ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΚΟΡ ΤΟΥ 2021 ΜΕΡΟΣ Β (11 - 20)

 Η δεύτερη δεκάδα με τα καλύτερα σκορ της χρονιάς που κλείνει το τοπ 20

Για την πρωτη μπορειτε να δειτε https://georgekatsoulas.blogspot.com/2022/01/10-2021.html

11) GUNPOWDER MILKSHAKE – Frank Ilfman

 

Ένας εκπληκτικός φόρος τιμής στον Ennio Morricone το σκορ είναι μια απόλαυση που δεν κουράζεσαι να ακούς. Πρόκειται για μια φτηνή Ταραντινική ταινία για μια γυναίκα που παίρνει εκδίκηση από κάτι μαφιόζους και ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της . Φυσικά με αισθητικό τρόπο και όχι με ρεαλιστική αισθητική. Το σκορ είναι γεμάτο κέφι και μπρίο με αιθέρια φωνητικά lush έγχορδα και αισθησιακό ρυθμό.

 Η μουσική γράφει τέλεια στην ταινία ειδικά στο μακελειό της βιβλιοθήκης τα πλάνα είναι λες και έχουν μονταριστεί πάνω στην μουσική. Ensemble pour Toujours, Goonfight at Gutterball Corral, to the death, Madeleine’s Adagio είναι μερικά από τα κορυφαία cues.

12) THIS GAME’S CALLED MURDER – Bear McCreary 

 Ένα από τα πιο αξιοπερίεργα γεγονότα στην κινηματογραφική μουσική ήταν και το σάουντρακ THIS GAME’S CALLED MURDER για ένα ανεξάρτητο comedy-horror-thriller φιλμ. Την μουσική την υπογραφεί ο Bear McCreary ο οποίος είναι γνωστό ότι δεν κοιμάται ποτέ γιατί συνθέτει περίπου 7-8 προτζεκτ τον χρόνο. Έτσι λοιπόν αφού η ενέργειά του διαχέεται συνεχώς δεξιά και αριστερά σχεδόν το 90% του έργου του λειτουργεί αποσπασματικά γιατί κάπου στην διαδρομή αισθάνεσαι πως ο συνθέτης βαρέθηκε ή κουράστηκε και ξέμεινε από εμπνεύσεις και ιδέες. Μόνο 3-4 φορές νιώθεις ότι το αποτέλεσμα λειτουργεί σαν ολότητα. 

Το THIS GAME’S CALLED MURDER είναι μια απ’ αυτές τις ελάχιστες φορές που νιώθεις πως υπάρχει μια ολοκληρωμένη φιλοσοφία και συμπαγής δομή. Το σκορ είναι τελείως αναρχικό και δεν πατάει σε κανένα είδος μουσικής. Υπάρχουν ροκ στοιχεία , ακροβατικά φωνητικά, λάτιν επιρροές και Σκανδιναβικές  φολκ στιγμές καθώς η τραγουδίστρια  Eivør Pálsdóttir από τα νησιά Φερόε δανείζει την φωνή της στα υπέροχα τρακ The Great Ramen Heist, Cynthia Fight και Carousels and Dreams, Gold and Betrayal .

Επίσης θα βρείτε στοιχεία από τον κόσμο του Ντανυ Ελφμαν κυρίως στο Jennifer and Cane  αλλά και αναφορές στον κόσμο του Μορικόνε Combat Rules. Θεοπάλαβο σκορ με ηλεκτρικές κιθάρες, ντραμς φωνητικά σόλο βιολιού, ακορντεόν , ρυθμικά έγχορδα παραλλαγές στον καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι .  

