1986

 

 

 

          1986: Η ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ ΤΟΥ ΝΤΕΛΕΡΥ

 

Εκπληκτικός  Bruce Broughton γράφει ένα αριστουργηματικό γουέστερν αντάξιο του Μπερσταιν και του Τζερομ Μορος, μια πολύ δυναμική και ηρωική μουσική.. Εκπληκτική χρονιά και για τον Γκολντσμιθ με εξαιρετικά σκορ. ”θησαυροί του Σολομώντα”, ”explorers” ”ραμπο 2” και φυσικά το “legend” το οποίο όπως είναι γνωστό απορρίφθηκε σαν μουσική. Πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις. Το προβάδισμα πηγαίνει σαφώς προς των Σολομώντα ,ένα σκορ το οποιο θα μπορουσε ανετα να γραφτει για ταινια του Ιντιανα Τζοουνς,αν και το κυριως θεμα γινεται καπως αυτοσκοπός. Εκπληκτική όμως χρονιά και για τον Χορνερ με το Κοκουν και για τον σιλβεστρι με το “Επιστροφή στο μέλλον” σε δυο ταινίες που μεγαλώσαμε μαζί τους. Εντυπωσιακός είναι και ο Πολυδουρης με το “Flesh+Blood” πάλι ένα επικο-ηρωικο σκορ στα πρότυπα του “Κοναν”, αλλά όχι ίδιας έντασης και δύναμης. Η εκπληξη έρχεται όμως από τον Ντειβιντ Γκρουσιν έναν τζαζιστα μουσικό που με το “The Goonies” γράφει την μουσική της ζωής του. Σπιρτόζα, κεφάτη, ευρηματική, μεγαλειώδεις και δυναμική εκεί που πρέπει, χωρίς ωστόσο να χάνει ποτέ την παιδικότητά της. Απίθανη πραγματικά.  O Γουίλιαμς αυτή τη χρονιά παίρνει ρεπό και ο Μορίς Zαρ συνθέτει ένα ακόμα αριστούργημα. Το “Μαντ Μαξ 3”είναι μια πολύ δύσκολη ,αλλα εντυπωσιακή μουσική που μας φέρνει στο νου τον μεγάλο Αλεξ Νορθ. Και το 13λεπτο θέμα του είναι ίδιας ευφυΐας και έμπνευσης όπως το 12λεπτο της ναυμαχίας στην  “Κλεοπάτρα”. Ένας πραγματικός θρίαμβος των τυμπάνων, αλλά είναι υποψήφιος τελικά με το witness μια ηλεκτρονική ατμοσφαιρική μουσική, αλλά όχι κάτι σπουδαίο.Ο Τζων Κορλιανο αυτος ο συνθετης με τα τριαν σαουντρακ οπου θα παρει το Οσκαρ για το “κοκκινο βιολι” με τους επανασταστες είναι παλι αριστουργηματικος. Ο Μορικονε συνεχίζει την αντεπίθεση των αριστουργημάτων με την “κόκκινη Σόνια” ακόμη μια επική μουσική για ορχήστρα και χορωδία ,όπως είχε κάνει και στην  “Hundra”-και ο Μαντσινι υπογράφει χωρίς δεύτερη κουβέντα το συγκλονιστικό , το αλα Star Wars “lifeforce” και μας κουφαίνει όλους με το γεγονός πως γίνεται ένας συνθέτης ελαφριών θεμάτων και τζαζιστικων σκορ να γράφει τόσο βαριά συμφωνική αλα Τζων Γουιλιαμς. Το Όσκαρ πηγαίνει στον πάντα εξαιρετικό αλλά πάντα μονότονο Τζον Μπαρυ. Την εμφάνιση του αρχίζει και κάνει σιγά σιγά και ένας συνθέτης που θα αφήσει το στίγμα του στις ταινίες τρόμου. Ο Κριστοφερ Γιαννκ με τον “Εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες 2”μπορει να μην δίνει ένα από τα καλύτερα του ,δυο χρόνια όμως μετα θα μας αφήσει άφωνους. Τέλος το “Ραν” του Τακεμιστου είναι ασφαλώς μια πολύ καλή μουσική, ατονικη και παράξενη αλλά υπερβολικά γιαπωνέζικη. Ο Γιωργάκης ο Ντελερυ όμως κάνει μια δουλειά η οποία ξεφεύγει από τα πρότυπα της κινηματογραφικής μουσικής και εκτείνεται σαν μια συμφωνική δουλειά για χορωδία που έγινε για να υμνήσει κάτι ανώτερο ,κάτι θεϊκό, κάτι τελείως πνευματικό. Η “Αγνή του Θεού” είναι ίσως η πιο σπουδαία έμπνευση του, αλλά όποιος και να κέρδιζε την συγκεκριμένη χρονιά θα άξιζε το βραβείο του.

 

 

 

 

ΟΣΚΑΡ

Winner

Out of Africa-John Barry

Nominees

Agnes of God-Georges Delerue

The Color Purple-Quincy Jones, Jeremy Lubbock, Rod Temperton, Caiphus Semenya, Andrae Crouch, Chris Boardman, Jorge Calandrelli, Joel Rosenbaum, Fred Steiner, Jack Hayes, Jerry Hey, Randy Kerber

Silverado-Bruce Broughton

Witness-Maurice Jarre

 

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΝΤΑΔΑ

1.“Η αγνή του Θεού”- Georges Delerue

2.”Red Sonia”- Ennio Morricone

3.“lifeforce”- Henry Mancini

4.“Μαντ Mαξ 3”- Maurice Jarre

5. “Revolution” -John Corigliano