COBRA KAI SEASON 4 (ΣΕΝΑΡΙΑΚΕΣ ΕΥΚΟΛΙΕΣ)

                                                                          COBRA KAI  

SEASON 4

ΣΕΝΑΡΙΟ :  

·         Josh Heald (creator)

·         Jon Hurwitz (creator)

·         Hayden Schlossberg (Creator)

·         Michael Jonathan Smith  

·         Mattea Greene

·         Alyssa Forleiter

·         Bill Posley

·         Stacey Harman

·         Joe Piarulli

·         Luan Thomas

·         Bob Dearden

·         Jason Belleville

·         Kevin McManus

·         Matthew McManus

Ενώ οι τρεις πρώτες σεζόν ήταν εξαιρετικές και λεπτοδουλεμένες ως προς τα character arcs και τις επιλογές στην πλοκή στην τέταρτη σεζόν έχουμε μερικές ευκολίες οι οποίες όσο θα περνάει ο καιρός και η πίεση θα μεγαλώνει  είναι ικανές να γκρεμίσουν το όλο εκπληκτικό ως τώρα οικοδόμημα. Πιο συγκεκριμένα. Έχουμε:

1)      1) Το plot line του μικρού γιου του Λαρούσο όπου εξελίσσεσαι μέσα από το μπούλινγκ που γίνεται στον μικρό Κένι το οποίο μετά αντιστρέφεται και ο Κένι κάνει μπούλινγκ στον Λαρούσο σαν να επρόκειτο για φαύλο κύκλο για την επιβεβαίωση της ρήσης ότι η βία γεννάει βία είναι μια επανάληψη των βασικών μοτίβων των πρώτων κύκλων μιας και το έχουμε δει να περιγράφεται στους βασικούς χαρακτήρες των παιδιών και σε ένα από τους πιο γοητευτικούς όπως είναι ο Ιλάι.  Άρα εδώ έχουμε μια άσκοπη επανάληψη.

Προτάσεις: Κατά την άποψή μου θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον αν εξελισσότανε ένα τελείως διαφορετικό  character arc στον γιο του Λαρούσο. Ένας δρόμος θα ήταν να ασχοληθεί με μια διαφορετική πολεμική τέχνη που να έρχονταν κόντρα σε σχέση με το καράτε. Ένα κινέζικο σύστημα ή ακόμη ένα πιο σκληρό του δρόμου όπως είναι το κινγκ μπόξινγκ ή το Μάι Τάι ή ακόμη και η πυγμαχία αθλήματα δυναμικά επιθετικά και πολύ πιο βίαια από το καράτε, ώστε να υπάρχει η σύγκρουση με την ανατολίτικη φιλοσοφία. Ίσως πάλι να ασχολούνταν με πιο παλαιστικά αθλήματα όπως το τζούντο και η πάλη . Θεωρώ όμως δραματουργικά πιο δυνατό αν ασχολούνταν με πυγμαχία η Κινγκ μπόξινγκ. Ένας άλλος δρόμος για το character arc του θα ήταν να γίνει πιο αναρχικό πνεύμα. Παιδί πλουσίων γονιών που ρίχνει μολότοφ είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και ισχυρό δραματουργικά. Σίγουρα όμως δεν θα επαναλάμβανα το μοτίβο του μπούλινγκ

 

2)     2)  Η Σκηνή όπου η πρωταθλήτρια καράτε μαθαίνει κρυφακούγοντας ότι ο προπονητής Τέρι Σίλβερ πλήρωσε τον διαιτητή για να κερδίσει τον τίτλο είναι μια τεχνική σαπουνόπερας που δεν ταιριάζει στο συγκεκριμένο προτζεκτ. Το θεώρησα μέγιστη ευκολία.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Η δικιά μου η πρόταση θα ήταν ή με buck story στην πέμπτη σεζόν ή θα το κράταγα και θα το έδινα σε έναν τσακωμό μεταξύ εκείνης και του Σίλβερ όπου ο ίδιος θα της έλεγε ότι αυτός έφτιαξε το ματς. Και επειδή η ιστορία είναι βαρυφορτωμένη με buck story θα το έκανα σε μια σκηνή τσακωμού της. Σίγουρα δεν θα το έδινα τόσο νωρίς και σίγουρα όχι τόσο εύκολα και πρόχειρα. Θα φιλούσα αυτό το χαρτί για κάποιο σημείο του πέμπτου κύκλου.

