1985

                         1985:ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ ΞΑΝΑ

Ο Μορικονε προσπαθεί να μπει σφήνα ανάμεσα στους δυο μονομάχους με το αριστουργηματικό, μυθικό, “Κάποτε στην Αμερική” όπως και ο Χορνερ με το “Σταρ Τρεκ 3”.ο Τζων Μπάρι πάντα σταθερός με το “Κοττον κλαμπ” και τον “Περασμένο Σεπτέμβρη” προσθέτει άλλα δυο πολύ αξιόλογα σκορ στην φιλμογραφιά του, όπως και ο δικός μας ο Βαγγέλης Παπαθανασιου με το πολύ ατμοσφαιρικό και τραγικό “Η ανταρσία του Μπαουντυ”.Ο Πινο Ντονατζιο συνεχίζει την επιτυχημένη του συνεργασία με τον Μπράιαν Ντε Παλμα με ένα ακόμη εξαιρετικό θρίλερ ,το “Διχασμένο κορμί” Ο Μπερνστάιν πάει να χωθεί κι αυτός με το “Γκοστμπαστερς”, όπως επίσης και ο Μπιλ Κοντι με το “Καράτε Κιντ”, ενώ ο Σιλβεστρι με το “κυνηγώντας το πράσινο διαμάντι” ψάχνεται αλλά θα το βρει δυο χρόνια αργότερα. Ο Πολυδουρης προσπαθεί να επαναλάβει το θαύμα του “βάρβαρου” και εν μέρει τα καταφέρνει  με διπλό χτύπημα. Ο  “Κοναν ο καταστροφέας”, είναι ακόμη ένα λαμπρό δείγμα επικής μουσικής με νέα θέματα φοβερής δυναμικής αν και το πρώτο παραμένει αξεπέραστο, ενώ το “Red Dawn” συνδυάζει ηλεκτρονικά και ορχήστρα με πολύ ισορροπημένο τρόπο ,αλλά ο  Μορίς Ζαρ παίρνει Όσκαρ με ένα από τα πιο αδύναμα σκορ του. Το “πέρασμα στην Ινδία” δεν έχει ούτε τον πλούτο του “Ζιβάγκο”, ούτε το μεγαλείο του “Λωρενς”,αλλά ούτε και τον δυναμισμό άλλων παλαιοτέρων σκορ αυτού του είδους. Ένα υπέροχο θέμα και μετα ανακύκλωση.. Ο Τζων Σκοτ όμως και ο Αλεξ Νορθ με το “Greystoke: Legend of Tarzan” ο πρώτος   και “Under the Volcano “ ο δεύτερος είναι αριστουργηματικοί. Ο Σκοτ  με μια πολύ εντυπωσιακή αλλά και δύσκολη  μουσική και ο Νορθ με ένα σχεδόν κωμικό και ανάλαφρο σκορ μέγιστης έμπνευσης και δεξιοτεχνικής ενορχήστρωσης. Ο Γκολντσμιθ υπογράφει ακόμα δυο φανταστικά σκορ. “Γκρεμλινς” και “Σουπεργκερλ” είναι δυο πολύ ευρηματικά σάουντρακς, περισσότερο το πρώτο λιγότερο το δεύτερο, με ένα αξιομνημόνευτο θέμα, ανεβαστικό και παιχνιδιάρικο ,μια από τις πιο ευφάνταστες δημιουργίες του, αλλά κακά τα ψέματα. Αυτό που έκανε ο Γουίλιαμς με τον “Ναό” ξεπερνά κάθε φαντασία, κάθε προσδοκία. Για μια ακόμη φορά ,ανεπανάληπτος πλούτος θεμάτων, διαφορετικά θέματα, ενορχήστρωση που τσακίζει, ηρωισμός, σκότος, έρωτας, παιχνίδι, αγώνας, επιβίωση νίκη. Μουσική από άλλον πλανήτη. Αλήθεια όμως πόσες φορές το έχουμε πει αυτό για τον Γουίλιαμς? από το ‘74 δίνει ακατάπαυστα όχι αριστουργήματα, αλλά μυθικά σκορς, και όταν επιβάλλεσαι απέναντι σε τέτοιους μουσικούς όπως είναι ο Γκολντσμιθ και ο Μορικονε, σε τέτοιες συνθέσεις, όταν ξεχωρίζεις ανάμεσα σε διαμάντια πάει να πει ότι είσαι......Πελε και Τζορνταν. Μα και το “the river” είναι ένα πολύ αξιόλογο σκορ γεμάτο λυρισμό. 6-4 ο Γουίλιαμς στα δικά μου Όσκαρ. Μέχρι τα 10 έχουμε δρόμο.

ΟΣΚΑΡ

Winner

A Passage to India-Maurice Jarre

Nominees

Indiana Jones and the Temple of Doom-John Williams

The Natural-Randy Newman

The River-John Williams

Under the Volcano-Alex North

 

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΝΤΑΔΑ

1.”Indiana Jones and the Temple of Doom”-John Williams

2.”Once Upon a Time in America"- Ennio Morricone

3. “Conan the Destroyer”- Basil Poledouris

4.”Karate kind”-Bill Conti

5.”Star Trek 3”-James Horner