Αμερικάνικη Τέχνη: 1989

1989:O ΔΙΑΔΟΧΟΣ

Η νέα γενιά κάνει αισθητή την παρουσία της και αρχίζει σιγά σιγά να κονταροχτυπιέται με τους γίγαντες. Μεγαλειώδεις, στομφώδεις, οπερετικός, θρησκευτικός Κριστοφερ Γιανγκ με το “Hellraiser IΙ” μας δείχνει τι παρακαταθήκη άφησε ο Γκολντσμιθ με τις “προφητείες” όταν και έδωσε στα σάουντρακ διαστάσεις ρέκβιεμ. Εκπληκτικός τριπλός Τζειμς Χορνερ με ένα αριστούργημα φαντασίας και δυο εξαιρετικά σκορ. Αναμφίβολα το “Willow”είναι όχι μόνο μια από τις καλύτερές του στιγμές, αλλά και ένα σάουντρακ ορόσημο στο είδος του, γεμάτο ένταση και ηρωισμό, ενώ το “The Land Before Time” και το “Cocoon: The Return” είναι ακόμη δυο έξοχα σκορ.Έτσι ο Χόρνερ αποδυκνύει οτι είναι ο νούμερο ένα διάδοχος του Γουίλιαμς και του Γκόλντισμθ. Σιλβεστρι παιχνιδιάρικος, σκανδαλιάρης και σέξι με το “Who Framed Roger Rabbit” αν και κάπου το παρακάνει με την καρτουνιστικη μουσική. Ο Ζιμερ κάνει ένα θέμα αξέχαστο ακόμη και σήμερα, αλλά πολύ εύκολης ενορχήστρωσης με τον σύντομο “Άνθρωπο της βροχής” και κλασικός Τζορτζ Φεντον που μας έρχεται από την εποχή του Μπαρόκ και του ρομαντισμού με τις “Επικίνδυνες σχέσεις” με υπέροχα θέματα, ενώ ο Τρεβορ Τζουνς μας μεταφέρει στο ρατσιστικό Μισισιπή και γράφει θρήνους με φωνητικά, ηλεκτρονικά και ορχήστρα. Σωστή χρήση ηλεκτρονικών κάνει και ο Μορις Ζαρ με τους θαυμάσιους “Γορίλες στην ομίχλη” και ο Ντέιβιντ Γκρουσιν βρίσκεται στο στοιχείο του με το ελαφρύ σκορ “The Milagro Beanfield War” που κερδίζει το Όσκαρ. Ο Μαικλ Κειμεν αν και κάνει μια πολύ καλή δουλειά με το “Πολύ σκληρός για να πεθάνει”, δεν καταφέρνει να μας εντυπωσιάσει όπως στο “Φονικό Όπλο” .Μας εντυπωσιάζει όμως ένα νέο ταλέντο που την δεκαετία του 90 θα μας τρελάνει με τα αριστουργηματικά σκορ που θα δινει.Ο Ντανυ Ελφμαν κάνει μια εισαγωγή με τον “Σκαθαροζουμη” του Τιμ Μπαρτον αλλά ένα χρόνο αργότερα θα αφήσει εποχή με τους τίτλους αρχής που μόνο με τους τίτλους αρχής του “Σουπερμαν” μπορούν να συγκριθούν.O Πιτερ Γκαμπριελ με τον “Τελευταίο πειρασμό” γράφει ένα πολύ υποβλητικό σκορ αν και το παρακάνει με τα εθνικ στοιχεία. Από την άλλη ο Χαουαρντ Σορ με τους “Διχασμένους” του Κρονεμπεργκ συνθέτει μια νοσηρή, σκοτεινή και παρακμιακή μουσική που μόνο αυτός ξέρει.. Η παλιά φρουρά δεν θα βρεθεί σε πολύ καλή κατάσταση ενώ ο Γουίλιαμς με το “The Accidental Tourist” κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά αν και κάπως μονοθεματικη μακριά από τα δικά του στάνταρ και ο Γκολνσμιθ είναι πολύ μέτριος με το “Criminal Law” και πολύ περίεργος με το “Ραμπο 3” το οποίο σαφώς είναι μια πολύ εντυπωσιακή και χορταστική δουλειά αλλά η έλλειψη ισχυρού θέματος κάπου το υποβαθμίζει.

ΟΣΚΑΡ

Winner

The Milagro Beanfield War-Dave Grusin

Nominees

The Accidental Tourist-John Williams

Dangerous Liaisons-George Fenton

Gorillas in the Mist-Maurice Jarre

Rain Man-Hans Zimmer

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΝΤΑΔΑ

1. “Willow”- James Horner

2. “Hellraiser IΙ”-Christopher Young

3. “Dangerous Liaisons”-George Fenton