3)      3) Ο Ξυλοδαρμός του Ρέιμοντ από τον Σίλβερ και το κάρφωμα του Κρις στην αστυνομία από τον ίδιο είναι κάπως υπερβολικό και βεβιασμένο . Μου φάνηκε δύσκολο να το χάψω πως εκείνη την στιγμή με την ψυχοσύνθεση που είχε ο καθένας πως θα γίνονταν μια τέτοια συμφωνία με τους δυο τους. Συνήθως αυτά γίνονται με καθαρό μυαλό σε γραφείο και όχι σε τέτοια στιγμή.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Η πρότασή του λοιπόν θα ήταν μια ήρεμη συζήτηση όπου θα έλεγε ο καθένας τι έχει να κερδίσει και τι να χάσει να τα βάζανε κάτω και να προχωρούσε η συμφωνία.

4)      4) Το κυριότερο. Η αλλαγή αφεντικού στην σχολή Cobra kai όπου τον Κρις τον διαδέχεται ο Σίλβερ κάπου υποβαθμίζει όλο το προηγούμενο χτίσιμο της σειράς. Και αυτό γιατί; Γιατί η όλη φιλοσοφία της σειράς είναι «πάμε να κάνουμε κάτι στο οποίο κάθε στρατόπεδο θα έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, όλοι οι χαρακτήρες θα έχουν βάθος κίνητρα και προσωπικές ιστορίες και δεν θα υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί όπως στις παλιές ταινίες και ούτε θα υπάρχει ο σοφός γέρος που έχει πάντα δίκιο. Εδώ οι αξίες και τα κηρύγματα του Μιγιάγκι αμφισβητούνται έντονα, επανεξετάζονται κάτω από νέα πρίσμα, και περνάνε μέσα από το μικροσκόπιο των σεναριογράφων της σειράς οι οποίοι έχουν κάνει μια πολύ επιδέξια δουλειά. Ακόμη λοιπόν και ο Κρις που είναι ο πιο κακός απ’ όλους στον τέταρτο κύκλο νιώθουμε συμπόνοια γι’ αυτόν όταν εκφράζει την αδυναμία που είχε για τον αγαπημένο του μαθητή. Ο Κρις έχει ανθρωπιά μέσα του την οποία του την ξυπνάει το character arc του Τζων Λόρενς. Ακόμη και η μαθήτρια που κερδίζει το πρωτάθλημα με την αντικοινωνική της συμπεριφορά είναι ένας χαρακτήρας που πολύ εύκολα μπορεί να σε πάρει με το μέρος της. Όταν ο Κρις βγάζει τον εμψυχωτικό λόγο λίγο πριν το τελευταίο πόντο ή όταν συναντάει την μάνα της ανταγωνίστριάς της στο σούπερ μάκετ και της λέει πως αυτή η κοπελιά δεν παίρνει χαρτζιλίκι από τους γονείς της αλλά δίνει το χαρτζιλίκι της στην οικογένεια τότε διάολε είμαστε με το μέρος της. Και με το μέρος του Κρις. Διότι ο Κρις μπορεί να έχει ανατραφεί με το Αμερικάνικο ιδεώδες ότι ο πρώτος αξίζει και ο δεύτερος είναι σκατά , μπορεί να έχει το σύνδρομο του Βιετνάμ και να είναι στρατόκαβλος στο βάθος όμως δεν έχει διαβρωθεί. Υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν.  