δραμα και τον λυρισμο.Ο λογος για τα Dream House του Ντεμπνευ και το Don’t Be Afraid of the Dark, των  Marco Beltrami and Buck Sanders με συνθεσεις ακρως ατμοσφαιρικες αλλα και πολυ δυνατα θεματα.
     Στα σκορ φαντασιας και action ειχαμε κι εδω μερικα εξαιρετικα δημιουργηματα με πρωτο και καλυτερο τις επικυνδες αποστολες 4 του Τζιακινο.Ενα υπεροχο σαουντρακ με ρωσικες πινελιες εκρηκτικης ενορχηστωσης και νευρωδη ρυθμο με θεματα επιβλητικα και εντυπωσιακα.Στα ιδια αριστουργηματικα μυκη κυματος κινειται και ο Χανς Ζιμερ με τους τεταρτους πειρατες της καραιβικης.Το θεμα του "Γοργονες" αποτελει  μια απο τις πιο εμπνευσμενες στιγμες ολης του της καριερας ενω τα γνωστα του θεματα απο τις προηγουμενες ταινιες του τωρα χαρις την ενορχηστρωση  με την προσθηκη του τρομερου ζευγους κλασικης κιθαρας  Ροντρικο και Γκαμπριελα αποκτουν την κανονικη τους δυναμη.Τωρα μπορουμε να τις απολαυσουμε χωρις να μας κουραζει αυτη η χοντροκομενη και υπερφιαλη ενορχηστρωση του Ζιμερ απο τις πρωτες ταινιες.Τα θεματα ακογουνται σαν καινουργια,εχουν περισσοτερη φρεσκαδα φανταζουν ακομη πιο ζωηρα και προσδιδουν στο σαουντρακ  εναν κοσμοπολιτικο αερα.Πολυ ευρηματικος ειναι και στονν Σερλοκ Χολμς .Ο Κριστοφερ Γιανγκ κανει οτι εκανε και ο Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ με το the last airberner.Παιρνει την ενορχηστρωτικη φιλοσοφια του Ζιμερ και χαρις το ταλεντο του και την παιδεια του την προσαρμοζει στην δικια του προσωπικοτητα και δημιουργει ενα αριστουργηματικο εργο. Ο ιερεας με τις θρησκευτικες καταβολες  και την κλιμακουμενη ενταση του ειναι μια απο τις καλυτερες στιγμες της καριερας του.Ο Ντεσπλατ που παλι προτιμησε να θυσιασει τον Χαρρυ Ποττερ για να δωσει περισσοτερη εμφαση στα δραματικα σαουντρακ δεν προσφερει κατι ιδαιτερο αλλα ειναι καλυτερος απο το πρωτο λογω ενος ανατριχιαστικου θεματους.Πραγματικα μεγαλη χρονια απο τον κορυφαιο Γαλλο μουσικο.Ο Τζιακινο με το σουπερ 8 παιζει μια ανεπαναληπτη μπαλα αλλα απο το δευτερο ημιχρονο και μετα.Το σκορ του στο πρωτο μισο εχει πολυ μικρα θεματα και μεχρι να μπεις στην ατμοσφαιρα της καθε μελωδιας αυτη εχει ηδη τελειωσει.Αλλα απο την μεση και μετα δημιουργει γκολ,εχει ασιστ, δοκαρια, τρεχει μαρκαρει,σκοραρει, ντριμπλαρει και κανει και τον τερματοφυλακα.Γοητευτικος ειναι και ο Πατρικ Ντοιλ με τον πλανητη των πιθηκων αλλα δεν εχει αυτη την απογειωση που ειχε παλιοτερα.
          Τελος στα κινουμενα σχεδια νικητης αναδυκνυεται με ανεση ο Τζων Γουιλιας.Στον Τεν τεν δειχνει την υψηλη του κλαση.Ανεπαναληπτο μπριο κεφι ορεξη ενα αξιομνημονευτο κυριωβς θεμα και με μεγαλη ποικιλια στην μελωδικη του παλετα προσθετει ακομη ενα αριστουργημα στην τοσο πλουσια φιλμογραφια του αποδυκνυοντας μας ετσι πως ειναι μια ανεξαντλητη πηγη ενεργειας.
         Αλλα ενδιαφεροντα σκορ αυτης της εκπλητκικης χρονιας ειναι. Hugo-A Dangerous Method   by Howard Shore, Captain America: The First Avenger by  Alan Silvestri, David Hirschfelder’s SANCTUM, Cars 2 by Michael Giacchino ,The Iron Lady by Thomas Newman ,Rango by Hans Zimmer ,Rio by John Powell, Tinker Tailor Soldier Spy by Alberto Iglesias  ,Water for Elephants  by James Newton Howard, Kung Fu Panda 2 by John Powell and Hans Zimmer.
   Εξαιρετικα δυσκολη επιλογη ειμαι αναμεσα σε Τζειν Ευρ, Αρτιστα,  w.e και Extremely Loud & Incredibly Close .Θα το δωσω στον Αρτιστα απλα γιατι εκτεινεται σε μεγαλυτερο καμβα εχει περισσοτερες εναλαγες και η τεχνοτροπια του ειναι κλασικη θυμιζοντας μου τον γνησιο ηχο της χρυσης εποχης του Χολυγουντ.