13) Delicious/ DÉLICIEUX - Christophe Julien

Γαλλία 1789 λίγο πριν την επανάσταση.  Με την βοήθεια μιας γυναίκας ένας σεφ που έχει απολυθεί από την προηγούμενη δουλειά  ανοίγει ένα εστιατόριο . Καταπληκτικό σκορ, Γαλλικής σχολής με έμφαση στην μελωδία στην ντελικάτη υφή στην ενορχήστρωση και θαυμάσιες εναλλαγές ανάμεσα στον ρομαντισμό και το δράμα. H μουσική είναι κυρίως  δομημένη για ορχήστρα εγχόρδων και άρπα αλλά υπάρχουν και άλλες εκπλήξεις όπως μια χορωδία αγοριών, κάποια ξύλινα,  η χρήση harpsichord και πιάνο όπου θα συναντήσετε κάποιες παραλλαγές πάνω στην γνωστή σουίτα του Μπαχ. Highlight του score είναι το 6λεπτο Délicieux Générique Fin. Οι λάτρεις της κλασικής μουσικής θα ενθουσιαστούν.  Εξαιρετικό

14) La fine fleur/ The Rose Maker -  Mathieu Lamboley:

H Eve Vernet είναι η μεγαλύτερη ιδιοκτήτρια τριαντάφυλλων στην Γαλλία. Όμως η εταιρεία της οδεύει προς την χρεωκοπία. Η γραμματέας της σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει την εταιρεία προσλαμβάνει τρεις ανειδίκευτους εργάτες. Η γαλλική σχολή του Ντεσπλάτ και του Ντελερύ ρέουν στο DNA  του Lamboley που δημιουργεί άλλοτε συνθέσεις μελαγχολικές άλλοτε ζωηρές και άλλοτε δραματικές. 

Ο Lamboley για να αποδώσει την αγάπη της ηρωίδας για τα τριαντάφυλλα και την ομορφιά του ήλιου δημιουργεί συνθέσεις φωτεινές και ζεστές  με φιλικές και ζωηρές κινήσεις στα ξύλινα και τα έγχορδα. Φυσικά υπάρχουν όλες εκείνες οι λεπτεπίλεπτες τεχνικές που προσδίδουν ένα αιθέριο χρώμα στην ατμόσφαιρα όπως είναι το pizzicato και tremolo στα έγχορδα , ένα cello ostinato, και απαλές φράσεις από πιάνο και άρπα. 

Το 6λεπτο track Pensée Bleue οπου αναφέρεται στο climax της ταινίας κλείνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό τον φωτεινό και μεταξένιο κόσμο των τριαντάφυλλων που τα χαϊδεύει το φως του ήλιου. Μελωδικό και με φίνα ενορχήστρωση ένα πραγματικά θαυμάσιο σκορ.

15) DON’T LOOK UP – Nicholas Britell

Η ταινία για την οποία μιλάει όλο το σύμπαν έχει  ένα εξαιρετικό Τζαζ σκορ με μερικές πανέξυπνες ιδέες από έναν τρομερά ευφυή συνθέτη. τον Nicholas Britell ο οποίος είναι και ο μόνιμος συνεργάτης του σκηνοθέτη  Adam McKay. Όταν έχεις να κάνεις με μια σάτιρα που είναι και κωμωδία και δράμα οι ισορροπίες στην μουσική μπορεί να ξεφύγουν εύκολα. 

O συνθέτης προχώρησε σε μια σειρά από εντυπωσιακές καινοτομίες στην ενορχήστρωση.: Χρησιμοποίησε μια  big-band jazz , ηλεκτρονικά, παραδοσιακή ορχήστρα και επιστράτευσε κάποια πολύ παράξενα σόλο όργανα όπως είναι το banjos, το μαντολίνο και παιδικά πιάνο. Όμως είχε λόγο που τα έκανε όλα αυτά.  Για το σουρεαλιστικό της κατάστασης και την παράνοια που επικρατεί στην εποχή μας ο Britell έντυσε το κυρίως θέμα του το Don’t Look Up – Main Title Suite -, με big-band jazz και σόλο από ντραμς τρομπέτες και τρίο σαξόφωνου. Έτσι δημιούργησε μια υπερ πληθωρική μουσική που χαρακτηρίζει την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και την τρέλα που θα δούμε στην ταινία. Και τι καλύτερο από το να αποδώσεις ένα πραγματικά απίθανο γεγονός και την παράνοια του συστήματος από το είδος της  τζαζ; Πίσω στα 70s όλοι οι συνθέτες του σινεμά της παράνοιας στην Τζαζ κατέφευγαν. Μέρη από το βασικό θέμα θα εμφανίζονται συχνά σε όλο το σκορ. Αυτός ο τεμαχισμός γίνεται για να αποδοθεί καλυτέρα το άγχος. Κάτι το οποίο σε προϊδεάζει για ολοκλήρωση αλλά δεν έρχεται ποτέ δημιουργεί ένα ανυπόφορο στρες στον ακροατή. Άρα ο μουσικός είναι πλήρως εναρμονισμένος και με το σενάριο και με την σκηνοθεσία.   