Όταν λοιπόν τον διαδέχεται ο ψυχοπαθής με το σατανικό χαμόγελο που είναι ένας ξεκάθαρα κακός χαρακτήρας οι ισορροπίες της σειράς καταρρέουν. Δεν μπορείς να συμπαθήσεις ένα  χαρακτήρα σαν τον Σίλβερ και το εγχείρημα οδεύει προς την σαπουνόπερα και στην λαϊκίστικη ταινία δράσης  όπου οι καλοί είναι καλοί και  οι κακοί κακοί.  Κάτι αντίστοιχο είχε και το Games Of thrones. Έπι 7 σεζόν οι ισορροπίες ανάμεσα στα στρατόπεδα στους ήρωες και στον κόσμο που ο καθένας αντιπροσώπευε κρατούνταν σε τεντωμένο σκοινί, με τέτοιο τρόπο που πότε να υποστηρίζεις τον έναν πότε τον άλλον, ήρθε ο 8 κύκλος και κατέρρευσαν όλα.  Έτσι λοιπόν πάει να γίνει κι εδώ . Ελπίζω στον πέμπτο κύκλο να του κάνουν ένα τρομερό character arc και να αντιστρέψουν αυτή την εικόνα.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Εγώ προσωπικά δεν θα έκανα ψυχοπαθή τον Σίλβερ. Εγώ θα τόνιζα την επιχειρηματικότητα του και πως όλα αυτά τα έκανε για να προστατέψει την επένδυσή του. Διότι ο άνθρωπος έβαλε λεφτά και θέλει να τα πάρει πίσω. Έτσι λαδώνει τον διαιτητή για να εξασφαλίσει τα χρέη του και βγάζει τον Κρις από την μέση γιατί σκέφτεται συναισθηματικά και όχι εμπορικά. Τι πιο απλό και δίκαιο απ’ αυτό; Χωρίς μίση, χωρίς πάθη χωρίς προσωπικές κόντρες . Ένας ψυχρός επιχειρηματίας που θέλει να βγάλει τα λεφτά του είναι ο άνθρωπος. Που το κακό; Έτσι σκέφτεται η κοινωνία. Έτσι λοιπόν με αυτή την επιλογή ο Σίλβερ γίνεται συμπαθής γιατί όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τις επιλογές του ακόμη κι αν διαφωνούμε. Ας θυμηθούμε μια άλλη περίπτωση. Γιατί ο Χρυσοδάκτυλος θεωρείται ο καλύτερος κακός του Μποντ έβερ; Γιατί δεν είναι ένας ψυχοπαθής που σκοτώνει ακούγοντας φωνές αλλά ένας ματαιόδοξος  επιχειρηματίας που έχει εμμονή με τον χρυσό. Βεβαίως είναι ψυχωτικός και μεγαλομανιακός αλλά αυτή του η ψύχωση δεν τον κάνει να τρώει ωμά μάτια ,αλλά είναι ελεγχόμενη και αυτός μπορεί σαν γνήσιος αριστοκράτης να παίζει χαρτιά, να παίζει γκολφ με άλλους πλούσιους, να είναι ευγενικός να έχει τρόπους κόβοντας βόλτες φυσιολογικά και ατάραχα όπως κάνει κι ένας εφοπλιστής που πηγαίνει στο Εκάλη κλαμπ και συζητάει με τους πολιτικούς για το πως μπορούν να περικόψουν κι άλλο τα μεροκάματα. Αυτή είναι η πρόταση μου για τον Σίλβερ γιατί υποτίθεται πως τον βλέπουμε αλλαγμένο πλέον στην πλούσια οικία του. Πιστεύω πως ο τυπικά κακός με το σατανικό χαμόγελο είναι μια πολύ χοντροκομμένη επιλογή.

 

Λοιπόν εσείς παρατηρήσατε κάποιες άλλες αστοχίες στο σενάριο; Θα προτείνατε κάτι διαφορετικό ως προς αυτά που προτείνω εγώ;