ΟΣΚΑΡ

Winner

The Artist-Ludovic Bource

Nominees

The Adventures of Tintin-John Williams

Hugo-Howard Shore

Tinker Tailor Soldier Spy-Alberto Iglesias

War Horse-John Williams

 

 

ΤΟΠ -10

1.The Artist-Ludovic Bource

2. w.e -Abel Korzeniowski
 
3. Jane Eyre-Dario Marianelli
 
4.Extremely Loud & Incredibly Close-Alexandre Desplat
 
5.Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides -Hans Zimmer,
 
6.Dream House-John Debney
 
7.Mission Impossible – Ghost Protocol - Michael Giacchino
 
8.The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn - by John Williams
 
9.Black gold - James Horner
 
10.The ides of march  -Tree of life - Alexandre Desplat
 
 
 
 
 

 

 

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

2011


2011-2016

Και περναμε στην τρεχουσα δεκαετιοα την οποια θα εξετασουμε μεχρι την μεση της,οπου στην απονομη των Οσκαρ των 2016 θα συμβει αυτό που θα επρεπε να ειχε συμβει πολλα χρονια νωριτερα.Η βραβευση του Εννιο Μοικονε με Οσκαρ μουσικης για την ταινια του Ταραντινο Μισητοι 8 ειχε διπλο συμβολισμο.Ο Ιταλος συνθετης πηρε το πολυποθητο οσκαρ πανω στο ειδος τπου τον καθιερωσε και τον εβαλε σχεδον μεσα σε κάθε σπιτι σπαζοντας τα συνορα της χωρας του.Το γουεστερν.Και δευτερον,καρδισε το βραβεια χαρις σε έναν σκηνοθετη που μεγαλωσε θαυμαζοντας αυτόν και τον Σερτζιο Λεονε.Ειναι εκλπηκτικο πως τα φερνει καμια φορα η ζωη.Μα δεν ηταν μονο αυτό το σπουδαιο αυτης της βραβευσης.Το συγκλονιστηκοτερο ηταν πως βρεθηκε συνηποψηφιος με έναν άλλον κολλοσο.Τον Τζων Γουιλιμας.Τα φλας εκεινη την ημερα αστραψαν και το χειροκροτημα κοντεψε να γκρεμισει το κτηριο καθως οι θεατες εβλεπαν δυο γερακους ( 88 ο Μορικονε 84 ο Γουιλιαμς) να συγχαιρει ο ενας τον αλλον.Ηταν ισως η τελευταια φορα που οι δυο κολωνες της κινηματογραφικης μουσικης βρεθηκαν πλαι πλαι.Ετσι ο κυκλος εκλεισε αρμονικα.Η ισσοροπια στο συμπαν αποκατασταθηκε.Στα αλλα μεγαλα γεγονοτα της πενταετιας είναι η συνεχης καταρευση των action scores από την παρεα του Ζιμερ που σαν επιδημια επεσε πανω στα μπλοκμπαστερ και μεσα σε λιγα χρονια διελυσε τις βασεις που ειχαν βαλει για δεκαετιες οι Ροζα, Σταινερ, Κοργκονρτ ,Γουιλιμας,Γκολντσμιθ κλπ   και δημιουργησε τερατουργηματα. Μονος του απεμεινε ο Τζιακινο να πολεμαει και να χρησιμοποιει μεγαλη ορχηστρα και χορωδιες σεβομενος απολυτα την παραδοση. Επισης ειχαμε την καθιερωση της τρομερης γενιας των ισπανων που επιστρατευσε συσωμους το Χολυγουντ μετα από την εκπληκτικη πορεια που ειχαν στην χωρα τους. Η χρυση γενια των ισπανων,που κατι εγινε σε αυτην την χωρα και επεσε ολο το ταλεντο μαζεμενο σε ποδοσφαιρο μπασκετ και μουσικη, των Γιουσιντ, Μπανος, Βελασκεζ, Ναβαρετε, Ρεγιες, μαζι με μια πλειαδα ακομη νεων συνθετων όπως είναι ο Μαρκ Τιμον, ο Marc  Vallio  ,Arnau Bataller  και τα αδερφια Ναβαρο θα μετακομισουν στην άλλη πλευρα του Ατλαντικου θελοντας να προσφερουν τις υπηρεσιες τους σε ταινιες πιο μεγαλης παραγωγης.Ελα όμως που το αδηφαγο Χολυγουντ θα τους ρουφηξει ολο το ταλεντο και θα αναλωθουν ολοι σε εργοστασιακες συνθεσεις χωρις ιχνος προσωπικοτητας.Απο την άλλη όμως ενας νεαρος πολωνος θα κρατησει την προσωπικοτητα του και τον χαρακτηρα του τουλαχιστον μεχρι στιγμης και θα παραμεινει πιστος στην παραδοσιακη κινηματογραφικη μουσικη ,αυτης της μεγαλης ορχηστρας ,της περιτεχνης ενορχηστρωσης και των αξιομνημονευτων θεματων.Ο Αμπελ Κορζενιεφσκι είναι ο νουμερο ενας συνθετης αυτή την στιγμη που βρισκεται σε καλυτερη κατασταση απ ολους προστατευοντας τον εαυτο του από την φθορα, κατι που δεν καταφερε ο Ντεσπλατ ,και την τυποποιηση ,κατι που δεν καταφερε ο Τζιακινο.Χαμαιλεοντας, εχοντας διαπρεψει σε δραμα, θριλερ, περιπετεια ,φαντασια, θεατρο, τηλεοραση ,κινηματογραφο είναι ο μονος που μπορει να ξεπερασει τον Βοιτσεκ Κιλαρ και να γινει ο νουμερο ένα πολωνος συνθετης και ενας από τους καλυτερους ολων των εποχων.

