Αμερικάνικη Τέχνη: "Ponette"-Philippe Sarde (1996)

"Ponette"-Philippe Sarde (1996)

19 λεπτά αριστουργηματικής μουσικής δουλεμένα σαν σονάτα σε τρία μουσικά μέρη συνθέτουν ένα αριστουργηματικό δραματικό σάουντρακ από τα κορυφαία του είδους. Ένας θεσπέσιος διάλογος ανάμεσα σε βιολί τσέλο και πιάνο όπου κυριαρχούν δυο κλασικοί συνθέτες. Ο Μπαχ και ο Μπραμς.

Τρία όργανα πήρε ο Σαντρ, τα τρία πιο συναισθηματικά -πιάνο βιολί τσέλο- για να μας μεταδώσει έναν από τους πιο περίτεχνους, συναισθηματικούς και με εσωτερικές διαμάχες, διάλογους στην ιστορία της κινηματογραφικής μουσικής. Μια υποδόρια κόντρα μεταξύ Μπραμς και Μπαχ όπου για να γίνει μια σωστή και τεκμηριωμένη ανάλυση θα πρέπει κάποιος να είναι μουσικός. Όμως και χωρίς κάποιος να έχει μουσικές γνώσεις αν κάνει μια προσεκτική ακρόαση θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται. Το ύφος είναι καθαρά δραματικό και στα τρία μέρη. Ο παρατηρητικός ακροατής θα διαπιστώσεις πως κυριαρχούν δυο θέματα. Δυο συγκλονίστηκες μελωδίες. Μια που παίζεται από το βιολί και έχει κάτι από Μπραμς και ουγγρικούς χορούς και μια που παίζεται από το τσέλο που έχει κάτι από τις σουίτες για τσέλο του Μπαχ και μάλιστα την πιο διάσημη απ’ όλες. Καθόλη την διάρκεια του σκορ αυτοί οι δυο συνθέτες θα πηγαινοέρχονται από το ένα όργανο στο άλλο με εντυπωσιακή δεξιότητα και άψογη τεχνική με αποκορύφωμα το τελευταίο μέρος όπου οι εναλλαγές και πιο έντονες θα είναι και πιο συναισθηματικά φορτισμένες θα ακούγονται. Σε όλη αυτήν την διακριτική αντιπαράθεση , το πιάνο θα έχει ρόλο διαιτητή και θα βρίσκετε για να επεμβαίνει στις πιο κρίσιμες φράσεις για να ισορροπεί τα πράγματα. Και πραγματικά στο τελευταίο λεπτό όπου θα έχει την δικιά του φράση , η μουσική του πρόταση θα είναι ξεκάθαρη, γεμάτη γαλήνη και αρμονία για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Από κει και πέρα ο Μπαχ και ο Μπραμς έρχονται σε συμφωνία και επιτέλους καταφέρνουν να συνεννοηθούν. Και να γιατί ο Σαντρ διαλέγει να τα πει όλα εσωτερικά: Γιατί στην μικρή Πονετ -ένα μικρό κορίτσι που έχει χάσει την μητέρα του, αλλά της μιλάει στο τηλέφωνο σαν να είναι ζωντανή- όλα στον ψυχισμό της λειτουργούν εσωτερικά. Όταν πλέον στην μουσική ο Μπαχ και ο Μπραμς τα βρίσκουν και η εσωτερική αντιπαράθεση κλείνει με ειρήνη ,είναι γιατί η ίδια η Πονετ συνειδητοποιεί την αλήθεια και βρίσκει το κουράγιο να αποχαιρετήσει την μητέρα της. Πλέον ηρέμησε αυτή και ηρέμησαν μαζί της και ο Μπαχ με τον Μπραμς. Μόνο εμείς δεν ηρεμήσαμε γιατί το δραματουργικό σοκ που μας πρόσφερε και η ταινία και η μουσική ήταν μεγατόνων!

Είναι πραγματικά εκπληκτικό αυτό που κατάφερε ο Σαντρ και που δούλεψε το σάουντρακ σαν κλασική μουσική γιατί όπως καταλαβαίνετε απ’ αυτήν την μουσική ακούστηκε μόνο ένα μικρό μέρος στην ταινία.

Προσεξτε την μελωδια που παιζει στην αρχη το πιανο και μετα το βιολι. Ειναι καθαρα επηρεασμενη απο τον Μπραμς .Μετα στο ενα λεπτο προσεξτε την μελωδια που παιζει το τσελο. Ειναι γνησιος Μπαχ.

Δειτε το συγκινιτικο φιναλε με την Πονετ να συνηδητοποιει τον θανατο και τι ρολο εχει η μουσικη του Σαντρ

Ακουστε πως μπαινει η μελωδια στους ουγγρικους χορους του Μπραμς και συγκρινετε τες με την μελωδια που παιζει το πιανο και το βιολι στα πρωτα λεπτα του πρωτου μερους της Πονετ.Ειναι οσο πρεπει επηρεασμος και οχι αντιγραφη. Αυτες οι αρχικες νοτες ενεπνευσαν πολλους συνθετες