 Για να περιγράψει τους δυο αστρονόμους που είναι και οι μόνοι σε όλη την ταινία με μια ανθρώπινη συμπεριφορά ο Britell όπως διαφαίνεται στο track Ode to Science καταφεύγει στα ηλεκτρονικά και στο παιδικό πιάνο για να τους προσάψει μια αθωότητα μια παιδικότητα και λίγο μια αίσθηση του “φεύγα” και του σύμπαντος καθώς προς τιμή τους είναι στο κόσμο τους . Για την ώρα της εκτόξευσης ο Britell αλλάζει τελείως στυλ. Δίνει τον πρώτο λόγο στην συμφωνική ορχήστρα και χορωδία  να ερμηνεύσει ηρωικά και ρωμαλέα μοτίβα στα πρότυπα του Χόρνερ και του Απόλο 13  και βάζει τα ηλεκτρονικά στο περιθώριο. 

Το φινάλε που συνοψίζεται στο track  Overture to Logic and Knowledge όπου οι επιστήμονες κάθονται στο οικογενειακό τραπέζι και περνάνε τις τελευταίες τους ώρες λίγο πριν τους αποτελειώσει ο κομήτης  ο Britell φέρνει στο προσκήνιο ένα αστικό οικογενειακό όργανο όπως είναι το πιάνο και το πλαισιώνει με τα ηλεκτρονικά και την ορχήστρα ώστε όλα μαζί να δημιουργήσουν  μια ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα. Εδώ σε αυτό τος σημείο έχουμε κάτι σπάνιο. 

Ο σκηνοθέτης ζήτησε  από τον μουσικό να γράψει αυτό το θέμα βάση του σεναρίου χωρίς να το έχει σκηνοθετήσει. Έτσι ο Britell πάτησε πάνω στο σενάριο έγραψε αυτό το κομμάτι και ο σκηνοθέτης το έβαλε να παίζει κατά την διάρκεια που γυρίζονταν η σκηνή ώστε να το ακούσουν οι ηθοποιοί και να μπουν στο mood πιο εύκολα. 

Ο Britell είναι μια ιδιοφυΐα της εποχής μας, ένας χαμαιλέοντας  και ένας συνθέτης πλήρως εναρμονισμός στο σενάριο μιας ταινίας. Από κει και πέρα οι άνθρωποι που δεν τους αρέσει η τζαζ δεν θα παρατηρήσουν τίποτα στο σκορ γιατί το σάουντρακ είναι κάπως εξειδικευμένο και μόνο για τους λάτρεις της Τζαζ. Όμως κάνεις δεν μπορεί να παραβλέψει και να αρνηθεί ότι πίσω από την μουσική υπάρχουν προτάσεις ιδέες και ιδιοφυής σκέψη.  

16) The Reckoning - Christopher Drake :

 

Μια χήρα στοιχειώνεται από την αυτοκτονία του άντρα της και κατηγορείται ως Μάγισσα. Ταινία που δεν αντέχεται ούτε 5 λεπτά και ας έχει ένα θεσπέσιο σκορ, στα πρότυπα του Κρίστοφερ Γιανγκ. Θρησκευτικό σάουντρακ  με απόκοσμα φωνητικά ,ψιθύρους και ύμνους, τσέλο και εκκλησιαστικό όργανο  μελωδικό και βραδυφλεγές  και με μελαγχολική ατμόσφαιρα . Το escalation  στο κομμάτι Mourning είναι αριστούργημα αλλά τα 99 !!!!λεπτά του σκορ θα κουράσουν με την συνεχομένη μελαγχολία τους και τον υπόγειο τρόμο. Μόνο για σκληροπυρηνικούς.