 

 
2011:ΠΑΡΑΚΜΗ

 

Ξεκιναμε με τα action scores από τα οποια διασωζεται μονο ένα. Το Knight and Day του Τζων Παουελ το οποιο εκτος το ότι εχει μερικα πολύ εμπνευσμενα θεματα εχει και μια προτωτυπη ενορχηστωση καθως συμφωνικη ορχηστρα καποια λιγα ηλεκτρονικα και παραδοσιακη ισπανικη μουσικη μπαινουν στο μιξερ και συνθετουν ένα χορταστικοτατο σκορ. Όλα τα υπολοιπα είναι παρε το ένα και χτυπα το άλλο. The A-Team Σιλβεστρι, Unstoppable  Harry Gregson-Williams, True Grit Carter Burwell,  The Expendables 2 Brian Tyler, Green Zone John Powell , Robin Hood Marc Streitenfeld , Salt  James Newton Howard .Μονο ο Ρομπεν των δασων μπορει να χαρακτηριστει σαν ένα αξιοπρεπη σκορ.

      Και περναμε στα σκορ φαντασιας .Μπορει να ειχαμε κι εδώ αρκετες πατατες όπως The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader  David Arnold , Clash of the Titans Ramin Djawadi, Iron Man 2- Predators John Debney, Percy Jackson & the Olympians: The Lightning Thief  Christophe Beck, Prince of Persia: The Sands of Time Harry Gregson-Williams, όμως ειχαμε και ένα  αριστουργημα.Το The Last Airbender του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ ένα επικολυρικο σαουντρακ που παρολο που η ενορχηστωση του δεν εχει ογκο είναι αδυνατον να μην σε καταβαλει με τις ονειρικες του μελωδιες και τα πλουσια θεματα. Από κει και περα ειχαμε δυο εκπληκτικα μονοθεματικα όμως σαουντρακ όπως είναι η Αλικη στην χωρα των θαυματων και ο Λυκανθρωπος του Ελφμαν ,αλλα είναι πλεον γεγονος πως ο παλε ποτε μεγαλος μουσικος δεν μπορει να βγαλει ενενηνταλεπτο.Ωραιες ιδεες εχει και η Νταντα του Τζειμς Νιουτον Χαουαρντ αλλα και εδώ είναι εμφανες ότι προτιμησε να δωσει την ενεργεια του στο The Last Airbender και ετσι αφησε την Νταντα χωρις να ολοκληρωσει τις ευρηματικες του ιδεες.Ο Ντεσπλατ με τον Χαρυ Ποττερ δεν καταθετει κατι καινουργιο και το εχει γραψει μαλλον στον αυτοματο πιλοτο,ενώ ο Ζιμερ είναι εξαιρετικα γοητευτικος στο inception με αψογη αναπτυξη και θεματα που μενουν.Οπως γοητευτικοι είναι και οι Daft Punk με το Tron: Legacy και ο Σορ με το The Twilight Saga: Eclipse.