17) Love Sarah - Enis Rotthoff 

 

Μια κοπέλα βοηθάει την μητέρα της να εκπληρώσει το όνειρό της. Να ανοίξει ένα ζαχαροπλαστείο στο Νόtινγκ Χιλ. Μπορεί ο Rotthoff να είναι Γερμανός αλλά εδώ θυμίζει Ντεσπλάτ με κείνες τις αέρινες κινήσεις των εγχόρδων που ρέουν σαν νερό και τις δραματικές πινελιές στο πιάνο. Το βασικό θέμα της Σάρα εμφανίζεται συχνά αλλά είναι τόσο περίτεχνο και αιθέριο που δεν βαριέσαι να το ακούς.

Camellia Sisters- Garrett Crosby - Ian Rees -Christopher Wong:

Το Camellia Sisters είναι μια βιετναμέζικη δραμεντί , και είναι το τελευταίο  μέρος  της εξαιρετικά δημοφιλής σειράς ταινιών «Gái Già Lắm Chiêu» που ξεκίνησε το 2016. Η υπόθεση ακολουθεί τις ζωές τριών αδερφών  που ξανασμίγουν στο πλούσιο παλάτι στο οποίο μεγάλωσαν μετά από πολλά χρόνια αποξένωσης και αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τα πολυάριθμα σκάνδαλα που υφίστανται στην οικογένειά τους για γενιές, το πιο σημαντικό από τα οποία είναι η θρυλική ρόμπα Phoenix, ένα αρχαίο ένδυμα του οποίου η φήμη ξετυλίγει σκοτεινά μυστικά μέσα στην οικογένεια.

Mystery drama χαρακτήρισε το φιλμ ένας από τους συνθέτες  ο Christopher Wong και γεμάτη με dark family secrets. Ως εκ τούτου το ύφος της μουσικής είναι βαριά δραματικό ενίοτε τραγικό ωστόσο όμως υπάρχουν και φωτεινά σημεία καθώς και λεπτή ειρωνεία. Το track Sisters Theme ένα θέμα γραμμένο για έγχορδα και πιάνο αντιπροσωπεύει πλήρως την ψυχοσύνθεση των αδερφών. Είναι και ρομαντικό και τραγικό και δραματικό με μελαγχολική υφή. 

Καθώς θα προχωράμε προς την κλιμάκωση της ταινίας όπου τα μυστικά και ψέματα θα έρθουν στο φως και θα επέλθει η κάθαρση τα ρομαντικά και χαρούμενα cues θα δώσουν την θέση τους σε πιο λυρικά και τραγικά θέματα. Ένα απ’ αυτά είναι το 25 Years μια ραψωδία για πιάνο με κλιμακούμενη ένταση , ενώ στο “Family Secrets βρίσκεται όλο το ζουμί της υπόθεσης.

 Εκεί τα ήρεμα έγχορδα και το φιλικό πιάνο που ακούγονται στην αρχή του track όσο περνάει η ώρα  κλιμακώνονται και θα γίνονται πιο έντονα κάτι το οποίο συμβολίζει όλο το premise της ταινίας. Τα μυστικά θα βγουν στην επιφάνεια και οι χαρακτήρες θα έρθουν αντιμέτωποι με αυτά. Το track Mother είναι ένα δοξαστικό character theme το οποίο περιγράφει την μάνα σαν κυρίαρχη μητριαρχική φιγούρα που κινεί τα νήματα. Σκορ κλασικής κοπής που αν έλειπαν κάποιες σύγχρονες ευκολίες θα ήταν ένα αριστούργημα. 

19) The Affair / The Glass Room - Antoni Lazarkiewicz:

 

Η ταινία διαδραματίζεται στην Πράγα τη δεκαετία του 1930 και εξετάζει τη σχέση των εύπορων νεόνυμφων Liesel (Hanna Alström) και Viktor (Klaes Bang), οι οποίοι επιστρατεύουν έναν διάσημο αρχιτέκτονα να χτίσει ένα γυάλινο δωμάτιο στο ήδη πολυτελές σπίτι τους. Στους μήνες πριν από την εισβολή των Ναζί στην Τσεχοσλοβακία και την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αρχίζουν να εμφανίζονται ρωγμές στον γάμο τους. Ο Βίκτορ έχει σχέση με την νταντά της οικογένειας, ενώ η Λίζελ ξεκινά μια ακόμη πιο απαγορευμένη σεξουαλική σχέση με τη φίλη της Χάνα.