      Στα δραματικα σκορ και κινουμενα σχεδια ασφαλως ειχαμε πολύ πιο ενδιαφεροντα σαουντρακ  με τον Ντεσπλατ να τραβαει κουπι.Ο Αορατος συγγραφεας είναι ένα από τα πεντα καλυτερα του σαουντρακ και επιβαιβεωνεται από τον θεματικο πλουτο την πυκνη ενορχηστρωση μα κυριως τις συνταρακτικες του μελωδιες.Ενας ολοκληρος κοσμος οπου ο ενας υποπτευεται τον αλλον ,οπου ολοι μπορουν να στην φερουν ,οπου ακομα και η σκια σου είναι ικανη για προδοσια ερχεται μεσα από τις νοτες του Ντεσπλατ και αποκταει έναν τιτανιο ογκο που κανει την ατομοσφαιρα ακομη πιο αποπνικτικη. Εκπληκτικος ηταν επισης και στον Λογο του Βασιλια, ένα στιβαρο σαουντρακ προσεγμενο κι εδώ στην εντελεια.Τωρα εξηγηται γιατι ο Χαρυ Ποττερ του δεν ανηκει στις μεγαλες του στιγμες.Κατι επρεπε να καψει και προτιμησε την ταινια που χρειαζονταν την πιο απαιτητικη μουσικη.Ο Χορνερ από την άλλη με το Καρατε Κιντ επιστρεφει στα αριστουργημα με ένα σαουνταρακ που στα δυο τελευταια κομματια τα δινει όλα.Ο Παουελμε το  How to Train Your Dragon κερδιζει ανετα τις εντυπωσεις στα κινουμενα σχεδια με ένα ηρωικο σκορ από το οποιο δεν απουσιαζουν οι δραματικες κορυφωσεις και που σεβεται αψογα την σκαδιναβικη παραδοση.Εξαιρετικος είναι επισης και ο David Hirschfelder με το Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole όπως και το The Illusionist του Sylvain Chomet.Στα θριλερ εντονο ενδιαφερον παρουσιαζει το υποβλιτικο εργο του Τζιακινο Ασε το κακο να μπει και  ο Μαυρος κυκνος του Μανσελ αλλα δεν μπορουμε να μιλησουμε για αριστουργηματα τυπου Κριστοφερ Γιανγκ.Μια από τις χειροτερες χρονιες στην ιστορια των σαουντρακ θα κλεισει με την χειορετερη βραβευση ολων των εποχων.Το οσκαρ που δοθηκε στους Trent Reznor, Atticus Ross για το The Social Network εβαλε μια ταφοπλακα στα ονειρα ολων των θαυμαστων της συμφωνικης ορχηστρας.

Winner

The Social Network- Trent Reznor and Atticus Ross 

 

Nominees

How to Train Your Dragon- John Powell 

Inception -Hans Zimmer 

The King's Speech- Alexandre Desplat 

127 Hours -A.R. Rahman

 

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΕΚΑΔΑ

1. The Ghost Writer - Alexandre Desplat

2. The Last Airbender- James Newton Howard

3. How to Train Your Dragon- John Powell 

4. The Karate Kid- James Horner

5. The King's Speech- Alexandre Desplat 

6. Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole- David Hirschfelder

7. Knight and Day- John Powell 

8. Inception -Hans Zimmer 

9. Alice in Wonderland - The Wolfman - Danny Elfman

10. Let Me In- Michael Giacchino
 
\