Λοιπόν ο συνθέτης όπως καταλαβαίνετε είχε πολύ δουλειά να κάνει. Έπρεπε  να αποδώσει όλο αυτό το κλίμα παραμονές παγκοσμίου πολέμου, ένα μεγάλο πολυτελές σπίτι , τους χαρακτήρες που δρουν σε αυτό  και να σχολιάσει την σχέση και τις ρωγμές στο γάμο του ζευγαριού. Όμως επειδή κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο να περιγράφει από την μουσική, η εν πάση περιπτώση απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία  ο συνθέτης συμμάζεψε καπως το πραγματα και χώρισε την κατάσταση σε δυο άξονες. 

Από την μια το σπίτι και από την άλλη όχι οι χαρακτήρες και αυτά που κάνουν αλλά η ψυχοσύνθεση τους. Έτσι λοιπόν το σπίτι που αντιπροσωπεύει έναν χαρακτήρα από μόνο του κατά τα λεγόμενα του συνθέτη συμβολίζεται από έγχορδα και το δεύτερο που μιλάει για την ψυχή των ηρώων συμβολίζεται από το όργανο που μπορεί να εμβαθύνει όσο κανένα άλλο στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και να αποδώσει την μοναξιά και την θλίψη στο μέγιστο βαθμό. Το τσέλο. 

Παίζοντας λοιπόν με αυτούς τους δυο παίχτες Σπίτι – ορχήστρα εγχόρδων , συναίσθημα – τσέλο έχτισε τον μουσικό του κόσμο . Δεν έχουμε λοιπόν character score όπως θα περίμενε κανείς, όπως έκανε ας πούμε ο Ράντι Νιούμαν στην ιστορία γάμου, αλλά σκορ συναισθημάτων.  Και το συναίσθημα της μοναξιάς και της θλίψης είναι πάντα  το ίδιο είτε είσαι άντρας  είτε γυναίκα. Ενίοτε χρησιμοποιείται και πιάνο για να περιγράψει τις ρομαντικές σχέσεις. Δραματικό ρομαντικό και λυρικό  σκορ κλασικής σχολής. 

20) The Tragedy of Macbeth  -  Carter Burwell .

Συγκλονιστικό σκορ από τον Burwell για το έπος του Κοέν που θυμίζει Όρσον Γουέλς Τσαρλς Λότον και Κόζνιτσεφ με την εξπρεσιονιστική πλανοθεσία. Ως εκ τούτου το σκορ κινείται στην ιδιά φιλοσοφία. Δεν είναι character score .

Δεν θα ακούσετε τα ψυχογραφήματα του Μακβεθ και της γυναίκας του, ούτε σκορ τόπου (δεν υπάρχει ίχνος μεσαιωνικής ενορχήστρωσης και υφής). Ούτε και σχολιάζεται η σχέση μεταξύ τους. Εδώ έχουμε να κάνουμε καθαρά με ένα εξπρεσιονιστικό σκορ που είναι μόνο ατμόσφαιρα. Όμως αυτή η ατμόσφαιρα δεν είναι χτισμένη με σύγχρονες ευκολίες ηλεκτρονικών στοιχείων sound design και ambient λογικής. 

Είναι καθαρή μουσική. Παρατεταμένη χρήση από σόλο βιολί δυσνόητες εκφράσεις από ξύλινα , τύμπανα που ηχούν επιβλητικά και πένθιμα και γενικά μια ατμόσφαιρά παγερή πνιγηρή που μυρίζει σκοτάδι και θάνατο σε κάθε νότα.

 Δυστυχώς το αυτόνομο άλμπουμ έχει τις απαγγελίες των ηθοποιών να παίζουν επάνω στην μουσική. Ημάρτον δηλαδή. Άσε  να απολαύσουμε την μουσική. Ακόμη κι έτσι όμως μπορεί να καταλάβει κανείς την νοοτροπία του συνθέτη και την αποτελεσματικότητα του. Αργό και επιβλητικό με ένα κορυφαίο  track όπως είναι το The end of Macbeth. Η κορυφαία δουλειά του Μπέργουελ